Surja Adh-Dhariyat (Surah 51 – Erërat Fituese) përshkruan se si Profeti Musa a.s. u dërgua te faraoni.
Edhe në historinë e Musait (ka mësim), kur ia dërguam Faraonit, me provë të qartë. (Surah Adh-Dhariyat 51:38)
Profeti Musa manifestoi ose tregoi autoritetin e tij me fuqi të mrekullueshme mbi natyrën, duke përfshirë ndarjen e Detit të Kuq. Sa herë që dikush pretendonte se ishte profet (siç kishte bërë Musai), ai përballej me kundërshtime dhe duhej të provonte se ishte i denjë për besim si profet. Vini re modelin teksa Surja Ash-Shu’ara (Surah 26 – Poetët) përshkruan këtë cikël refuzimi dhe provash që i janë nënshtruar profetëve.
Populli i Nuhut, i quante gënjeshtarë të dërguarit.
Kujto kur vëllai i tyre – Nuhu, u tha: “Vallë, a nuk i frikësoheni ju Allahut?
Në të vërtetë, unë jam një i dërguar i besuar për ju, (Surah Ash-Shu’ara 26:105-107)
Edhe populli Ad nuk i besoi të dërguarit.
Kur vëllai i tyre, Hudi u tha: “A nuk frikësoheni?”
Unë për ju jam i dërguar besnik.
Andaj, keni frikë (dënimit të) All-llahut dhe më dëgjoni mua. (Surah Ash-Shu’ara 26:123-126)
Edhe fisi Themud i quante gënjeshtarë të dërguarit.
Kujto kur vëllai i tyre – Salihu, u tha: “Vallë, a nuk i frikësoheni ju Allahut?
Pa dyshim, unë jam një i dërguar i besuar për ju,
andaj, frikësojuni Allahut dhe bindmuni mua! (Surah Ash-Shu’ara 26:141-144)
Populli i Lutit i quante gënjeshtarë të dërguarit.
Kujto kur vëllai i tyre – Luti, u tha: “Vallë, a nuk i frikësoheni ju Allahut?
Pa dyshim, unë jam i dërguar i besuar për ju,
andaj, frikësojuni Allahut dhe bindmuni mua! (Surah Ash-Shu’ara 26:160-163)
Edhe banorët e Ejkës i quajtën gënjeshtarë të dërguarit,
Kujto kur Shuajbi u tha atyre: “Vallë, a nuk i frikësoheni ju Allahut?
Pa dyshim, unë jam një i dërguar i besuar për ju,
andaj, frikësojuni Allahut dhe bindmuni mua! (Surah Ash-Shu’ara 26:176-179)
Të gjithë këta profetë u përballën me refuzimin dhe ishte barra e tyre të vërtetonin se ata ishin profetë të denjë për besim. Kjo ishte e vërtetë edhe për Profetin Isa el Masih.
Profeti Isa el Masih (PBUH) kishte autoritet në mësimdhënie dhe shërimi ‘me nje fjale’. Ai gjithashtu kishte autoritet mbi natyrën. Inxhili shënon se si ai kaloi liqenin me dishepujt e tij në atë mënyrë që i mbushi me ‘frikë dhe habi’. Këtu është llogaria:
22 Në një prej atyre ditëve ndodhi që Jezusi hipi në një barkë bashkë me dishepujt e vet dhe u tha: “Të kalojmë në bregun tjetër të liqenit.” Dhe ata u larguan nga bregu. 23 Ndërsa po lundronin, atë e zuri gjumi; dhe një furtunë ra mbi liqen, aq sa barka po mbushej, dhe ishin në rrezik.
24 Atëherë ata iu afruan, e zgjuan dhe i thanë: “Mësues, Mësues, po mbytemi!.”
Dhe ai u zgjua, i bërtiti erës dhe tërbimit të ujit; dhe këto u qetësuan dhe u bë bunacë. 25 Dhe Jezusi u tha dishepujve të vet: “Ku është besimi juaj?.”
Dhe ata, të frikësuar, mrekulloheshin dhe i thoshnin njeri tjetrit: “Vallë, kush është ky, që urdhëron edhe erën dhe ujin, dhe ata i binden?.” (Luka 8:22-25)
Fjala e Isa el Masih (a.s) urdhëroi edhe erën dhe dallgët! Nuk është çudi që dishepujt që ishin atje me të ishin të mbushur me frikë. Një autoritet i tillë për të komanduar i bëri ata të pyesin veten se kush ishte ai. Në një rast tjetër, kur ishte me mijëra njerëz, ai tregoi autoritet të ngjashëm. Këtë herë ai nuk urdhëroi erën dhe valët – por ushqimin. Këtu është llogaria:
Pas këtyre gjërave, Jezusi kaloi përtej detit të Galilesë, domethënë të Tiberiadës. 2 Dhe një turmë e madhe e ndiqte, sepse shikonte shenjat që ai bënte mbi të lënguarit. 3 Por Jezusi u ngjit mbi malin dhe atje u ul me dishepujt e tij. 4 Dhe Pashka, festa e Judenjve ishte afër.
