Vdekja e Krishtit nuk ishte fundi, sepse ai u ringjall nga të vdekurit dhe ringjallja e tij është themeli mbi të cilin është ndërtuar besimi i krishterë. Ai është i vetmi që me ringjalljen e tij mundi vdekjen dhe mundi Satanin. Pra, nuk ka frikë për besimtarin në Krishtin nga vdekja apo nga Satanai, sepse Jezusi është i gjallë.
Dhiata e Re shënon se kur Maria Magdalena dhe Maria tjetër erdhën për të parë varrin në të cilin ishte vendosur Jezusi, engjëlli i Zotit iu shfaq atyre dhe tha:
… “Mos kini frikë, sepse unë e di se ju kërkoni Jezusin, që u kryqëzua. 6 Ai nuk është këtu, sepse u ringjall, sikurse kishte thënë; ejani, shikoni vendin ku qe vënë Zoti. 7 Shkoni shpejt t’u thoni dishepujve të tij se ai u ringjall së vdekuri; dhe ja, po shkon përpara jush në Galile; atje do ta shihni; ja, jua thashë.”(Mateu 28:5-7)
Që nga fillimi i kishës së krishterë, ringjallja ishte dëshmia kryesore dhe thelbi dhe thellësia e predikimit të ungjillit. Në predikimin e parë të regjistruar në librin e Veprave (libri që flet për origjinën e krishterimit dhe përhapjen e shpejtë të tij), Pjetri ua drejton fjalët e tij hebrenjve dhe banorëve të Jeruzalemit, duke konfirmuar se Krishti u ringjall nga të vdekurit, (Veprat e Apostujve 2:23, 24) dhe ai e përfundon predikimin e tij duke pohuar këtë
“Këtë Jezus, Perëndia e ka ringjallur; dhe për këtë të gjithë ne jemi dëshmitarë!”
(Veprat e Apostujve 2:32)
A u ringjall Jezusi nga të vdekurit? A ka ndonjë arsye të spikatur dhe bindëse që do të na bënte të besojmë në ringjalljen e Krishtit? Po, ka shumë prova dhe prova që konfirmojnë ringjalljen e Krishtit nga të vdekurit. Mjeku dhe historiani Luka, i cili ndoqi me kujdes të vërtetën e asaj që regjistroi, thotë:
“Atyre, pasi pati vuajtur, iu paraqit i ngjallur me shumë prova bindëse, duke u parë prej tyre për dyzet ditë…” (Veprat e Apostujve 1:3)
Cilat janë këto prova që u vërtetuan apostujve dhe dishepujve dhe u vërtetuan atyre se Jezusi ishte ringjallur prej së vdekurish?
Unë do t’ju paraqes, lexuesi im i dashur, provat nën pesë tituj për të thjeshtuar kuptimin e tyre:
- Vdekja e Krishtit në kryq
- Besimi i dishepujve të Jezusit se ai ishte ringjallur nga të vdekurit sepse ai iu shfaq atyre shumë herë: a) Shfaqja e Jezusit te shumë individë dhe grupe b) Predikimi i guximshëm i apostujve dhe ithtarëve të Jezusit për ringjalljen e tij c) Ndryshim i papritur, rrënjësor i jetës së apostujve dhe dishepujve pasi Jezusi iu shfaq atyre
- Ndryshimi i plotë dhe i papritur që i ndodhi Palit, ish-persekutorit të kishës dhe të krishterëve, pasi Jezusi iu shfaq atij
- Ndryshimi i plotë e i papritur që i ndodhi Jakobit, dyshuesit, pasi Jezusi iu shfaq atij.
- Fakti historik i varrit të zbrazët.
E vetmja mënyrë se si mund të shpjegohen të gjitha këto fakte është me faktin e ringjalljes së Jezusit nga të vdekurit. Kjo është dëshmia se Jezu Krishti u ringjall nga të vdekurit siç premtoi dhe siç profetizuan profetët e Dhiatës së Vjetër qindra vjet më parë.
