Në Hyrje në Zabur, përmenda se Profeti dhe Mbreti Davud (a.s.) e filluan Zaburin me shkrimet e frymëzuara të librit të Psalmet, dhe se më pas u shtuan libra të tjerë nga profetët pasardhës. Një profet shumë i rëndësishëm, i konsideruar si një nga profetët kryesorë (sepse libri i tij është kaq i gjatë) ishte Isaia. Ai jetoi rreth 750 para Krishtit. Afati kohor më poshtë tregon se kur jetoi Isaia në krahasim me profetët e tjerë të Zaburit.
Afati Historik i Profetit Isaia (PBUH) me disa profetë të tjerë në Zabur
Megjithëse Isaia jetoi shumë kohë më parë (rreth 2800 vjet më parë), ai bëri shumë profeci duke parashikuar ngjarjet e ardhshme, si profet Musai (a.s) kishte thënë më parë ashtu duhet të bëjë një profet.
Profecia e tij parashikon një mrekulli të tillë mahnitëse sa që Surja et-Tahrim (Sura 66 – Ndalimi) ajeti 12 e përmbledh atë.
Edhe Merjemen të bijën e Imranit, që e ruajti nderin e vet, e Ne prej anës sonë i frymëzuam një shpirt e ajo i besoi fjalët e Zotit të saj dhe librat e Tij dhe ishte e devotshme.
(Surah At-Tahrim 66:12)
Çfarë përshkruan sureja et-Tahrim? Ne kthehemi te Isaia për të shpjeguar profecinë.
Siç shpjegohet në Hyrje në Zabur, mbretërit që ndoqën Sulejmanin (a.s) ishin kryesisht të këqij, dhe kjo ishte e vërtetë për mbretërit në kohën e Isaias. Pra, libri i tij është plot me paralajmërime për gjykimin e ardhshëm (që ndodhi rreth 150 vjet më vonë kur Jerusalemi u shkatërrua nga Babilonia – shih këtu për historinë). Megjithatë, ai gjithashtu profetizoi shumë përtej kësaj dhe shikoi thellë në të ardhmen e tij kur Allahu do të dërgonte një shenjë të veçantë – që nuk i është dërguar ende njerëzimit. Isaia i flet mbretit të Izraelit, i cili është pasardhës i Daudit (a.s.), prandaj kjo shenjë i drejtohet “Shtëpisë së Davidit” (Daudit)
Atëherë Isaia tha: “Dëgjoni tani, o shtëpi e Davidit! Mos është, vallë, një gjë e vogël për ju të lodhësh njerëzit, që doni të lodhni edhe Perëndinë tim? Prandaj vet Zoti do t’ju japë një shenjë: Ja, e virgjëra do të mbetet me barrë dhe do të lindë një fëmijë të cilin do ta quajë Emanuel. Ai do të hajë ajkë dhe mjaltë deri sa të mësojë të hedhë poshtë të keqen dhe të zgjedhë të mirën.
(Isaia 7: 13-15)
Ky ishte sigurisht një parashikim i guximshëm! Kush kishte dëgjuar ndonjëherë që një grua e virgjër të kishte një djalë? Dukej një parashikim kaq i pabesueshëm saqë për shumë vite njerëzit pyesnin veten nëse kishte pasur ndonjë gabim. Sigurisht, një njeri që thjesht bën një hamendje për të ardhmen, nuk do të deklaronte – dhe nuk do ta shkruante për ta lexuar të gjithë në brezat pasardhës – një parashikim kaq të pamundur në dukje. Por ja ku ishte. Dhe nga Rrotullat e Detit të Vdekur që ekzistojnë sot ne e dimë se kjo profeci në fakt është shkruar shumë kohë më parë – qindra vjet para se të lindte Isai (a.s).
Isa al Masih (a.s) u profetizua të lindte nga një virgjëreshë
Ne sot, duke jetuar pas Isa el Masih (a.s), mund të shohim se kjo është një profeci e ardhjes së tij. Asnjë profet tjetër, duke përfshirë Ibrahimin, Musain dhe Muhamedin (a.s.) nuk ka lindur nga një virgjëreshë. Vetëm Isai (a.s), nga të gjithë njerëzit e lindur ndonjëherë, ka ardhur në botë në këtë mënyrë. Pra, Allahu, qindra vjet përpara lindjes së tij, po na jepte një Shenjë të ardhjes së tij dhe po na përgatitte gjithashtu të mësonim gjëra rreth këtij djali që po vinte nga një e virgjër. Vëmë re dy gjëra në veçanti.
