Ne pamë nga Profeti Jeremia (a.s) në artikullin e mëparshëm se mëkati është, ndër të tjera, një shenjë e etjes sonë. Megjithëse e dimë se gjërat mëkatare janë të gabuara dhe do të çojnë në shumë turp, etja na shtyn ende drejt mëkatit. Profeti Jeremia (a.s.) jetoi në fund të periudhës së mbretërve izraelitë – pak para gjykimit të Allahut – në një kohë kur mëkati ishte i shumtë..
Nga koha e Profetit Jeremia (600 para Krishtit – PBUH) pothuajse një mijë vjet pas dhënien e Ligjit nga Profeti Musa, jeta e izraelitëve ishte zbërthyer. Ata nuk e kishin mbajtur Ligjin dhe kështu do ta mbanin gjykuar si komb. Feja ishte zhgënjyer si për Allahun ashtu edhe për ata njerëz të etur. Por profeti Jeremia (PBUH) i cili ishte lajmëtari i gjykimit gjithashtu kishte një mesazh për diçka … një ditë në të ardhmen … çfarë ishte ajo?
ja do të vijnë ditët,” thotë Zoti, “në të cilat do të vendos një besëlidhje të re me shtëpinë e Izraelit dhe me shtëpinë e Judës;
jo si besëlidhja që kam vendosur me etërit e tyre ditën kur i zura për dore për t’i nxjerrë nga vendi i Egjiptit, sepse ata e shkelën besëlidhjen time, ndonëse unë isha Perëndia i tyre,” thotë Zoti.
“Por kjo është besëlidhja që do të vendos me shtëpinë e Izraelit mbas atyre ditëve,” thotë Zoti: “Do ta shtie ligjin tim në mendjen e tyre dhe do ta shkruaj mbi zemrën e tyre, dhe unë do të jem Zoti i tyre dhe ata do të jenë populli im.
Ata nuk do të mësojnë secili të afërmin e tij dhe secili vëllanë e tij, duke thënë: “Njihni Zotin!,” sepse të gjithë do të më njohin, nga më i vogli e deri te më i madhi,” thotë Zoti. “Sepse unë do ta fal paudhësinë e tyre dhe nuk do ta kujtoj më mëkatin e tyre”. (Jeremia 31: 31-34)
Besëlidhja e Parë – Ligji i dhënë nga Profeti Musa (a.s.) – kishte qenë një dështim jo sepse Ligji nuk ishte i mirë. Jo, Ligji i Musait ishte (dhe është ende) shumë i mirë. Por problemi ishte se Ligji thjesht ishte shkruar në pllaka guri. Me etje në zemrat e tyre njerëzit kishin qenë të paaftë për t’iu bindur Ligjit. Problemi nuk ishte me Çfarë ishte shkruar në Ligj, por ku ishte shkruar. Ligji duhej të shkruhej në zemrat e njerëzve në mënyrë që njerëzit ta ndiqnin atë, jo në pllaka guri. Ligji duhej të shkruhej brenda njerëzve, në mënyrë që ata të kishin fuqinë t’i bindeshin atij.
Por a nuk e zbatuan ligjin sepse ishin hebrenj? Shumë njerëz, për një sërë arsyesh, janë të shpejtë për të fajësuar hebrenjtë për dështimet e tyre. Por në këtë pikë do të na bënte mirë që së pari të shqyrtojmë veten. Në fund të fundit, në Ditën e Gjykimit ne do të përgjigjemi vetëm për dështimet dhe sukseset tona para Allahut, nuk do të shqetësohemi për njerëzit e tjerë. Teksa vëzhgoni jetën tuaj, a mendoni se e mbani Ligjin – a është ai i shkruar në zemrën tuaj që të keni fuqinë për t’iu bindur? Nëse mendoni se po e mbani Ligjin ashtu siç kërkohet, mund të merrni parasysh veprat tuaja në dritën e mësimeve të Profetit Isa el Masih (a.s.). Apo është për ju ashtu siç ishte për izraelitët në kohën e Jeremisë – që Ligji është i Mirë – por ai thjesht është shkruar në pllaka guri pa ju dhënë fuqinë për t’u bindur? Mbani mend standardi që mësuam nga Profeti Musa (a.s.). Nuk mjafton t’i bindesh shpeshherë shumicës së ligjit. Ne duhet t’i bindemi të gjitha, gjatë gjithë kohës.
Nëse e gjykon veten se nuk e respekton Ligjin në një farë mënyre, nëse ndjen turp për disa nga veprimet e tua, merr zemër. Allahu, në mëshirën e Tij, në mesazhin e mësipërm ka bërë një tjetër premtim, për një Besëlidhje të Re – që do të vijë në një të ardhme nga ajo e Profetit Jeremia (a.s). Kjo Besëlidhje do të ishte ndryshe sepse kërkesat do të shkruheshin ‘brenda’ njerëzve të kësaj Besëlidhjeje të Re, duke u dhënë atyre aftësinë për të jetuar sipas dekreteve të saj.
Por vini re se kjo Besëlidhje e re duket se është për ‘shtëpinë e Izraelit’ – hebrenjtë. Si ta kuptojmë këtë? Duket se populli hebre ndonjëherë ka situatat më të këqija dhe herë të tjera më të mirat. Këtu profeti tjetër i madh i Zaburit, Isaia (ai që profetizoi për Mesihun që vinte nga një virgjëreshë – PBUH) kishte një profeci tjetër që lidhet me këtë nga Jeremia (a.s). Këta dy profetë, megjithëse jetuan 150 vjet larg njëri-tjetrit (siç mund ta shihni në Afatin Kohor më poshtë) dhe kështu nuk e njihnin njëri-tjetrin, Allahu iu dha mesazhe që aq shumë e plotësojnë njëri-tjetrin, saqë ne mund të dimë se atje mesazhet e kishin origjinën nga Allahu.
Isaia, duke parë gjithashtu të ardhmen, foli për një ardhje shërbyes. Ja çfarë profetizoi
Dhe tani thotë Zoti që më ka formuar që në bark të nënës që të jem shërbëtori i tij, që t’i sjell atij përsëri Jakobin dhe që të mbledh rreth tij Izraelin (unë jam i nderuar në sytë e Zotit dhe Perëndia im është forca ime).
6 Ai thotë: “Éshtë tepër pak që ti të jesh shërbëtori im për të lartuar përsëri fiset e Jakobit dhe për të kthyer ata që kanë shpëtuar nga Izraeli. Të kam vendosur si dritën e kombeve, me qëllim që të jesh Shpëtimi im deri në skajet e tokës”. (Isaia 49:5-6)
Me fjalë të tjera, ky shërbëtor që do të vinte, do ta shtrinte shpëtimin e Perëndisë nga populli hebre te johebrenjtë (dmth. johebrenjtë) në mënyrë që shpëtimi të shkojë deri në skajet e tokës. Kush ishte ky shërbëtor që po vinte? Si do ta bënte këtë detyrë? Dhe si do të përmbushej profecia e Jeremisë për një Besëlidhje të Re të shkruar në zemrat tona dhe jo mbi gur? Ne vazhdojmë të kërkojmë përgjigje (ato janë atje!) në profecitë e mëtejshme të Zaburit.