Pak para se të arrestohej dhe të dënohej, profeti Isa al Masih (a.s.) mbajti një fjalim të gjatë me dishepujt e tij, i cili është regjistruar në Ungjillin e Gjonit. Gjoni ishte një nga 12 dishepujt e tij dhe ai ishte atje në këtë fjalim dhe u udhëzua për ta përfshirë atë në Ungjillin e tij. Si pjesë e fjalimit të tij, Isai (a.s.) u premtoi dishepujve të tij se ‘fryma e së vërtetës’ do të vijë pasi ai të largohet. Natyrisht lind pyetja – kush është apo ishte kjo “Fryma e së vërtetës”?
Polemika u shtua nga Ahmed Deedat
Kjo ka ngjallur disa polemika sepse disa apologjetë të profilit të lartë, si Ahmed Didat, kanë shkruar, debatuar dhe kanë publikuar në Youtube se ky nuk është askush tjetër përveç Profetit Muhamed (a.s.). Unë, si shumë prej jush, e kam dëgjuar këtë nga ai dhe nga të tjerë të ndikuar prej tij. Mendoj se të gjithë ne duhet të arrijmë në konkluzionet tona për këtë pyetje, por duhet ta bëjmë këtë nga një këndvështrim i informuar, jo thjesht sepse një imam ose Didat i njohur e mëson këtë.
Për t’u informuar, ne duhet të studiojmë se si Isai (a.s) e përshkroi këtë ‘Shpirt të së Vërtetës’ në këtë fjalim të regjistruar nga Gjoni, sepse kjo është e vetmja e dhënë që kanë të gjithë njerëzit, përfshirë Didatin. Diskursi i plotë është në dispozicion këtu për të lexuar, dhe ia vlen ta bëni këtë, ju e kuptoni plotësisht kontekstin. Do të marr pikat kryesore të diskursit që kanë të bëjnë drejtpërdrejt me Shpirtin e së Vërtetës. Si e përshkruan Isai (a.s) këtë ‘Shpirt të së Vërtetës’ që po vjen?
Mësimi i Isait (a.s) mbi Shpirtin e së Vërtetës
Dhe unë do t’i lutem Atit dhe ai do t’ju japë një Ngushëllues tjetër, që do të qëndrojë përgjithmonë me ju, Frymën e së Vërtetës, që bota nuk mund ta marrë, sepse nuk e sheh dhe nuk e njeh; por ju e njihni, sepse qëndron me ju dhe do të jetë në ju. Nuk do t’ju lë bonjakë, do të kthehem te ju. Edhe pak kohë dhe bota nuk do të më shohë më, por ju do të më shihni;… (Gjoni 14:16-19)
Isa al Masih (a.s) e përshkruan ‘Shpirtin e së Vërtetës’ si:
- një ‘avokat’. Fjala greke këtu është παράκλητον (parakletos), e cila vjen nga “para” (afër-pranë) dhe “kaleo” (për të bërë një thirrje ose gjykim). Fjalë të tjera që mund të përdoren janë: Ngushëllues, këshilltar,
- bota nuk mund ta shohë apo ta njohë.
- ai do të jetojë ‘në’ dishepujt
Këto përshkrime sigurisht nuk tingëllojnë sikur i përkasin një njeriu me trup fizik, sepse çdokush mund të shohë një trup fizik, por ky Shpirt i së Vërtetës nuk do të shihet. Gjithashtu, do të dukej e pamundur që një profet njerëzor me trup fizik të jetonte ‘në’ njerëz të tjerë, duke përfshirë dishepujt. Por le të vazhdojmë fjalimin e Isait (a.s.).
Ju kam thënë këto gjëra, ndërkaq jam me ju; por Ngushëlluesi, Fryma e Shenjtë, që Ati do ta dërgojë në emrin tim, do t’ju mësojë çdo gjë dhe do t’ju kujtojë të gjitha këto që ju thashë. (Gjoni 14:25-26)
Kështu që ky Shpirt i së Vërtetës do t’i mësonte dishepujt dhe do t’u kujtonte atyre gjithçka që kishte mësuar Isa al Masih (a.s.).