Së pari, vdekja e Jezusit në kryq
Unë e kam diskutuar këtë dëshmi në pjesën e parë të këtij artikulli dhe kam treguar se vdekja e Krishtit në kryq është një ngjarje historike që duhej të ndodhte sipas vullnetit dhe premtimit të Zotit. Unë tregova provat që vërtetojnë se ka ndodhur. Kjo ngjarje është dëshmi për ringjalljen e Krishtit, sepse nëse nuk ndodhi kryqëzimi i Krishtit, e pasuar nga vdekja e tij, kjo do të thotë se nuk ka ringjallje historike. Por Jezusi (dhe jo një person tjetër që i ngjante) u kryqëzua dhe u varros në një varr që njihet nën një roje të rreptë romake.
Së dyti, dishepujt e Jezusit besuan se Jezusi u ringjall nga të vdekurit, sepse ai iu shfaq atyre shumë herë
a) Shfaqja e Jezusit te shumë individë dhe grupe
Kjo e vërtetë u shfaq në një pikë shumë të hershme në historinë e kishës së hershme. Apostulli Pal tha te 1 Korintasve 15:3-8
Sepse unë ju kam transmetuar para së gjithash ato që edhe unë vetë i kam marrë, se Krishti vdiq për mëkatet tona sipas Shkrimeve, se u varros dhe u ringjall të tretën ditë, sipas Shkrimeve, edhe se iu shfaq Kefës dhe pastaj të dymbëdhjetëve. Pastaj iu shfaq një herë të vetme më shumë se pesëqind vëllezërve, prej të cilëve më të shumtët rrojnë edhe sot, kurse disa kanë rënë në gjumë. Më pas iu shfaq Jakobit dhe pastaj të gjithë apostujve. Më së fundi m’u shfaq edhe mua, si në dështimit.
Këto vargje janë dëshmi e qartë dhe e fortë për ringjalljen e Krishtit nga të vdekurit. Ai iu shfaq individëve dhe grupeve në kohë dhe vende të ndryshme: iu shfaq Marisë, Pjetrit dhe të njëmbëdhjetë apostujve, njëqind e njëzet njerëzve, Jakobit dhe më pas pesëqind njerëzve siç lexuam më lart. Dëshmia e këtyre njerëzve ishte e pavarur nga njëri-tjetri dhe ata ishin dëshmitarë okularë. Me fjalë të tjera, ata e panë atë personalisht dhe nuk dëgjuan për ringjalljen e tij nga njerëzit e tjerë. Për këtë arsye ata do të thoshin: “Ne jemi dëshmitarë të kësaj”.
Pastaj vini re, lexues i dashur, shprehjen, “Shumica prej të cilëve janë ende gjallë”. Me fjalë të tjera, apostulli Pal që shkroi këto vargje thotë: “Mund të shkoni dhe të pyesni ata njerëz të cilëve iu shfaq Jezusi.” Kjo ndodhi sepse ata ishin ende gjallë dhe mund të konfirmonin atë që tha Pali.
A është e arsyeshme që të gjithë ata njerëz kishin halucinacione, siç pretendojnë disa? Është e pamundur që të ketë ndodhur kështu, sepse disa prej tyre kanë ngrënë e kanë pirë me të. Kur Jezusi iu shfaq të njëmbëdhjetë apostujve, u tha atyre:
“Shikoni duart e mia dhe këmbët e mia, sepse unë jam. Më prekni dhe shikoni, sepse një frymë nuk ka mish e eshtra, si po shihni se unë kam!.”” (Luka 24:39)
Pastaj u tregoi duart dhe këmbët, mori me vete peshk të pjekur në skarë dhe mjaltë dhe hëngri para tyre.(Vargjet 40-43)
b) Predikimi i guximshëm i apostujve dhe ithtarëve të Jezusit se ai ishte ringjallur
Pasi Jezusi iu shfaq apostujve dhe dishepujve, ata filluan të predikonin ringjalljen e tij me guxim. Ata nuk e kishin bërë këtë më parë. Predikimi i tyre filloi në qytetin e Jeruzalemit ku Jezusi ishte kryqëzuar. Nëse Jezusi nuk do të ishte ringjallur, krerët e priftërinjve do t’u kishin thënë dishepujve të tij: “Ai nuk u ringjall. Këtu është trupi i tij.” Ata po predikonin ringjalljen e Jezusit përballë kërcënimeve të krerëve të priftërinjve dhe kreut të rojeve të tempullit, aq sa u mahnitën nga guximi i Pjetrit dhe i Gjonit, kur i thanë kryepriftit dhe pleqve se Zoti e kishte ringjallur Jezusin nga të vdekurit (Veprat e Apostujve 4:10,13). Kështu, pasuesit e Jezusit, të cilëve ai iu shfaq pas ringjalljes së tij, predikuan për këtë pa asnjë përfitim apo përfitim personal. Përkundrazi, ata morën përndjekje dhe vdekje si rezultat i besimit të tyre në ringjalljen e Krishtit.
