Surja Er-Ra’d (Surah 13 – Bubullima) përshkruan një sfidë ose kritikë të zakonshme nga jobesimtarët
E nëse ti (Muhammed) çuditesh (përse të përgënjeshtrojnë), është edhe më e çuditshme thënia e tyre: “A do të kemi krijimtë ri pasi të jemi bërë dhe?” këta janë ata që mohuan Zotin e tyre, ata që do të ndëshkohen me pranga në qafë. Pra këta janë banues të zjarrit ku do të qëndrojnë përgjithmonë. (Surah Ar-Ra’d 13:5)
Jobesimtarët thonë: “Sikur t’i ishte dërguar atij një mrekulli nga Zoti i tij?” Në të vërtetë, ti je vetëm paralajmërues. E, për çdo popull ka udhërrëfyes. (Surah Ar-Ra’d 13:7)
Ajo vjen në dy pjesë. Jobesimtarët në suren Er-Ra’d ajeti 5 pyet nëse ringjallja do të ndodhë ndonjëherë. Nga këndvështrimi i tyre, meqë nuk ka ndodhur kurrë më parë, nuk do të ndodhë në të ardhmen. Pastaj ata pyesin pse nuk jepet asnjë shenjë e mrekullueshme për të vërtetuar se do të ndodhë një ringjallje. Në një kuptim të vërtetë ata thonë, “Provoje atë!”.
Surja el-Furkan (Surah 25 – Kriteri) tregon të njëjtën sfidë të dhënë paksa ndryshe.
Ata me kohë kanë kaluar pranë vendbanimit që e shkatërroi shiu i tmerrshëm, e vallë, a nuk e kanë parë atë? Jo, ata nuk prisnin të ringjalleshin.
Sa herë që të shohin ty, të marrin vetëm për tallje: “Vallë, këtë ka sjellë Allahu si të dërguar?! (Surah Al-Furqan 25:40-41)
Nuk ka frikë nga ringjallja e ardhshme, as nga profeti a.s. Ata kërkojnë t’u tregohet ringjallja.
Surja el-Furkan gjithashtu zbulon se si i sheh Allahu jobesimtarët.
Mirëpo, ata (idhujtarët) në vend të Tij adhuruan zota tjerë, të cilët nuk krijuan asgjë, sepse ata edhe vetë janë të krijuar. Ata nuk posedojnë për vetvete as dëm as dobi, ata nuk kanë në dorë as vdekje as jetë, e as ringjallje. (Surah Al-Furqan 25:3)
Surja el-Furkan zbulon se njerëzit shpesh marrin zota të rremë. Si e di njeriu se çfarë është një zot i rremë nga një i Vërtetë? Ajeti jep përgjigjen. Zotat e rremë nuk mund ‘të kontrollojnë vdekjen, as jetën, as ringjalljen’. Për të kontrolluar një ringjallje – që ndan të rremën nga e vërteta.
Qoftë nëse sfida i jepet nga jobesimtarët Allahut dhe të dërguarve të tij për të vërtetuar atë që duhet pasur frikë nga ajo që mund të injorohet, apo nëse paralajmërimi është dhënë nga Allahu ndaj jobesimtarëve që të adhurojnë të vërtetën dhe jo të rremën, shkopi matës është i njëjtë – ringjallje.
Ringjallja kërkon autoritetin dhe fuqinë përfundimtare. Profetët Ibrahimi a.s., Musai a.s., Davudi a.s. Më të mençurit e njerëzve – Sokrati, Ajnshtajni, Njutoni dhe Sulejmani – nuk e kanë pasur as atë. Asnjë perandor që ka sunduar në ndonjë fron, duke përfshirë Perandorinë Greke, Romake, Bizantine, Umajad, Abasid, Mamluk dhe Osmane, nuk e ka mposhtur vdekjen dhe është ringjallur. Është sfida e fundit. Kjo është sfida me të cilën zgjodhi të përballet Isa el Masih a.s.
Ai e arriti fitoren para agimit të së dielës. Fitorja e tij mbi vdekjen në agim ishte një fitore edhe për ju dhe mua. Nuk ka më nevojë që ne të mbahemi robër nga të këqijat në këtë botë. Siç kërkon Surja el-Felak (Surah 113 – Agimi).