5 Jezusi, pra, i ngriti sytë dhe, duke parë se një turmë e madhe po vinte tek ai, i tha Filipit: “Ku do të blejmë bukë që këta të mund të hanë?.” 6 Por ai e thoshte këtë për ta vënë në provë, sepse ai e dinte ç’do të bënte.
7 Filipi iu përgjigj: “Dyqind denarë bukë nuk do të mjaftojnë për ata, që secili prej tyre mund të ketë një copë.”
8 Andrea, i vëllai i Simon Pjetrit, një nga dishepujt e tij, i tha: 9 “Këtu është një djalosh që ka pesë bukë elbi dhe dy peshq të vegjël; por ç’janë këto për aq njerëz?.”
10 Dhe Jezusi tha: “Bëjini njerëzit të ulen!.” Por në atë vend kishte shumë bar. Njerëzit, pra, u ulën dhe ishin në numër rreth pesë mijë. 11 Pastaj Jezusi mori bukët dhe, pasi falenderoi, ua ndau dishepujve dhe dishepujt njerëzve të ulur; të njëjtën gjë bënë edhe me peshqit, aq sa deshën.
12 Dhe mbasi ata u ngopën, Jezusi u tha dishepujve të vet: “Mblidhni copat që tepruan, që të mos shkojë dëm asgjë.” 13 I mblodhën, pra, dhe mbushën dymbëdhjetë shporta me copa nga ato pesë bukë prej elbi që u tepruan atyre që kishin ngrënë.
14 Atëherë njerëzit, kur panë shenjën që bëri Jezusi, thanë: Me të vërtetë ky është profeti, që duhet të vijë në botë.” 15 Por Jezusi, duke ditur se po vinin ta kapnin për ta bërë mbret, u tërhoq përsëri mbi malin, fill i vetëm. (Gjoni 6:1-15)
Kur njerëzit panë që Isa al Masih (PBUH) mund të shumëfishonte ushqimin në mënyrë që pesë bukë dhe dy peshq të mund të ushqenin 5000 burra dhe ende të siguronin mbetjet e tyre, ata e dinin se ai ishte një profet unik. Ata pyesnin veten nëse ai ishte Profeti që Taurati i Musait (a.s.) e kishte parashikuar shumë kohë më parë se do të vinte. Ne e dimë se Isa el Masih (a.s.) ishte vërtet ky Pejgamber sepse Tevrati kishte thënë për këtë Profet se
Unë do të nxjerr për ta një profet nga gjiri i vëllezërve të tyre dhe do të vë në gojën e tij fjalët e mia, dhe ai do t’u thotë atyre të gjitha ato që unë do t’i urdhëroj.Dhe do të ndodhë që në se dikush nuk i dëgjon fjalët e mia që ai thotë në emrin tim, unë do t’i kërkoj llogari. (Ligji i Përtërirë 18: 18-19)
Shenja e këtij Profeti ishte se Allahu do t’i fuste vetë ‘fjalët e Tij në gojën’ e këtij Profeti’. Çfarë i dallon Fjalët e Allahut nga ato të njerëzve? Përgjigja përsëritet në ajetin vijues, duke filluar me suren El-Nahl (Surah 16 – Bleta):
Nëse dëshirojmë të bëhet diçka, mjafton që të themi: “Bëhu!” dhe ajo bëhet. (An-Nahl 16:40)
Vërtet, urdhri i Tij, kur Ai dëshiron diçka, është që t’i thotë asaj “Bëhu!” – dhe ajo bëhet. (Ya-Sin 36: 82)
Është Ai që ka në dorë jetën dhe vdekjen. Kur Ai vendos diçka, vetëm thotë për të: “Bëhu!” dhe ajo menjëherë bëhet. (Ghafir 40:68)
Profeti Isa el Masih (a.s.) shëroi sëmundjet dhe dëboi shpirtrat e këqij thjesht ‘me një fjalë’. Tani ne shohim se ai flet një Fjalë dhe era dhe valët binden. Pastaj flet dhe buka shumohet. Këto Shenja në Tevrat dhe Kuran shpjegojnë se përse kur foli Isa el Masih, u bë – sepse ai kishte autoritet. Ai ishte Mesihu!
