Surja Al-Enfal (Surah 8 – Plaçka e luftës, Plaçka) na tregon se si shejtani i tundon njerëzit.
Djalli ua zbukuroi atyre veprat e këqija dhe u tha: “Askush në botë nuk do t’ju mundë sot dhe unë jam mbrojtësi juaj”. Mirëpo, kur u ndeshën dy ushtritë (me engjëjt përkrah besimtarëve), ai u kthye nga thembrat e tij dhe u tha (jobesimtarëve): “Unë nuk kam të bëj me ju; unë shoh atë që ju nuk e shihni dhe i frikësohem Allahut, sepse Allahu ndëshkon ashpër”. (Surah Al-Anfal 8: 48)
Surja Ta-Ha (Surah 20 – Taha) përshkruan se si Iblisi solli mëkatin e Adamit. Aty thuhet
Por, atë e ngacmoi djalli duke i thënë: “O Adem, a do të të tregoj për pemën e pavdekshmërisë dhe të sundimit të pazhdukshëm!” (Surah Taha 20: 120)
Shejtani provoi të njëjtat taktika për Profetin Isa el Masih. Inxhili përshkruan pëshpëritjet e tij joshëse menjëherë pasi Profeti Jahja u shfaq. Ne kemi parë se si profeti Jahja (a.s.) erdhi për t’i përgatitur njerëzit për ardhjen e Mesihut. Mesazhi i tij i thjeshtë por i fuqishëm ishte se të gjithë duhej të pendoheshin. Inxhili vazhdon të tregojë se profeti Isa (a.s.) më pas u pagëzua nga Jahja (a.s.). Kjo shpalli se do të fillonte shërbimi publik i Isait (a.s.) si Mesih. Por, para se të fillonte, profeti Isa (a.s.) së pari duhej të sprovohej dhe tundohej nga armiku i madh i të gjithëve ne – nga vetë shejtani (ose shejtani ose djalli ose Iblisi).
Inxhili e përshkruan këtë sprovë në disa detaje duke treguar për tri tundime specifike që shejtani i solli Isait (a.s.). Le të shohim secilin me radhë. (Në tundimet do të vini re se shejtani i drejtohet Isait me atë titull të vështirë ‘Biri i Zotit’. Për të kuptuar se çfarë do të thotë kjo, ju lutemi shikoni artikullin tim këtu).
Tundimi i bukës
Atëherë Fryma e çoi Jezusin në shkretëtirë, që djalli ta tundonte. Dhe, mbasi agjëroi dyzet ditë e dyzet net, në fund e mori uria. Atëherë tunduesi, pasi iu afrua, i tha: “Në qoftë se je Biri i Perëndisë, thuaj që këta gurë të bëhen bukë.”
Por ai, duke iu përgjigjur, tha: “Éshtë shkruar: “Njeriu nuk rron vetëm me bukë, por me çdo fjalë që del nga goja e Perëndisë”.” (Mateu 4:1-4)
Këtu shohim një paralele me kohën kur shejtani tundoi Adamin dhe Evën në Parajsë. Ju mund të kujtoni se në atë tundim fruti i ndaluar ishte ‘…i mirë për ushqim…’ dhe kjo ishte një arsye pse ishte kaq joshëse. Në këtë rast, me agjërimin e Isait (a.s.) (dhe ky agjërim nuk kishte ndalesë – pa iftar – apo prishje të agjërimit çdo mbrëmje) për një periudhë kaq të gjatë, mendimi i bukës ishte në mënyrë të kuptueshme joshëse. Por ky rezultat ishte i ndryshëm nga Ademi pasi profeti Isa el Masih (PBUH) i rezistoi tundimit ndërsa Adami jo.
Po pse nuk u lejua të hante gjatë këtyre 40 ditëve? Inxhili nuk na tregon konkretisht, por Zaburi kishte parashikuar se Shërbëtori që vjen do të ishte një përfaqësues për kombin hebre të Izraelit. Kombi i Izraelit, nën drejtimin e profetit Musa (a.s.), kishte bredhur për 40 vjet në shkretëtirë duke ngrënë vetëm ushqim (të quajtur mana) nga qielli. 40 ditët e agjërimit dhe meditimit mbi Fjalën e Zotit si ushqim shpirtëror ishin një rishfaqje simbolike e asaj kohe në shkretëtirë si Shërbëtori i premtuar.
Tundimi për të provuar Perëndinë.