Thuaj: “Kërkoj mbështetje te Zoti i agimit,
që të më mbrojë nga sherri i gjithçkaje që Ai ka krijuar
dhe nga sherri i natës, kur kaplon terri (Surah Al-Falaq 113:1-3)
Këtu do të vëzhgojmë se si ky agim specifik ishte parathënë qindra vjet më parë në Festën e Frutave të Parë të Tauratit dhe sesi Zoti i Agimit na çliron nga të këqijat e kësaj bote.
Isa al Masih dhe Festivalet e Taurat
Ne ndoqëm me kujdes ngjarjet ditore të javës së fundit të Profetit Isa al Masih të regjistruara në Inxhil. Në fund të javës ai ishte kryqëzuar në ditën e Pashkës, një festë e shenjtë hebraike. Pastaj ai pushoi në vdekje gjatë së dielës, Dita e Shenjtë e 7-të e javës. Këto ditë të shenjta ishin vendosur nga Allahu shumë kohë më parë nëpërmjet Profetit Musa (a.s.) në Tevrat. Ne i lexojmë këto udhëzime këtu:
Zoti i foli akoma Moisiut, duke i thënë: 2 “Folu bijve të Izraelit dhe u thuaj atyre: Ja festat e Zotit, që ju do t’i shpallni si mbledhje të shenjta. Festat e mia janë këto:
E shtuna
3 Do të punohet gjashtë ditë, por dita e shtatë është një e dielë pushimi dhe mbledhjeje të shenjtë. Atë ditë nuk do të bëni asnjë punë; është e shtuna e shenjtëruar Zotit në të tëra vendet ku do të banoni.
Pashka dhe festa e të Ndormëve
4 Këto janë festat e Zotit, mbledhjet e shenjta që ju do t’i shpallni në kohën e tyre. 5 Muajin e parë, ditën e katërmbëdhjetë të muajit, midis dy mbrëmjeve, bien Pashkët e Zotit; (Levitiku 23:1-5)
A nuk është kurioze që edhe kryqëzimi dhe pushimi i Profetit Isa al Masih përkonin saktësisht me dy festa të shenjta të përshkruara 1500 vjet më parë, siç tregohet në afatin kohor? Pse eshte kjo? Përgjigja na arrin të gjithëve, madje edhe për mënyrën se si ne tani përshëndesim njëri-tjetrin çdo ditë.
Ky koordinim i Profetit Isa el Masih me festat e Tevratit vazhdon. Recitimi nga Taurati i mësipërm kishte të bënte vetëm me dy festivalet e para. Festivali tjetër quhej ‘frutat e para’ dhe Taurati dha këtë udhëzim për të.
Zoti i foli akoma Moisiut, duke i thënë: 10 “Folu bijve të Izraelit dhe u thuaj: Kur do të hyni në vendin që unë po ju jap dhe do të kryeni të korrat, do t’i çoni priftit një demet si prodhim i parë i korrjes suaj; 11 Ai do ta tundë demetin përpara Zotit për ju, me qëllim që të pëlqehet; prifti do ta tundë një ditë pas së shtunës….
14 Nuk do të hani as bukë, as grurë të pjekur, as kallëza të freskëta, deri në atë ditë, deri sa të mos keni çuar ofertën e Perëndisë tuaj. Ky është një ligj i përjetshëm për të gjithë brezat tuaja, në të gjitha vendet ku do të banoni.
(Levitiku 23: 9-11, 14)
Pra, ‘dita pas së shtunës’ e Pashkës ishte një ditë e tretë e shenjtë. Çdo vit në këtë ditë kryeprifti hynte në tempullin e shenjtë dhe tundte para Zotit të korrën e parë të grurit të pranverës. Kjo nënkuptonte fillimin e një jete të re pas vdekjes së dimrit, duke pritur me padurim një korrje të bollshme në mënyrë që njerëzit të mund të hanin dhe të ngopeshin.