Për shembull, Pjetri shpalli:
“Por Perëndia e ringjalli të tretën ditë dhe e bëri që ai të dëftohet, 41 jo mbarë popullit, por dëshmitarëve të paracaktuar nga Perëndia, neve, që hëngrëm dhe pimë me të, mbasi ai u ngjall së vdekuri.” (Veprat e Apostujve 10:40-41)
Kështu Pjetri dhe apostujt e tjerë folën publikisht:Sepse ne nuk mund të mos flasim për atë që kemi parë dhe dëgjuar“.
Apostulli Pal foli me guxim për ringjalljen e Krishtit përpara krerëve të sinagogës judaike dhe burrave izraelitë dhe u përshkroi atyre atë që i kishte ndodhur Jezusit, duke thënë:
“Dhe mbasi u kryen të gjitha gjërat që janë shkruar për të, atë e zbritën nga druri dhe e vunë në varr. Por Perëndia e ringjalli prej të vdekurve; dhe ai u pa për shumë ditë nga ata që ishin ngjitur me të nga Galilea në Jeruzalem, të cilët tani janë dëshmitarë të tij para popullit.” (Veprat e Apostujve 13:29-31)
Vini re, i dashur lexues, se ajo që i ndodhi Jezusit ishte shkruar dhe profecia e Dhiatës së Vjetër u përmbush, dhe se Jezusi iu shfaq grupeve të dishepujve të tij për shumë ditë dhe jo vetëm një herë.
Kështu, sa herë që krerët e priftërinjve i kërcënonin apostujt që të mos predikonin ringjalljen e Krishtit, apostujt i jepnin dëshmi Zotit Jezus me fuqinë e tij të madhe dhe e flisnin fjalën e Perëndisë me guxim. (Veprat e Apostujve 4:23)
c) Ndryshimi rrënjësor në jetën e apostujve dhe dishepujve pasi Jezusi iu shfaq atyre
Apostujt dhe dishepujt e Jezusit, kur Jezusi u arrestua, vdiq dhe u varros, ishin të frikësuar, të hutuar dhe shikonin vetëm nga brenda, sepse kishin parë të varrosur atë tek i cili kishin vendosur shpresat e tyre. Marku 14:50 në Dhiatën e Re thotë:Të gjithë e lanë dhe ikën.” Edhe Pjetri e mohoi se e njihte Krishtin tri herë. Frika po i kontrollonte në atë masë sa
“Pastaj në mbrëmje të po asaj dite, dita e parë e javës, ndërsa dyert e vendit ku qenë mbledhur dishepujt ishin të mbyllura nga frika e Judenjve,” (Gjoni 20:19)
Por pasi Jezusi iu shfaq atyre pas ringjalljes së tij, jeta e tyre ndryshoi totalisht dhe ata u bënë të guximshëm dhe nismëtarë, të mbushur me gëzim dhe shpresë siç lexojmë në vazhdimin e vargut të mësipërm.