Por kur të vijë Ngushëlluesi, që do t’ju dërgoj prej Atit, Fryma e së vërtetës, që del nga Ati im, ai do të dëshmojë për mua. Edhe ju, gjithashtu, do të dëshmoni, sepse ishit me mua që nga fillimi.” (Gjoni 15:26-27)
Megjithatë unë ju them të vërtetën: është mirë për ju që unë të shkoj, sepse, po nuk shkova, nuk do të vijë te ju Ngushëlluesi; por, po shkova, unë do t’jua dërgoj. Dhe kur të ketë ardhur, ai do ta bindë botën për mëkat, për drejtësi dhe për gjykim. Për mëkat, sepse nuk besojnë në mua; për drejtësi, sepse unë po shkoj tek Ati dhe nuk do të më shihni më; për gjykim, sepse princi i kësaj bote është gjykuar.
Kam edhe shumë gjëra të tjera për t’ju thënë, por ato ende ju nuk mund t’i mbani. Por, kur të vijë ai, Fryma e së vërtetës, ai do t’ju prijë në çdo të vërtetë, sepse ai nuk do të flasë nga vetja, por do të thotë gjitha ato gjëra që ka dëgjuar dhe do t’ju kumtojë gjërat që do vijnë. Ai do të më përlëvdojë, sepse do të marrë prej meje dhe do t’jua kumtojë. Të gjitha gjërat që ka Ati janë të miat; për këtë ju thashë se ai do të marrë prej simes dhe do t’jua kumtojë. (Gjoni 16:7-15)
Këtu shohim se Fryma e së Vërtetës do t’u dërgohej dishepujve dhe se ai do t’i udhëzonte dishepujt në të gjithë të vërtetën, madje duke u thënë atyre atë që ‘do të vijë’ *dmth në të ardhmen). Ju do të mbani mend nga Shenja e Tevratit e Profetit se kjo aftësi ishte shenja që Musai (a.s) dha në mënyrë që njerëzit të dinin nëse dikush ishte një profet i vërtetë.
A është i saktë Didati? A është Profeti Muhamed (a.s) ky Shpirt i premtuar i së Vërtetës?
Me gjithë këto përshkrime nuk mund ta shoh këtë të zbatohet për Profetin Muhamed (a.s.). Në fund të fundit, Profeti Muhamed (a.s) kishte një trup fizik dhe kështu shihej – madje edhe nga ata që nuk e pranonin atë (p.sh. Kureshët apo Kurejshët në Mekë). Profeti Muhamed (a.s) sigurisht që nuk jetoi ‘në’ nxënësit e Isait (a.s), as Profeti Muhamed (a.s) nuk u dërgua te dishepujt, as nuk i udhëzoi. Në fakt, meqenëse Profeti Muhamed (a.s) erdhi rreth 600 vjet pas dishepujve të Isait (a.s.), ai nuk kishte asnjë lidhje me ta. Megjithatë ‘Shpirti i së Vërtetës’ iu premtua se do t’i bënte të gjitha këto gjëra.
Kur lexoj dhe studioj me kujdes të gjitha argumentet që përdor Didati për të na bindur se ‘Fryma e së Vërtetës’ është me të vërtetë Profeti Muhamed (a.s.) zbuloj se ato janë gjysmë të vërteta dhe nuk përfaqësojnë saktë diskursin e Isait (a.s.) . Ndërsa kam vazhduar të studioj shkrimet e tij, kam gjetur se megjithëse ka zell të madh, ai shpesh përdor gjysmë të vërtetën ose shtrembërimet. Ju mund të mendoni ndryshe, dhe kjo nuk është çështja kryesore e këtij artikulli, por unë kam gjetur se ai nuk është i besueshëm.
Dhe sigurisht në rastin e përcaktimit se kush është Shpirti i së Vërtetës, nga këto pika më duket se nuk mund t’i referohet Profetit Muhamed (a.s.). Zelli i madh fetar nuk do t’i kapërcejë faktet e qarta të dukshme.
Kush është Shpirti i së Vërtetës?