Kjo ishte saktësisht të njëjtën ditë pas Sabatit kur Isa el Masih a.s. kishte pushuar në vdekje, të dielën e një jave të re më 16 nisan. Inxhili regjistron ngjarje befasuese në të njëjtën ditë kur Kryeprifti shkoi në Tempull për të ofruar ‘frytet e para’ të jetës së re. Këtu është rekordi:
Isa al Masih u ringjall nga të vdekurit
Tani ditën e parë të javës, shumë herët në mëngjes, ato me gra të tjera shkuan te varri, duke sjellë erërat e mira që kishin përgatitur. 2 Dhe gjetën që guri ishte rrokullisur nga varri. 3 Por, kur hynë, nuk e gjetën trupin e Zotit Jezus. 4 Dhe, ndërsa ishin shumë të hutuara nga kjo, ja, iu paraqitën atyre dy burra të veshur me rroba të ndritshme. 5 Dhe, mbasi ato, të tmerruara, e mbanin fytyrën të përkulur për dhe, ata u thanë: “Pse e kërkoni të gjallin midis të vdekurve? 6 Ai nuk ështe këtu, por është ringjallur; kujtohuni si ju foli, kur ishte ende në Galile, 7 duke thënë se Biri i njeriut duhej të dorëzohej në duar të njerëzve mëkatarë, duhej kryqëzuar dhe do të ringjallej ditën e tretë.” 8 Dhe ato kujtonin fjalët e tij.
9 kur u kthyen nga varri, ato ua treguan të gjitha këto gjëra të njëmbëdhjetëve dhe gjithë të tjerëve. 10 Ato që u treguan apostujve këto gjëra ishin Maria Magdalena, Joana, Maria, nëna e Jakobit dhe gratë e tjera që ishin me to. 11 Por këto fjalë atyrë iu dukën si dokrra; dhe ata nuk u besuan atyre. 12 Megjithatë Pjetri u çua, vrapoi te varri, u përkul dhe nuk pa tjetër përveç çarçafëve që dergjeshin vetëm; pastaj u largua, i mrekulluar me veten e tij për sa kishte ndodhur.
Në rrugën për në Emmaus
13 Po ate ditë, dy nga ata po shkonin drejt një fshati, me emër Emaus, gjashtëdhjetë stade larg Jeruzalemit. 14 Dhe ata po bisedonin midis tyre për të gjitha ato që kishin ndodhur. 15 Dhe ndodhi që, ndërsa po flisnin dhe bisedonin bashkë, vetë Jezusi u afrua dhe nisi të ecë me ta. 16 Por sytë e tyre ishin të penguar kështu që të mos e njihnin.
17 Dhe ai u tha atyre: “Ç’janë këto biseda që bëni me njëri-tjetrin udhës?
Dhe pse jeni të trishtuar?.” 18 Dhe një nga ata, i me emër Kleopa, duke u përgjigjur tha: “Je ti i vetmi i huaj në Jeruzalem, që nuk i di gjërat që kanë ndodhur këtu në këto ditë?.”
19 Dhe ai u tha atyre: “Cilat?.”
Ata i thanë: “Çështjen e Jezusit nga Nazareti, që ishte një profet i fuqishëm në vepra dhe në fjalë përpara Perëndisë dhe përpara gjithë popullit. 20 Dhe se si krerët e priftërinjve dhe kryetarët tanë e kanë dorëzuar për ta dënuar me vdekje dhe e kanë kryqëzuar. 21 Por ne kishim shpresë se ai do të ishte ky që do ta çlironte Izraelin; por, megjithkëtë, sot është e treta ditë që kur ndodhën këto gjëra. 22 Por edhe disa gra në mes nesh na kanë çuditur, sepse, kur shkuan herët në mëngjes te varri, 23 dhe nuk e gjetën trupin e tij, u kthyen duke thënë se kishin parë nië vegim engjëjsh, të cilët thonë se ai jeton. 24 Dhe disa nga tanët shkuan te varri dhe e gjetën ashtu si kishin treguar gratë, por atë nuk e panë.”