“erdhi Jezusi dhe u prezantua në mes tyre dhe u tha atyre: “Paqja me ju!.” Dhe, si i tha këto, u tregoi atyre duart e veta dhe brinjën. Dishepujt pra, kur e panë Zotin, u gëzuan.” (Gjoni 20:19-20)
Ata ishin bërë gati të vdisnin për të pohuar saktësinë e ringjalljes së Jezusit. Ata pranuan t’i nënshtroheshin persekutimit, vuajtjes dhe vdekjes për shkak të besimit të tyre dhe predikimit të ringjalljes së Jezusit nga të vdekurit. Pjetri, i cili e mohoi Krishtin, qëndroi përpara judenjve kryesorë dhe predikoi ringjalljen e Krishtit. Ai u shpjegoi dëgjuesve të tij se si Jezusi iu shfaq atij dhe të tjerëve. Pali, i cili kishte qenë një nga armiqtë dhe persekutuesit më të egër të të krishterëve, predikoi me guxim ringjalljen e Krishtit dhe hyri në sinagogën e judenjve, “duke shpjeguar dhe demonstruar se Krishti duhej të vuante dhe të ringjallej prej së vdekurish, duke thënë:
…“Ky Jezusi që unë ju shpall është Krishti.” (Veprat e Apostujve 17:3)
Çfarë ishte ajo që ndryshoi jetën e gjithë këtyre njerëzve? Ishte një gënjeshtër? Ishte mashtrim? Ishte një histori e sajuar? A keni dëgjuar, lexues i dashur, për ndonjë person që do të ishte gati të vdiste për një gënjeshtër? Jo! Jeta e tyre kishte ndryshuar sepse e kishin parë Krishtin të gjallë, të ringjallur nga të vdekurit.
Së treti, ndryshimi i plotë dhe i papritur që i ndodhi Palit, ish-persekutorit të të krishterëve, pasi iu shfaq Jezusi.
Pali ishte hebre, farise dhe shumë fetar. Ai besonte se vullneti i Zotit ishte që ai t’i persekutonte të krishterët siç tha në Dhiatën e Re:
“Sepse ju keni dëgjuar për sjelljen time të atëhershme në judaizëm, si e përndiqja me egërsi të madhe kishën e Perëndisë dhe e shkatërroja.” (Galatasve 1:13)
Pali vazhdon të tregojë atë që u bëri pasuesve të Jezusit:
“Dhe këtë kam bërë në Jeruzalem; mbasi kam marrë pushtet nga krerët e priftërinjve, futa në burg shumë shenjtorë dhe, kur i vrisnin, jepja miratimin tim. 11 Dhe shpesh, duke shkuar nga një sinagogë te tjetra, i kam detyruar të blasfemojnë dhe, me zemërim të madh kundër tyre, i kam përndjekur deri në qytetet e huaja.” (Veprat e Apostujve 26:10-11)
Por Pali ndryshoi rrënjësisht sepse Jezusi iu shfaq atij, siç pohoi ai. Pas paraqitjes së Jezusit tek ai, Pali u bë predikuesi më i madh i ringjalljes së Krishtit dhe përhapja e shpejtë e krishterimit në shekullin e parë i detyrohet shumë atij. Ne lexojmë në Dhiatën e Re:
“Por unë personalisht isha i panjohur nga kishat e Judesë, që janë në Krisht, 23 po ato kishin dëgjuar vetëm: “Ai që na persekutonte më përpara, tani po shpall atë besim që ai shkatërronte,” (Galatasve 1:22-23)
Çfarë ndodhi për të shkaktuar këtë ndryshim? Si u bë njëri prej tyre që predikoi besimin që ai u përpoq ta shkatërronte, ai që kundërshtoi Krishtin dhe persekutoi të krishterët? Nuk ka asnjë shpjegim tjetër për ndryshimin në jetën e këtij personi, përveç se ai e kishte parë Krishtin pas ringjalljes së tij, kur iu shfaq në rrugën për në Damask. Çdo fitim që kishte pasur, siç tha ai, u bë humbje:Unë e konsideroj çdo gjë humbje për shkak të hirit të njohjes së Krishtit Jezus, Zotit tim.”
Besimi i Palit ishte aq i fortë dhe i vërtetë, saqë, ashtu si apostujt dhe dishepujt e parë, ai ishte gati të përballej me vdekjen për të përhapur ungjillin e Krishtit dhe për të predikuar ringjalljen e tij. Ai u rrah, u godit me kamxhik dhe u vra me gurë për shkak të besimit të tij në ringjalljen, por ai vazhdoi të predikonte ringjalljen e Krishtit.