Zemrat për të kuptuar
Por vetë dishepujt e kishin të vështirë ta kuptonin këtë. Ata nuk e kuptonin rëndësinë e shumëzimit të bukës. Ne e dimë këtë sepse Inxhili shënon se menjëherë pas ushqyerjes së 5000 që:
45 Menjëherë Jezusi i detyroi dishepujt e vet të hyjnë në barkë dhe t’i prijnë në bregun tjetër drejt Betsaidas, derisa ai ta lejonte turmën. 46 Sapo e lejoi, ai iu ngjit malit për t’u lutur.
47 U ngrys, barka ishte në mes të detit dhe ai ishte i vetëm fare në tokë. 48 Dhe kur i pa dishepujt që po mundoheshin duke vozitur, sepse era ishte kundër tyre, aty nga roja e katërt e natës, ai u nis drejt tyre duke ecur përmbi det dhe donte t’i kalonte. 49 Por ata, kur e panë që po ecte mbi det, menduan se ishte një fantazmë dhe filluan të bërtasin, 50 sepse e kishin parë të gjithë dhe ishin trembur;
por ai menjëherë filloi të flasë me ta dhe tha: “Merrni zemër, jam unë, mos kini frikë!” 51 Pastaj hipi në barkë me ta dhe era pushoi; dhe ata mbetën jashtëzakonisht të habitur në veten e tyre dhe u mrekulluan, 52 sepse nuk e kishin kuptuar ndodhinë e bukëve, sepse zemra e tyre ishte ngurtësuar.
53 Mbasi kaluan, arritën në krahinën e Gjenasaretit dhe aty e lidhën barkën. 54 Dhe kur dolën nga barka, njerëzit e njohën menjëherë 55 dhe, duke përshkuar me vrap mbarë krahinën përreth, filluan të sjellin të sëmurë në vigje, kudo që dëgjonin se gjendej; 56 dhe kudo ku ai vinte, në fshatra, në qytete a në lagje, njerëzit i vendosnin të lënguarit në sheshe dhe e lutnin që të paktën të mund të preknin cepin e rrobes së tij; dhe të gjithë ata që e preknin, shëroheshin. (Marku 6:45-56)
Përsëri, profeti Isa al Masih foli një Fjalë të Autoritetit dhe ajo u bë ‘të jetë’. Por dishepujt ‘nuk e kuptuan’. Arsyeja që ata nuk e kuptonin nuk ishte se nuk ishin inteligjentë; nuk ishte sepse ata nuk ishin aty; jo sepse ishin dishepuj të këqij; as sepse ata ishin jobesimtarë. Jo, thotë se “Zemrat e tyre u ngurtësuan”. Profeti Jeremia (a.s.) kishte profetizuar se një Besëlidhje e Re po vinte – me Ligjin që do të shkruhet në zemrat tona. Derisa ajo Besëlidhje të ketë ndryshuar dikë, zemra e tyre është e vështirë – madje edhe zemrat e ndjekësve të ngushtë të Profetit! Dhe zemrat tona të ngurta na pengojnë gjithashtu të kuptojmë të vërtetën shpirtërore të zbuluar nga profetët.
Kjo është arsyeja pse përgatitja e punës së Profetit Jahja (a.s.) është kaq e rëndësishme. Ai i thirri njerëzit të pendohen duke rrëfyer mëkatin e tyre në vend që të përpiqen ta fshehin atë. Nëse dishepujt e Isa al Masih-ut kishin zemra të ngurta që kishin nevojë për pendim dhe rrëfim të mëkatit, sa më shumë ti dhe unë! Ndoshta ju do të bashkoheni me mua në lutjen në heshtje në zemrën tuaj ndaj Allahut (Ai i di edhe mendimet tona, kështu që ne mund të lutemi thjesht duke menduar) në rrëfimin e dhënë nga Daudi (a.s.):
Ki mëshirë për mua, o Perëndi, sipas mirësisë sate; për dhembushurinë e madhe që ke fshiji të ligat që kam bërë.
Më pastro tërësisht nga paudhësia ime dhe më pastro nga mëkati im,Sepse i pranoj të ligat që kam bërë, dhe mëkati im më rri gjithnjë përpara.
Kam mëkatuar kundër teje, vetëm kundër teje, dhe kam bërë atë që është e keqe për sytë e tu, me qëllim që ti të njihesh i drejtë kur flet dhe i ndershëm kur gjykon….O Perëndi, krijo tek unë një zemër të pastër dhe përtëri tek unë një frymë të patundur.
Mos më largo nga prania jote dhe mos më hiq Frymën tënde të shenjtë.
Kthemë gëzimin e shpëtimit dhe përkahmë me frymë dashamirës. (Psalmet 51:1-4, 10-12)
Unë lutem për këtë dhe ju inkurajoj ta bëni këtë gjithashtu që Mesazhet e Profetëve të kuptohen nga zemra të buta dhe të pastra, ndërsa ne vazhdojnë në Inxhil.
Shkarkoni PDF të të gjitha Shenjave nga Al Kitab si një libër