Quhet ‘Immanuel’ nga nëna e tij
Së pari, ky bir i një virgjëreshe do të quhej ‘Immanuel’ nga nëna e tij. Ky emër fjalë për fjalë do të thotë ‘Zoti me ne‘. Por çfarë KA domethënie? Ndoshta kishte disa kuptime, por meqenëse kjo profeci iu shpall mbretërve të këqij, të cilët Allahu do t’i gjykonte së shpejti, një kuptim i rëndësishëm ishte se kur ky djalë do të lindte, ishte një shenjë se Zoti nuk ishte më kundër tyre në gjykim, por ishte ‘me ta’. Kur lindi Isai (a.s), në fakt dukej sikur izraelitët ishin braktisur nga Allahu që kur i sunduan armiqtë e tyre. Lindja e djalit të virgjëreshës ishte një shenjë se Zoti ishte me ta, jo kundër tyre. Inxhili në Ungjillin e Lukës shënon se nëna e tij Merjem (ose Maria) këndoi një këngë të shenjtë kur engjëlli i dha asaj mesazhin e djalit të saj që po vinte. Kjo këngë përmbante këto:
“Shpirti im e madhëron Zotin, dhe fryma im ngazëllon në Perëndinë, Shpëtimtarin tim,… mëshira e tij shtrihet nga brezi në brez për ata që e druajnë.… Ai e ndihmoi Izraelin, shërbëtorin e vet, duke i kujtuar për mëshirën e tij, ashtu si ua pati deklaruar etërve tanë, Abrahamit dhe pasardhësve të tij, për gjithmonë.” (Luka 1:46-55)
Ju mund të shihni se Merjemja, kur u informua se do të kishte një djalë edhe pse ishte e virgjër, e kuptoi këtë si të thoshte se Zoti po i kujtonte Mëshirë për Abrahamin (Ibrahimin) dhe pasardhësit e tij përgjithmonë. Gjykimet nuk nënkuptonin se Allahu nuk do të ishte më kurrë me izraelitët.
Djali i virgjëreshës ‘refuzon të keqen dhe zgjedh të drejtën’
Pjesa mahnitëse e kësaj profecie te Isaia është se ky bir ‘do të hajë gjizë dhe mjaltë kur të dijë mjaftueshëm për të hedhur poshtë të gabuarën dhe për të zgjedhur të drejtën’. Ajo që thotë Isaia është se ky djalë, sapo të rritet mjaftueshëm për të marrë vendime të ndërgjegjshme, do të ‘refuzojë të gabuarën dhe do të zgjedhë të drejtën’. Unë kam një djalë të vogël. Unë e dua atë, por sigurisht që nuk ka mundësi që ai vetë të refuzojë të gabuarën dhe të zgjedhë të drejtën. Unë dhe gruaja ime duhet të punojmë, të mësojmë, të kujtojmë, këshillojmë, të japim një shembull, të disiplinojmë, të ofrojmë miqtë e duhur, të sigurohemi që ai të shohë modelet e duhura, etj. për ta mësuar atë të refuzojë të gabuarën dhe të zgjedhë të drejtën – madje edhe me gjithë përpjekjet tona nuk ka asnjë garanci. Si prind, ndërkohë që po përpiqem ta bëj këtë, ajo sjell kujtime të fëmijërisë sime, kur prindërit e mi ishin në të njëjtën luftë duke më mësuar të “refuzoj të gabuarën dhe të zgjedh të drejtën”. Nëse prindërit nuk e shpenzojnë gjithë atë përpjekje dhe punë, por thjesht e lënë natyrën ta marrë rrugën – fëmija bëhet ai që nuk ‘refuzon të gabuarën dhe nuk zgjedh të drejtën’. Është sikur po luftojmë kundër një ‘graviteti moral’ ku sapo ndalojmë përpjekjen, ajo shkon drejt greminës.