Së katërti: Ndryshimi i plotë dhe i plotë që i ndodhi Jakobit dyshues pasi Jezusi iu shfaq atij
Jakobi ishte një çifut i perëndishëm, fetar, por ai nuk besonte se Jezusi ishte Mesia (Krishti) i pritur. Dhiata e Re thotë:
“Në fakt as vëllezërit e tij nuk besonin në të.” (Gjoni 7:5)
Por disa javë pas kryqëzimit të Krishtit, vëllezërit e Jezusit u bënë të gjithë besimtarë në të. Ata ishin me dishepujt kur ishin në dhomën e sipërme, duke vazhduar të luteshin pasi Jezusi u ngjit në qiell. (Veprat e Apostujve 1:14) Pas kësaj zbulojmë se Jakovi është bërë një nga udhëheqësit e kishës.
Çfarë e shkaktoi këtë ndryshim në jetën e Jakobit? Shpjegimi i vetëm është se Jezusi iu shfaq atij në rrugë pas ringjalljes së tij nga të vdekurit dhe Jakobi besoi në Jezusin aq fort sa ai ishte gati të vdiste për besimin e tij në ringjalljen e Krishtit nga të vdekurit.
Së pesti, prova e pestë për ringjalljen e Jezusit është fakti historik i varrit bosh
Varri i zbrazët është një fakt i verifikuar, i sigurt për disa arsye që do t’i jap shkurtimisht. Por më duhet të pohoj së pari se pasi Jezusi u konfirmua se kishte vdekur, një njeri i quajtur Jozef erdhi te guvernatori Ponc Pilati dhe kërkoi trupin e Jezusit. Pastaj Jozefi e mori trupin, e mbështolli me rroba varri dhe e futi në varrin e tij të ri. Pastaj rrokullisi një gur të rëndë mbi derën e varrit.
Për të konfirmuar që varri të mos shqetësohej, krerët e priftërinjve dhe farisenjtë shkuan dhe vendosën roje para derës së varrit dhe vulosën gurin. (Dënimi për thyerjen e vulës ishte ekzekutimi.) Kjo konfirmoi pamundësinë e vjedhjes së trupit të Jezusit, siç pretendojnë disa.
Por në agim të ditës së parë të javës, engjëlli i Zotit zbriti nga qielli dhe rrokullisi gurin nga dera (Mateu 28:2). Kështu disa gra që mbanin erëza për të balsamuar trupin mundën të hynin në varr. Por ata nuk e gjetën trupin e Zotit Jezus. Pas kësaj, Pjetri hyri
“Arriti edhe Simon Pjetri që po e ndiqte, hyri në varr dhe pa pëlhurat prej liri që ishin përtokë, 7 dhe rizën, që qe vënë mbi kokën e Jezusit; ajo nuk ishte bashkë me pëlhurat, por ishte e palosur në një vend, veç.” (Gjoni 20:6-7)
Si mund të jemi të sigurt se varri ishte bosh tre ditë pas kryqëzimit të Jezusit? Ka të paktën tre arsye:
- Apostujt dhe dishepujt e Krishtit shpallën ringjalljen e tij në Jerusalem. Ky ishte një qytet i madh. Nëse trupi i Jezusit ishte ende në varr, autoritetet hebraike mund t’ia kishin treguar trupin e tij njerëzve dhe në atë mënyrë t’i jepnin një goditje vdekjeprurëse Krishterimit në fillimet e tij. Por ata nuk mundën ta bënin këtë sepse varri ishte bosh.
- Kur rojet u treguan krerëve të priftërinjve gjithçka që kishte ndodhur, Testamenti i Ri thotë: Atëherë këta bënë këshill me pleqtë dhe vendosën t’u japin ushtarëve një shumë të madhe denarësh, 13 duke u thënë atyre: “Thoni: Dishepujt e tij erdhën natën dhe e vodhën, ndërsa ne po flinim.(Mateu 28:12-13) Ky është një rrëfim indirekt se varri ishte bosh.
- Dëshmia e grave: Nëse një shkrimtar i shekullit të parë do të donte të shpikte një tregim për të mashtruar njerëzit, ai nuk do të kishte shkruar diçka që do ta zvogëlonte besueshmërinë e saj. Kështu, kur lexojmë historinë e varrit të zbrazët në Dhiatën e Re, zbulojmë se gratë ishin dëshmitarët e parë dhe kryesorë të ringjalljes së tij. Kjo duket e çuditshme dhe e rëndësishme, sepse në kulturën hebraike dhe romake, gratë konsideroheshin më të ulëta dhe dëshmia e tyre vihej në dyshim. Për këtë arsye, ne lexojmë në Dhiatën e Re se kur gratë i njoftuan apostujt për varrin bosh, “Por këto fjalë atyrë iu dukën si dokrra; dhe ata nuk u besuan atyre.” (Luka 24:11) Nëse historia e varrit të zbrazët do të fabrikohej, nuk do të ishin përmendur gratë, por emrat e grave të cilave iu shfaq Jezusi përmenden në mënyrë specifike dhe ato ishin të njohura në Jeruzalem.