Por kush është atëherë ‘Fryma e së Vërtetës’? Nëse lexojmë në Librin e Veprave të Apostujve, i cili është vazhdim i Ungjillit të Lukës dhe trajton ngjarjet e shokëve të Isait (a.s.) menjëherë pas largimit të Isait (a.s.) bëhet shumë e qartë. Këtu lexojmë se çfarë bëri dhe tha Isai (a.s) pak para se të ngrihej në qiell (“Ai” për të cilin flitet është Isai – a.s. dhe “Gjoni” i përmendur është Profeti Jahja – a.s.).
Dhe, duke u gjendur bashkë me ta, i urdhëroi ata që të mos largoheshin nga Jeruzalemi, por të prisnin premtimin e Atit: “Që, tha ai, e keni dëgjuar nga unë, sepse Gjoni pagëzoi me ujë, por ju do të pagëzoheni me Frymën e Shenjtë, mbas jo shumë ditësh.”
Kështu ata që ishin mbledhur bashkë e pyetën, duke thënë: “Zot, a do ta rivendosësh në këtë kohë mbretërinë e Izraelit?.”
Por ai u tha atyre: “Nuk ju takon juve të dini kohët dhe momentet e përshtatshme, që ka përcaktuar Ati me autoritetin e vet. Ju do të merrni fuqi kur Fryma e Shenjtë do të vijë mbi ju dhe do të bëheni dëshmitarët e mi në Jeruzalem dhe në gjithë Judenë, në Samari dhe deri në skajin e dheut.”
Mbasi i tha këto gjëra, ndërsa ata po e vështronin, u ngrit lart; dhe një re e përfshiu dhe ua hoqi prej syve të tyre. (Veprat e Apostujve 1:4-9)
Këtu shohim, pak para largimit të tij, se ai përsëri flet për ardhjen e ‘Shpirtit të Shenjtë’. Pastaj në kapitullin tjetër, dhe vetëm pak ditë pas nisjes së Isait (a.s.) në parajsë lexojmë se (“ata” janë shokët e Isait pas largimit të tij dhe Rrëshajë është një festë që ndodhi 50 ditë pas Pashka – shih shenjën e Musait për më shumë shpjegim)
Kur erdhi dita e Rrëshajëve, ata ishin të gjithë bashkë, në një mendje të vetme, në të njëjtin vend. Dhe befas nga qielli erdhi një ushtimë, si ajo e një ere që fryn furishëm, dhe e mbushi gjithë shtëpinë ku ata po rrinin. Dhe atyre u dukën gjuhë, si prej zjarri, të cilat ndaheshin dhe zinin vend mbi secilin prej tyre. Kështu të gjithë u mbushën me Frymën e Shenjtë dhe filluan të flasin në gjuhë të tjera, ashtu si Fryma e Shenjtë ua jepte të shpreheshin.
Por në Jeruzalem banonin disa Judenj, njerëz të perëndishëm, nga të gjitha kombet nën qiell. Kur u dëgjua ajo ushtimë, turma u mblodh dhe u hutua, sepse secili nga ata i dëgjonte të flisnin në gjuhën e vet. Dhe të gjithë habiteshin dhe mrekulloheshin dhe i thoshnin njëri-tjetrit: “Ja, a nuk janë të gjithë Galileas këta që flasin? Si vallë secili nga ne i dëgjon të flasin në gjuhën e vet amtare? Ne Partët, Medët, Elamitët dhe banorët e Mesopotamisë, të Judesë dhe të Kapadokisë, të Pontit dhe të Azisë, të Frigjisë e të Pamfilisë, të Egjiptit dhe të pjesëve të Libisë përballë Kirenës, dhe ne të ardhur nga Roma, Judenj dhe prozelitë, Kretas dhe Arabë, i dëgjojmë të flasin për gjërat e mëdha të Perëndisë në gjuhët tona!.” Dhe të gjithë habiteshin dhe ishin hutuar dhe i thonin njëri-tjetrit: “Ç’do të thotë kjo?.” (Veprat e Apostujve 2:1-12)
Pra, këtu lexojmë se ‘Fryma e Perëndisë’ erdhi mbi secilin nga dishepujt dhe ata ishin në gjendje të flisnin mrekullisht gjuhë të tjera. Ndërsa vazhdoni të lexoni Veprat e Apostujve, do të shihni se dishepujt vazhduan të udhëhiqen dhe të udhëhiqnin Frymën e Shenjtë që banonte në to.