Kjo është arsyeja pse ne të gjithë mbyllim dyert e shtëpive dhe apartamenteve tona; arsyeja pse çdo vend ka nevojë për policë; pse kemi enkriptim dhe fjalëkalime bankare; dhe pse ne vazhdimisht duhet të vazhdojmë të bëjmë ligje të reja në të gjitha vendet – sepse ne duhet të mbrohemi kundër njëri-tjetrit pasi nuk ‘refuzojmë të gabuarën dhe zgjedhim të drejtën’.
Profetët madje jo gjithmonë e refuzojnë të gabuarën dhe zgjedhin të drejtën
Dhe kjo është e vërtetë edhe për Profetët. Tevrati shënon se në dy raste profeti Ibrahim (a.s) gënjeu për gruan e tij duke thënë se ajo ishte vetëm motra e tij (në Zanafilla 12:10-13 & Zanafilla 20:1-2). Ai gjithashtu shënon se profeti Musa (a.s) vrau një egjiptian (Eksodi 2:12) dhe në një rast nuk e ndoqi saktësisht urdhrin e Allahut (Numrat 20:6-12). Profeti Muhamed (a.s) është urdhëruar të kërkojë falje në suren Muhamed (Surah 47 – Muhammad) – duke treguar se edhe ai nuk e ka refuzuar gjithmonë të keqen dhe ka zgjedhur të drejtën.
Dije se nuk ka zot tjetër të vërtetë përveç Allahut! Kërko falje për gjynahun tënd dhe për besimtarët e besimtaret! Allahu e di se si silleni ju dhe ku qëndroni. (Surah Muhammad 47:19)
Hadithi i mëposhtëm nga Muslimi tregon se sa me zell u lut ai për falje.
Ebu Musa Esh’ariu transmeton mbi autoritetin e babait të tij se i Dërguari i Allahut (paqja qoftë mbi të) lutej me këto fjalë: “O Allah, më fal gabimet e mia, injorancën time, përbuzjen time në shqetësimet e mia. Dhe ti je më i ditur (për punët e mia) se unë. O Allah, më fal (për gabimet që i kam bërë) seriozisht ose ndryshe (dhe që i kam kryer pa dashje dhe me dashje. Të gjitha këto (të meta) janë tek unë. O Allah, më fal fajin që e kam bërë me nxitim ose e shtyrë, të cilën e kam kryer në privatësi ose në publik dhe Ti je më i vetëdijshëm për (ata) sesa unë. (Muslim 35: 6563)
Kjo është shumë e ngjashme me lutjen e profetit Daud (a.s.) kur ai u lut për falje për mëkatet e tij:
Ki mëshirë për mua, o Perëndi, sipas mirësisë sate; për dhembushurinë e madhe që ke fshiji të ligat që kam bërë.…Më pastro me hisop dhe do të jem i pastruar; më laj dhe do të jem më i bardhë se bora…. Fshih fytyrën tënde nga mëkatet e mia dhe fshi të tëra paudhësitë e mia. (Psalmet 51:1-9)
Pra, ne shohim se këta njerëz – megjithëse janë profetë – luftojnë me mëkatin dhe duhet të kërkojnë falje. Kjo duket të jetë gjendja universale njerëzore e të gjithëve pasardhësit e Adamit.
Biri i shenjtë i virgjëreshës
Por ky djali i profetizuar nga Isaia hedh poshtë të gabuarën dhe zgjedh të drejtën natyrshëm dhe të drejtë që në moshë të re. Është instinkt për të. Që kjo të jetë e mundur, ai duhet të ketë një prejardhje të ndryshme. Të gjithë profetët e tjerë, nëpërmjet baballarëve të tyre, i përkasin Ademit dhe ai nuk ‘e hodhi poshtë të keqen dhe zgjodhi të drejtën’ si ne pamë. Ashtu si gjenetika ia kalon natyrën e babait pasardhësve të tij, kështu kjo natyrë rebele e Ademit kaloi te të gjithë ne dhe madje edhe te profetët. Por djali i lindur nga një virgjëreshë, sipas përkufizimit, nuk do ta ketë Adamin në prejardhjen e tij si baba. Linja prindërore e këtij djali do të ishte ndryshe, dhe kështu ai do të ishte i shenjtë. Kjo është arsyeja pse Kurani, kur ia tregoi mesazhin engjëllor Merjemes për djalin e saj të virgjër, e thirri djalin ‘e shenjtë‘
Ai (Xhibrili) tha: “Unë jam vetëm i dërguar (melek) i Zotit tënd për të dhuruar ty një djalë të pastër (pejgamber)”. Ajo tha: “Si do të kem unë djalë, kur mua nuk më është afruar njeri (nuk jam e martuar), e as nuk kamë qenë e pamoralshme”. Ai (Xhibrili) tha: “Ja, kështu ka thënë Zoti yt; ajo për Mua është lehtë, e për ta bërë atë (djalin e krijuar pa babë) argument për njerëzit e edhe mëshirë nga ana e Jonë. Kjo është çështje e kryer!” Ajo e barti atë, (Surah 19:19-22) Maryam
Profeti Isaia (a.s.) ishte i qartë, dhe librat e mëvonshëm pajtohen – erdhi një djalë i cili do të lindte nga një virgjëreshë, pra nuk do të kishte baba tokësor dhe nuk do të kishte këtë natyrë të mëkatit, dhe kështu do të ishte i shenjtë.