Asgjë nuk e shpjegon faktin e varrit të zbrazët përveç ringjalljes së Jezusit nga të vdekurit. Kështu, ky fakt historik është një dëshmi shumë e fortë për ringjalljen e tij, siç u tha shumë herë dishepujve të tij.
Këto prova, pesë faktet, tregojnë fuqishëm ringjalljen e Krishtit nga të vdekurit. Këto fakte dhe ngjarje të mund të shpjegohen vetëm me faktin e ringjalljes së Jezusit.
Së fundi, për të përfunduar këtë artikull, ne pamë se fakti i vdekjes së Krishtit në kryq dhe ringjallja e tij nga të vdekurit janë fakti më i madh në histori dhe mesazhi më i rëndësishëm në të gjithë botën. Ai na konfirmon sakrificën pa kushte, dashurinë për Perëndinë që tregoi Jezu Krishti kur pagoi dënimin e mëkateve tona, që ishte vdekja, dhe atë me vdekje në kryq në vend të nesh dhe me ringjalljen e tij nga të vdekurit për të na dhënë garancinë se ai është i gjallë. Kjo na thërret të besojmë tek ai për të marrë të gjitha bekimet që ai premtoi t’u jepte atyre që besojnë në të.
Cila është rëndësia dhe domosdoshmëria e ringjalljes sipas Dhiatës së Re? Ajo na dëshmon dhe pohon:
- Se ajo që tha Krishti për veten e tij është e saktë. Ai tha se ai ishte rruga, e vërteta dhe jeta dhe se askush nuk vjen te Zoti përveçse nëpërmjet tij. (Gjoni 14:6) Ai tha gjithashtu për veten e tij se ai është Perëndia i mishëruar dhe ringjallja e tij nga të vdekurit vërtetoi se ajo që tha ishte e vërtetë., sepse lexojmë në Dhiatën e Re: “i deklaruar Biri i Perëndisë në fuqi, sipas Frymës së shenjtërisë nëpërmjet ringjalljes prej së vdekurit: Jezu Krishti Zoti ynë,” (Romakëve 1:4)
- Jezu Krishti mundi vdekjen dhe mundi Satanin, siç lexojmë në kapitullin e ringjalljes: “O vdekje, ku është gjëmba jote? O ferr, ku është fitorja jote?” (1 e Korintasve 15:55) Besimtari në Krisht ka sigurinë e jetës së përjetshme dhe të fitores mbi tundimet e Satanait.
- Jezu Krishti mundi vdekjen dhe mundi Satanin, siç lexojmë në kapitullin e ringjalljes: “Por tashti Krishti u ringjall prej së vdekurish, dhe është fryti i parë i atyre që kanë fjetur.” (1 e Korintasve 15:20) dhe “Sepse, po të besojmë se Jezusi vdiq dhe u ringjall, besojmë gjithashtu që Perëndia do të sjellë me të, me anë të Jezusit, ata që kanë fjetur.” (1 Thesalonikasve 4:14)
- Jezu Krishti është i gjallë dhe për shkak se ai është gjallë, Dhiata e Re thotë: “prandaj edhe mund të shpëtojë plotësisht ata që me anë të tij i afrohen Perëndisë, sepse gjithmonë rron që të ndërmjetësojë për ta.” (Hebrews 7:25)
Nëse beson, i dashur lexues, në Jezu Krishtin, siç tha ai për veten e tij, se ai u ringjall prej së vdekurish, me fjalë të tjera, se ke besim tek ai, do të marrësh jetën e përjetshme dhe faljen e mëkateve të tua, meqenëse Zoti pranon të gjithë ata që vijnë tek ai nëpërmjet Krishtit, pavarësisht nga përkatësia e tyre fetare, etnike dhe besimi.