Ky shpjegim i përshtatet të gjitha detajeve që Isai (a.s.) përshkroi në fjalimin e tij për Shpirtin e së Vërtetës. Por kjo ngre implikime të mëtejshme dhe ndoshta pyetje për ne. Le të merremi së pari me disa implikime.
Fryma e së Vërtetës dhe Shkrimet e Dishepujve të Profetit Isa al Masih (a.s.)
Para së gjithash, ai thotë se shokët e Isait (a.s.) ishin nga kjo pikë e tutje ‘të banuar’ nga Shpirti i Shenjtë. Dhe këtë e shihni në veprimet e tyre të mëvonshme dhe në atë që ata shkruan. Për shembull:
Dhe Fryma e thotë shkoqur se në kohët e fundit disa do ta mohojnë besimin, duke u vënë veshin frymëve gënjeshtare dhe doktrinave të demonëve, (1 Timoteut 4:1)
me fuqi shenjash dhe çudirash, me fuqi të Frymës së Perëndisë; kështu, prej Jeruzalemit e përqark dhe gjer në Iliri, kam kryer shërbimin e ungjillit të Krishtit, (Romakëve 15:19)
Dhe më tha: “Shkruaj: Lum ata që janë ftuar në gostinë e dasmës së Qengjit.” Dhe më tha: “Këto janë fjalët e vërteta të Perëndisë.” Edhe rashë përpara këmbëve të tij për ta adhuruar, por ai më tha: “Ruaju se e bën, unë jam bashkëshërbëtori yt si dhe i vëllezërve të tu që kanë dëshminë e Jezusit. Perëndinë adhuroje! Sepse dëshmia e Jezusit është frymë e profecisë.” (Zbulesa 19:9-10)
Këto pasazhe, të marra nga shkrimet e shokëve të Isait (a.s) në Dhiatën e Re, tregojnë qartë autoritetin dhe varësinë e tyre nga Shpirti i së Vërtetës. Në pasazhin e parë të mësipërm, Shpirti i jep një profeci shkrimtarit për atë që do të ndodhë në të ardhmen (braktisja mbarëbotërore e së mirës dhe pasimi i së keqes). Në pasazhin e dytë, shkrimtari mbështetet në mrekullitë që ai vetë mund të bënte, me anë të Shpirtit, në dëshminë e tij për Ungjillin (Inxhilin) të Jezusit (ose Isait – a.s). Në pasazhin e tretë, shkrimtari sheh një engjëll të fuqishëm në një vegim dhe tundohet të adhurojë engjëllin, por engjëlli i thotë atij të adhurojë vetëm Perëndinë dhe më pas thotë se është nëpërmjet ‘Frymës së profecisë’ që vizioni po ndodh dhe bëhet fjalë për Isain (a.s.).
Këto ishin të njëjtët tregues që Isai (a.s) dha në fjalimin e tij për atë që do të bënte Shpirti i së Vërtetës. Ky Shpirt do të banonte dhe do t’i udhëzonte dishepujt e Isait në mënyrë që ata të ishin profetë dhe që mesazhi i Shpirtit do të tregonte te Isai (a.s.).
Kjo është një arsye e rëndësishme pse ne duhet ta marrim shumë seriozisht shkrimin e dishepujve të Isait (a.s.) në Dhiatën e Re. Shkrimet e tyre u frymëzuan nga ky Shpirt i së Vërtetës dhe për këtë arsye duhen marrë aq seriozisht sa ne i marrim profecitë e Musait në Tevrat. Premtimi i drejtpërdrejtë që Isai (a.s) dha në fjalimin e tij ishte se ky Shpirt ‘do t’u kujtonte atyre gjithçka që unë (Isai – a.s) ju thashë’. Nëse është kështu, atëherë duhet të dëgjohen shkrimet e këtyre sahabëve.
Fryma e së Vërtetës dhe të gjithë pasuesit e Inxhilit
Një nënkuptim i dytë i ardhjes së Shpirtit të së Vërtetës është se ai jo vetëm që i frymëzoi shokët e Isait (a.s.), por ai banon të gjithë të cilët i besojnë Inxhilit. Dhe ky banim do të ndryshojë jetën tonë. Vini re se çfarë thonë vargjet e mëposhtme për këtë.