Rikthim tek Adami në Parajsë
Por nuk janë vetëm librat e mëvonshëm që flasin për këtë bir të virgjëreshës që vjen. Aty ishte gjithashtu që në fillim. Ne pamë në Shenja e Adamit se Allahu i kishte thënë shejtanit një premtim. E përsëris këtu.
Dhe unë do të shtie armiqësi midis teje dhe gruas, midis farës sate dhe farës së saj; fara e saj do të shtypë kokën tënde, dhe ti do të plagosësh thembrën e farës së saj”. (Zanafilla 3:15)
Allahu do të orkestrojë që edhe Iblisi/Satani edhe gruaja të kenë një ‘pasardhës’. Do të ketë ‘armiqësi’ ose urrejtje midis këtyre pasardhësve dhe midis gruas dhe Satanit. Satanai do t’i ‘godis thembrën’ pasardhësve të gruas, ndërsa pasardhësit e gruas do t’i ‘shtypin kokën’ Satanait. Këto marrëdhënie shihen në këtë diagram.
Ju lutemi vini re se Allahu kurrë nuk i premtoi burrit një pasardhës siç i premton gruas. Kjo është mjaft e jashtëzakonshme sidomos duke pasur parasysh theksimin e bijve që vijnë nga baballarët përmes Teuratit, Zaburit dhe Inxhilit (el kitab/ Bibla). Në fakt, një kritikë ndaj këtyre Librave nga perëndimorët modernë është se ata injorojnë linjat e gjakut që kalojnë nëpër gratë. Është ‘seksiste’ në sytë e tyre sepse konsideron vetëm bij burrash. Por në këtë rast është ndryshe – nuk ka asnjë premtim për një pasardhës (një ‘ai’) që vjen nga një burrë. Ajo thotë vetëm se do të ketë një pasardhës nga gruaja, pa përmendur një burrë.
‘Djali i virgjëreshës’ i Isaias ËSHTË ‘pjellja e gruas’
Tani nga këndvështrimi i profecisë së qartë të Isaias për një djalë nga një virgjëreshë, është e qartë se ajo që kishte për qëllim edhe shumë kohë më parë në Kopsht ishte se një pasardhës (djalë) do të vinte vetëm nga një grua (pra e virgjër). Unë ju bëj thirrje të ktheheni dhe lexoni këtë diskutim në Shenjën e Adamit nga ky këndvështrim dhe do të shihni që ‘përshtatet’. Të gjithë bijtë e Adamit që nga fillimi i historisë vuajnë të njëjtin problem për të mos ‘refuzuar të gabuarën dhe zgjedhjen e së drejtës’ siç bëri paraardhësi ynë Adami. Kështu që Allahu, pikërisht atëherë kur mëkati erdhi në botë, bëri një premtim se dikush i shenjtë dhe jo nga Adami do të vinte dhe do t’ia ‘shtypte’ kokën shejtanit.
Por si do ta bënte këtë ky bir i shenjtë? Nëse bëhej fjalë për dhënien e një mesazhi nga Allahu, profetët e tjerë si Ibrahimi dhe Musai (a.s.) tashmë kishin dhënë mesazhe besnikërisht. Jo, roli i këtij djali të shenjtë ishte i ndryshëm, por për ta kuptuar këtë duhet eksploroni më tej në Zabur.
Shkarkoni PDF të të gjitha Shenjave nga Al Kitab si një libër