25 Atëherë ai u tha atyre: “O budallenj dhe zemërngathët për të besuar gjithçka që kanë thënë profetët! 26 Por a nuk duhej që Krishti të vuajë gjëra të tilla që të hyjë kështu në lavdinë e tij?.” 27 Dhe, duke zënë fill nga Moisiu dhe nga gjithë profetët, ai u shpjegoi atyre në të gjitha Shkrimet gjërat që i takonin atij.
28 Kur iu afruan fshatit për ku ishin drejtuar, ai bëri sikur do të vazhdonte më tutje. 29 Por ata e detyruan duke thënë: “Rri me ne, sepse po ngryset dhe dita po mbaron.” Edhe ai hyri që të rrijë me ta.
30 Dhe, siç ishte në tryezë me ta, mori bukën, e bekoi dhe, si e theu, ua ndau atyre. 31 Atëherë atyre iu çelën sytë dhe e njohën, por ai u zhduk prej syve të tyre. 32 Dhe ata i thanë njeri tjetrit: “Po a nuk na digjej zemra përbrenda, kur ai na fliste udhës dhe na hapte Shkrimet?.”
33 Në po atë çast u ngritën dhe u kthyen në Jeruzalem, ku e gjetën të njëmbëdhjetët dhe ata që ishin mbledhur bashkë me ta. 34 Ata thoshnin: “Zoti u ringjall me të vërtetë dhe iu shfaq Simonit.” 35 Ata atëherë treguan ç’u kishte ndodhur rrugës dhe si e kishin njohur në ndarjen e bukës.
Jezusi u shfaqet dishepujve
36 Dhe, ndërsa ata po bisedonin për këto gjëra, vetë Jezusi u shfaq në mes tyre dhe u tha atyre: “Paqja me ju!.”
37 Por ata, të tmerruar dhe gjithë frikë, mendonin se po shihnin një frymë. 38 Atëherë ai u tha atyre: “Pse jeni shqetësuar Dhe pse në zemrat tuaja po lindin dyshime? 39 Shikoni duart e mia dhe këmbët e mia, sepse unë jam. Më prekni dhe shikoni, sepse një frymë nuk ka mish e eshtra, si po shihni se unë kam!.”
40 Dhe, si i tha këtë, u tregoj atyre duart dhe këmbët. 41 Por, duke qenë se ende nuk besonin prej gëzimit dhe ishin të çuditur, ai u tha atyre: “A keni këtu diçka për të ngrënë?.” 42 Dhe ata i dhanë një pjesë peshku të pjekur dhe një huall mjalti. 43 Dhe ai i mori dhe hëngri para tyre.
44 Pastaj u tha atyre: “Këto janë fjalët që unë ju thoja kur isha ende me ju: se duhet të përmbushen të gjitha gjërat që janë shkruar lidhur me mua në ligjin e Moisiut, në profetët dhe në psalmet.”
45 Atëherë ua hapi mendjen, që të kuptonin Shkrimet, 46 dhe u tha atyre: “Kështu është shkruar dhe kështu ishte e nevojshme që Krishti të vuante dhe të ngjallej së vdekuri ditën e tretë, 47 dhe që në emër të tij të predikohet pendimi dhe falja e mëkateve ndër të gjithë popujt, duke filluar nga Jeruzalemi. 48 Dhe ju jeni dëshmitarët e këtyre gjërave.
(Luka 24: 1-48)
Fitorja e Isa al Masih
Profeti Isa el Masih a.s. në atë ditë të shenjtë të ‘Fruteve të Parë’ arriti një fitore të madhe që armiqtë e tij dhe shokët e tij nuk e besuan të mundur – ai u kthye në jetë fitimtar mbi vdekjen. Siç shpjegon Inxhili:
…“Vdekja u përpi në fitore.”
55 O vdekje, ku është gjëmba jote?
O ferr, ku është fitorja jote?56 Edhe gjëmba e vdekjes është mëkati; dhe fuqia e mëkatit është ligji. 57 Por ta falënderojmë Perëndinë që na jep fitoren me anë të Zotit tonë Jezu Krisht.