Tundimi i dytë ishte po aq i vështirë. Këtë na e thotë Inxhili
Atëherë djalli e çoi në qytetin e shenjtë dhe e vendosi në majë të tempullit dhe i tha: “Nëse je Biri i Perëndisë, hidhu poshtë, sepse është shkruar:
Ai do t’u japë urdhër engjëjve të tij për ty; edhe ata do të mbajnë mbi duart e tyre që të mos ndeshësh me këmbën tënde ndonjë gur”.”
Jezusi i tha: “Éshtë shkruar gjithashtu: “Mos e tundo Zotin, Perëndinë tënd”.” (Mateu 4: 5-7)
Këtu shejtani citon nga Zaburi për ta tunduar Isain (a.s.). Prandaj është e qartë se në kundërshtimin e tij ndaj Allahut, ai i ka studiuar shkrimet e shenjta në mënyrë që të mund të gjejë mënyra për t’i kundërshtuar ato. Ai i njeh shumë mirë librat dhe është ekspert për t’i përdredhur.
Unë e riprodhoj fragmentin e plotë të Zaburit nga i cili shejtani kishte cituar vetëm një pjesë të vogël. (E nënvizova pjesën që ai citon).
10 nuk do të të gjejë asnjë e keqe, asnjë plagë nuk do t’i afrohet çadrës sate.
11 Sepse ai do të urdhëroi Engjëjt e tij të të ruajnë në të gjitha rrugët e tua.
12 Ata do të të mbajnë në duart e tyre, me qëllim që këmba jote të mos pengohet nga ndonjë gur.
13 Ti do të ecësh mbi luanin dhe gjarpërin helmues, do të shkelësh luanin e vogël dhe kuçedrën.
14 Duke qenë se ai ka vënë mbi mua dashurinë e tij, unë do ta çliroj dhe do ta çoj lart në vend të sigurt, sepse ai njeh emrin tim. (Psalmet 91:10-14)
Ju mund të shihni se këtu në Zabur bëhet fjalë për një ‘ai’, për të cilin shejtani besonte se i referohej Mesihut. Por ky pasazh nuk thotë drejtpërdrejt ‘Mesih’ ose ‘Krisht’, pra si e dinte shejtani këtë?
Do të vini re vullnetin ‘ai’ ‘ do të shkelë” ‘luanin e madh‘ dhe ‘gjarprin’ (v. 13 – e vura me të kuqe). ‘Luani’ është një referencë për fisin e Judës të izraelitëve që kur profeti Jakub (PBUH) kishte profetizuar në Taurat se:
9 Juda është një luan i ri; ti zë fill nga preja, biri im; ai përkulet, struket si një luan, si një luaneshë; kush guxon ta zgjojë?
10 Skeptri nuk do t’i hiqet Judës, as bastuni i komandimit nga këmbët e tij, deri sa të vijë Shilohu; dhe atij do t’i binden popujt. (Zanafilla 49:9-10)
Jakubi (a.s.) si profet, kishte deklaruar shumë kohë më parë në Taurat (dmth rreth 1700 para Krishtit) se fisi i Judës ishte si një luan nga i cili do të vinte një ‘ai’ që ‘ai’ do të sundonte. Zaburët vazhduan këtë profeci. Duke deklaruar se ‘ai’ do ta shkelte ‘luanin’, Zaburi tha se ‘ai’ do të ishte sundimtari i Judës.