Në të edhe ju, pasi e dëgjuat fjalën e së vërtetës, ungjillin e shpëtimit tuaj, dhe pasi besuat, u vulosët me Frymën e Shenjtë të premtimit, (Efesianëve 1:13)
Por fryti i Frymës është: dashuria, gëzimi, paqja, durimi, mirëdashja, mirësia, besimi, zemërbutësia, vetëkontrolli. Kundër këtyre gjërave nuk ka ligj. (Galatasve 5:22-23)
Premtimi i Shpirtit nuk ishte vetëm për të frymëzuar shokët e Isait (a.s.), por gjithashtu që të gjithë pasuesit e Inxhilit do të vulosen me të njëjtën Frymë të së Vërtetës, në mënyrë që jetët tona të shënohen nga fryti i Shpirtit siç është renditur, në vend të asaj që zakonisht sundon jetën tonë: mosmarrëveshja, zilia, lakmia, xhelozia, tërbimi, epshi dhe mungesa e kontrollit. Mund të them nga përvoja ime personale se Shpirti i së Vërtetës më ndryshoi nga brenda, kështu që veprimet e mia të jashtme ndryshuan si rezultat i ndryshimit tim të brendshëm. Vërtet, ky është një nga bekimet e mëdha të Inxhilit dhe një nga arsyet pse ai është ‘lajm i mirë’.
Fryma e së Vërtetës në Fillim
Dhe kur kërkojmë njohuri të mëtejshme për Frymën e Shenjtë, zbulojmë se Ai luan role të rëndësishme që nga fillimi i Tauratit. Ne lexojmë në krijimin e të gjitha gjërave, në vargjet e para të Teuratit se
Toka ishte pa trajtë, e zbrazët dhe errësira mbulonte sipërfaqen e humnerës; dhe Fryma e Perëndisë fluturonte mbi sipërfaqen e ujërave. (Zanafilla 1:1-2)
Pra, Fryma ishte aty edhe në krijim!
Pra, kjo ngre një pyetje të rëndësishme. Si e kuptojmë këtë Shpirt të Perëndisë apo Frymë të së Vërtetës? Ky është një mister i madh, por ndoshta kuptimi i përbashkët i Kuranit do të na ndihmojë. Shumë e kuptojnë Kur’anin si Fjala e përjetshme e Zotit nga përjetësia e kaluar. Ai iu shpall Profetit Muhamed (a.s), por ka ekzistuar gjithmonë dhe kështu nuk është krijuar kurrë. Ndoshta në një farë mënyre të ngjashme Shpirti i Zotit (që ne e dimë nga Teurati më lart ishte i pranishëm në fillim të krijimit) është një thelb i përjetshëm dhe i pakrijuar që buron nga Allahu. Por Librat nuk e shpjegojnë këtë në detaje, kështu që mund të jetë një nga këto mistere për të cilat ‘vetëm Zoti di’.
Unë, dhe ndoshta edhe ju, njohim njerëz që kanë punuar shumë për të mësuar përmendësh Kur’anin në mënyrë që kjo Fjalë të jetë ‘në’ ta. Nëse Shpirti i së Vërtetës është siç konkludohet më lart, dhe Ai gjithashtu mund të jetë ‘në’ ne për të na ndryshuar në mënyrë që jeta jonë të shfaqë frytin e shënuar nga Fjala e Perëndisë – a nuk do të ishte ky një bekim i madh? Një që vlen shumë? Ndoshta duhet të reflektojmë mbi domethënien e ‘Shpirtit të së Vërtetës’ i premtuar se do të vijë ‘në’ ne dhe çfarë mund të thotë kjo për ne.
Më dërgoni një email ri. Ky artikull
Error: Contact form not found.
[contact-field label=’Emri’ type=’emri’ kërkohet=’1’/][contact-field label=’Email’ type=’email’ kërkohet=’1’/][kontakti- fushë label=’koment’ lloji=’textarea’ kërkohet=’1’/][/forma e kontaktit]