(1 e Korintasve: 54-57)
Por kjo nuk ishte vetëm një fitore për profetin. Është gjithashtu një fitore për mua dhe ju, e garantuar nga koha e festës së Frutave të Parë me ringjalljen e tij. Inxhili e shpjegon kështu:
20 Por tashti Krishti u ringjall prej së vdekurish, dhe është fryti i parë i atyre që kanë fjetur. 21 Sepse, ashtu si erdhi vdekja me anë të një njeriu, kështu erdhi dhe ringjallja e të vdekurve me anë të një njeriu. 22 Sepse, ashtu sikur të gjithë vdesin në Adamin, kështu të gjithë do të ngjallën në Krishtin, 23 por secili sipas radhës së vet: Krishti, fryti i parë, pastaj ata që janë të Krishtit, në ardhjen e tij 24 Pastaj do të vijë fundi, kur ai t’ia dorëzojë mbretërinë Perëndisë Atë, pasi të ketë asgjësuar çfarëdo sundimi, çdo pushtet e fuqi. 25 Sepse duhet që ai të mbretërojë, derisa t’i vërë të gjithë armiqtë e tij nën këmbët e veta. 26 Armiku i fundit që do të shkatërrohet është vdekja.
(1 e Korintasve 15: 20-26)
Profeti u ringjall në të njëjtën ditë si festivali i parë i frutave, kështu që ne do të dinim se mund të marrim pjesë në të njëjtën ringjallje nga vdekja. Ashtu si festivali i Frutave të Parë ishte një ofertë e jetës së re me pritjen e një korrjeje të madhe më vonë në pranverë, Inxhili na thotë se ngritja e Isa al Masih ishte ‘fruti i parë’ i ringjalljes me pritjen e një ringjalljeje më të madhe. ringjallje më vonë për të gjithë ‘që i përkasin atij’. Ne pamë në Teurati dhe Kurani se vdekja erdhi për shkak të Ademit. Inxhili na tregon se në mënyrë paralele jeta e ringjalljes vjen përmes Isa al Masih. Ai është fryti i parë i jetës së re ku të gjithë jemi të ftuar të marrim pjesë.
Pashkët: Festimi i Ringjalljes së asaj të diele
Sot ringjallja e Isa al Masih shpesh quhet si Pashkë, dhe e diela që ai u ngrit shpesh kujtohet si e diela e Pashkëve. Por këto fjalë hynë në përdorim vetëm qindra vjet më vonë. Fjalët aktuale të përdorura për të kujtuar ringjalljen e Isa al Masih nuk janë të rëndësishme. Ajo që është e rëndësishme është ringjallja e Profetit si një përmbushje e Festës së Frutave të Parë që filloi qindra vjet më parë në kohën e Profetit Musa, dhe çfarë do të thotë kjo për ju dhe mua.
Kjo shihet për të dielën e javës së re në Afatin kohor:
” E Premte e mirë” u përgjigj
Kjo gjithashtu i përgjigjet pyetjes sonë në lidhje me “të premten e mirë”. Siç shpjegon Inxhili:
por shohim Jezusin të kurorëzuar me lavdi dhe me nder për vdekjen që pësoi; ai u bë për pak kohë më i vogël se engjëjt, që me hirin e Perëndisë të provonte vdekjen për të gjithë njerëzit. (Hebrenjve 2:9)
Kur ai ‘shijoi vdekjen’ të Premten e Madhe, ai e bëri këtë për ty, mua dhe ‘të gjithë’. E Premtja e Mirë e ka emrin sepse ishte mirë për ne. Kur u ngrit në Festivalin e Parë të Frutave, ai tani ofron jetë të re për të gjithë.
Ringjallja dhe Paqja e Isa al Masih në Kuran
Edhe pse i dhënë me më pak detaje, Kurani e etiketon ringjalljen e Isa al Masih-ut si një nga tre ditët më të rëndësishme. Surja Merjem e lexon në këtë mënyrë:
Le të jetë paqja e shpëtimi mbi mua, në ditën që kam lindur, në ditën që do të vdes dhe në ditën që do të ringjallem!”