Pasazhi i Zaburit nga i cili foli shejtani gjithashtu thoshte se ‘ai’ do të ‘shkelë gjarprin‘. Kjo është një referencë e drejtpërdrejtë ndaj Premtimit të Parë të bërë nga Allahu në Shenja e Adamit se ‘pasardhësit e gruas’ do ta shtypnin gjarprin. Këtu është përsëri me diagramin që shpjegon personazhet dhe veprimet në këtë Premtim të Parë:
Atëherë Zoti Perëndi i tha gjarprit:…
Dhe unë do të shtie armiqësi midis teje dhe gruas, midis farës sate dhe farës së saj; fara e saj do të shtypë kokën tënde, dhe ti do të plagosësh thembrën e farës së saj”. (Zanafilla 3:14-15)
Ky premtim ishte dhënë për herë të parë në Shenja e Adamit, por detajet nuk ishin të qarta atëherë. Tani e dimë që ‘Gruaja’ është Maria sepse ajo është i vetmi person që kishte pasardhës pa burrë – ajo ishte e virgjër. Dhe prandaj pasardhësit e saj, ‘ai’ që u premtua tani e dimë se është Isa al Masih (PBUH). Kështu që unë i kam përfshirë këta emra në këtë diagram. Siç mund ta shihni në këtë diagram, premtimi i lashtë kishte thënë se Isa al Masih (“ai”) do ta shtypte gjarprin. Profecia në Zabur që citoi shejtani e kishte përsëritur këtë kur tha
“do të shkelësh luanin e vogël dhe kuçedrën.” (v13)
Kështu Shejtani citoi nga Zaburi, i cili nga ana e tij iu referua këtyre dy profecive të mëparshme nga Teurati se një ‘ai’ do të vinte që do të urdhëronte bindjen dhe do ta shtypte Shejtanin (gjarpërin). Kështu që shejtani e dinte se vargjet që ai citoi në Zabur i referoheshin Mesihut edhe pse ata nuk thanë ‘Masih’. Tundimi i shejtanit ishte që të përpiqej ta përmbushte këtë në mënyrë të gabuar. Këto profeci nga Zaburi dhe Teurati do të përmbusheshin, por jo nga kërcimi i Isait (a.s.) nga tempulli për të tërhequr vëmendjen te vetja, por duke ndjekur planin, pa devijime, të shpallur në Tevrat dhe Zabur nga Allahu.
Tundimi për të adhuruar
Shejtani më pas e tundoi Isain me gjithçka që kishte – të gjitha mbretëritë e botës. Inxhili thotë se:
8 Djalli e çoi sërish mbi një mal shumë të lartë dhe i tregoi të gjitha mbretëritë e botës dhe lavdinë e tyre, 9 dhe i tha: “Unë do të t’i jap të gjitha këto, nëse ti bie përmbys para meje dhe më adhuron.”
10 Atëherë Jezusi i tha: “Shporru, Satan, sepse është shkruar: “Adhuro Zotin, Perëndinë tënde, dhe shërbeji vetëm atij”.”
11 Atëherë djalli e la; dhe ja, u afruan engjëjt dhe i shërbenin. (Mateu 4:8-11)
‘Masih’ do të thotë ‘i vajosur’ për të sunduar kështu që Masih kishte të drejtë të sundonte. Shejtani e tundoi Isain (a.s.) me atë që i takonte me të drejtë, por shejtani e tundoi atë që të merrte një rrugë të shkurtër drejt sundimit të tij, dhe ai po tundonte Isain (a.s.) që ta adhuronte atë për ta marrë atë – që është shirk. Isai i rezistoi tundimit të shejtanit, duke cituar (edhe një herë) nga Tevrati. Isa el Masih (PBUH) e shihte Teuratin si një libër shumë të rëndësishëm dhe padyshim e njihte shumë mirë dhe i besonte.
Isa – dikush që na kupton
Kjo periudhë e tundimit të Isait (a.s.) është shumë e rëndësishme për ne. Inxhili për Isain thotë:
Sepse, duke qenë se ai vetë hoqi kur u tundua, mund t’u vijë në ndihmë atyre që tundohen. (Hebrenjve 2:18)
dhe
Sepse ne nuk kemi kryeprift që nuk mund t’i vijë keq për dobësitë tona, po një që u tundua në të gjitha ashtu si ne, por pa mëkatuar. Le t’i afrohemi, pra, me guxim fronit të hirit, që të marrim mëshirë e të gjejmë hir, për të pasur ndihmë në kohë nevoje. (Hebrenjve 4: 15-16)
Mbaj mend Haruni (a.s.) si Kryeprift solli sakrifica kështu që izraelitët mund të merrnin falje. Tani Isai (a.s.) në një mënyrë të ngjashme konsiderohet një Kryeprift që mund të na simpatizojë dhe të na kuptojë – madje duke na ndihmuar në tundimet tona, pikërisht sepse ai vetë u tundua – por pa mëkat. Dhe kështu ne mund të kemi besim para Allahut me Isain (a.s.) duke vepruar si Kryeprifti ynë, sepse ai iu nënshtrua tundimeve më të vështira, por ai kurrë nuk u dorëzua dhe mëkatoi. Ai është dikush që na kupton dhe mund të na ndihmojë me tundimet dhe mëkatet tona. Pyetja është: A do ta lejojmë?
Shkarkoni PDF të të gjitha Shenjave nga Al Kitab si një libër