(Surah Maryam 19:33)
Inxhili gjithashtu thekson se lindja e Isa al Masih, vdekja e tij dhe tani ringjallja e tij. Meqenëse ringjallja e tij është ‘frytet e para’, paqja që ishte mbi profetin në ringjalljen e tij është gjithashtu tani e disponueshme për ju dhe mua. Isa el Masih e tregoi këtë kur përshëndeti dishepujt e tij më vonë në ditën e ringjalljes së tij:
19 Pastaj në mbrëmje të po asaj dite, dita e parë e javës, ndërsa dyert e vendit ku qenë mbledhur dishepujt ishin të mbyllura nga frika e Judenjve, erdhi Jezusi dhe u prezantua në mes tyre dhe u tha atyre: “Paqja me ju!.” 20 Dhe, si i tha këto, u tregoi atyre duart e veta dhe brinjën. Dishepujt pra, kur e panë Zotin, u gëzuan.
21 Pastaj Jezusi u tha atyre përsëri: “Paqja me ju! Sikurse më ka dërguar mua Ati, ashtu unë po ju dërgoj ju.” 22 Dhe, si tha këto fjalë, hukati mbi ta dhe tha: “Merrni Frymën e Shenjtë!
(Gjoni 20:19-22)
Përshëndetja e zakonshme që muslimanët tani i drejtojnë njëri-tjetrit (‘selam ealaykum’ – Paqja qoftë mbi ju) është përdorur nga Profeti Isa al Masih shumë kohë më parë për të lidhur ringjalljen e tij me paqen që tani na është dhënë. Ne duhet ta kujtojmë këtë premtim nga profeti sa herë që dëgjojmë ose themi këtë përshëndetje dhe të mendojmë për dhuratën e Frymës së Shenjtë që gjithashtu tani është në dispozicion për ne.
Ringjallja e Isa al Masih konsiderohet
Profeti Isa al Masih u tregua i gjallë nga vdekja gjatë shumë ditëve para shokëve të tij. Këto ngjarje nga Inxhili janë rrëfyer këtu. Por është udhëzuese të theksohet se edhe në paraqitjen e tij të parë para dishepujve të tij:
Por këto fjalë atyrë iu dukën si dokrra;…
(Luka 24: 11)
Vetë profeti duhej:
…duke zënë fill nga Moisiu dhe nga gjithë profetët, ai u shpjegoi atyre në të gjitha Shkrimet gjërat që i takonin atij.
(Luka 24:27)
Dhe përsëri më vonë:
Pastaj u tha atyre: “Këto janë fjalët që unë ju thoja kur isha ende me ju: se duhet të përmbushen të gjitha gjërat që janë shkruar lidhur me mua në ligjin e Moisiut, në profetët dhe në psalmet.” (Luka 24: 44)
Si mund të jemi të sigurt nëse ky është me të vërtetë plani dhe rruga e drejtë e Allahut për të na dhënë jetë nga vdekja? Vetëm Zoti mund ta dijë të ardhmen, kështu që Shenjat e shpallura qindra vjet më parë përmes Profetëve në Taurat dhe Zabur dhe të përmbushura nga Isa al Masih u shkruan për të na dhënë siguri:
që ti të njohësh vërtetësinë e gjërave që të kanë mësuar. (Luka 1: 4)
Kështu që ne mund të informohemi për këtë temë jetike të sakrificës dhe ringjalljes së Profetit Isa al Masih, lidhjet me katër artikuj të ndryshëm janë në dispozicion:
- Ky artikull rishikon Shenjat e dhëna në Teurat (Ligji i Moisiut) duke treguar për Isa al Masih.
- Ky artikull rishikon Shenjat në ‘Profetët dhe Psalmet’. Qëllimi i këtyre dy artikujve është të na lejojnë të gjykojmë vetë nëse është shkruar me të vërtetë se “Masihu do të vuajë dhe do të ringjallet nga të vdekurit ditën e tretë” (Luka 24:46) në këto libra.
- Ky artikull do të na ndihmojë të kuptojmë se si ta marrim këtë dhuratë të jetës së ringjalljes nga Isa al Masih.
- Ky artikull trajton njëfarë konfuzioni në lidhje me kryqëzimin e Isa al Masih-ut, duke rishikuar atë që Kurani Famëlartë dhe studiues të ndryshëm islamikë kanë shkruar për të. Ky artikull tjetër shqyrton edhe kryqëzimin dhe kjo është ringjallja.