Sa e rëndësishme është të jesh i pastër? Surja An-Nisa (Surah 4 – Gratë) thotë
O besimtarë! Mos u falni kur jeni të dehur, prisni të kthjelloheni e të dini se ç’flisni; as kur jeni të papastër1 (xhunub) – përveçse nëse jeni duke udhëtuar, derisa të laheni. Dhe, nëse jeni të sëmurë ose gjendeni në rrugë ose keni kryer nevojën natyrore, ose keni bërë marrëdhënie me gra dhe nuk gjeni ujë, atëherë fërkoni fytyrën dhe duart tuaja me dhé të pastër. Allahu, me të vërtetë, është Shlyes dhe Falës i gjynaheve. (Surah An-Nisa 4:43)
Urdhri në suren En-Nisa është që të pastrojmë fytyrën dhe duart me tokë të pastër para namazit. Pastërtia e jashtme është e rëndësishme.
Surja Ash-Shams (Surah 91 – Dielli) gjithashtu na tregon se shpirti ynë – vetja jonë e brendshme është po aq e rëndësishme.
Për shpirtin dhe për Atë që e ka përsosur,
duke ia bërë të njohur atij të keqen e të mirën!
Vërtet, kushdo që e pastron shpirtin, do të shpëtojë,
ndërsa kushdo që e shtyp atë (me punë të këqija), do të dështojë. (Surah Ash-Shams 91:7-10)
Pasha njeriun dhe Atë që e krijoi atë!
Dhe ia mësoi se cilat janë të këqijat dhe të mirat e tij.
Pra, ka shpëtuar ai që e pastroi vetveten.
E ka dështuar ai që e poshtëroi vetveten. (Surah Ash-Shams 91:7-10)
Surja Esh-Shams na thotë se nëse shpirti ynë, ose brendia jonë, pastrohet, atëherë kemi pasur sukses, ndërsa nëse shpirti ynë është i korruptuar atëherë ne kemi dështuar. Isa el Masih PBUH gjithashtu mësoi për pastërtinë e brendshme dhe të jashtme.
Ne pamë se si fjalët e Isa el Masih (a.s.) kishin fuqi të mësojnë me autoritet, të shërojnë njerëzit, dhe madje edhe të kontrollojnë natyrën. Ai gjithashtu mësoi të ekspozojmë gjendjen e zemrave tona – për të na bërë të shqyrtojmë personin tonë të brendshëm si dhe të jashtëm. Ne jemi të njohur me pastërtinë e jashtme, prandaj abdes para faljes së namazit dhe pse praktikohet ngrënia e mishit hallall. Profeti Muhamed (a.s), sipas hadithit ka thënë se
“Pastërtia është gjysma e besimit…” (Muslim Kap. 1 Libri 002, Numër 0432)
Profeti Isa al Masih (PBUH) gjithashtu donte që ne të mendonim për gjysmën tjetër – atë pastërtinë tonë të brendshme. Kjo është e rëndësishme sepse edhe pse njerëzit mund të shohin pastërtinë e jashtme të njerëzve të tjerë, për Allahun është ndryshe – Ai sheh gjithashtu të brendshmen. Kur një nga mbretërit e Judës, i cili nga jashtë i mbante të gjitha detyrimet fetare, por nuk e mbante të pastër zemrën e tij, profeti i asaj kohe erdhi me këtë mesazh:
Në të vërtetë Zoti me sytë e tij shikon përpara dhe mbrapa tërë dheun për të treguar forcën e tij ndaj atyre që kanë një zemër të ndershme ndaj tij. (2 i Kronikave 16:9)
Siç deklaroi ai mesazh, pastërtia e brendshme ka të bëjë me ‘zemrat’ tona – ‘ti’ që mendon, ndjen, vendos, nënshtrohet ose nuk bindet dhe kontrollon gjuhën. Profetët e Zaburit mësuan se ishte etja e zemrave tona që ishte në rrënjë të mëkatit tonë. Zemrat tona janë aq të rëndësishme sa Isa el Masih (PBUH) e theksoi këtë në mësimin e tij duke e kontrastuar atë me pastërtinë tonë të jashtme. Ja se si Inxhili regjistron kohët e ndryshme që ai mësoi për pastërtinë e brendshme:
Pastroni si nga brenda ashtu edhe nga jashtë
(“Farisenjtë” përmenden këtu. Ata ishin mësuesit hebrenj në atë kohë, ngjashëm me imamët sot. Isa përmend dhënien e një “të dhjetës” Zotit. Ky ishte zekati i kërkuar çifut.)
37 Por ndërsa Jezusi po fliste, një farise e ftoi për drekë në shtëpinë e vet. Dhe ai hyri dhe u vendos në tryezë. 38 Fariseu e vuri re këtë dhe u mrekullua që Jezusit nuk lau para buke.
39 Dhe Zoti i tha: “Tani ju farisenjtë pastroni të jashtmen e kupës dhe të pjatës, ndërsa brendinë tuaj e keni plot me grabitje dhe ligësi. 40 Të pamend! Ai që bëri anën e jashtme, vallë nuk bëri edhe të brendshmen? 41 Por jepni si lëmoshë atë që është përbrenda, dhe çdo gjë do të jetë e pastër për ju.
42 Por mjerë ju, o farisenj! Sepse ju paguani të dhjetën e ryzës, të mendrës dhe të çdo barishteje, dhe pastaj lini pas dore drejtësinë dhe dashurinë e Perëndisë. Këto gjëra duhet t’i bënit, pa i lënë pas dore të tjerat.
43 Mjerë ju, o farisenj! Sepse ju e doni vendin e parë ndër sinagoga dhe përshëndetjet nëpër sheshe.
44 Mjerë ju, skribë dhe farisenj hipokritë! Sepse jeni si varret që nuk shihen dhe njërëzit ecin sipër tyre, pa e ditur.” (Luka 11: 37-44)
Prekja e një trupi të vdekur e bëri një çifut të papastër sipas ligjit. Kur Isai (paqja qoftë mbi të) tha se njerëzit ecin mbi ‘varre të pashënuara’ ai donte të thoshte se ata ishin të papastër pa e ‘ditur’ ata, sepse ata po neglizhonin pastërtinë e brendshme. Nëse e neglizhojmë këtë, ne mund të bëhemi po aq të papastër sa jobesimtari i cili nuk ka kujdes për asnjë pastërti.
Zemra e ndot njeriun e pastër fetarisht
Në mësimin vijues, Isa al Masih (PBUH) citon nga profeti Isaia (PBUH) i cili jetoi 750 para Krishtit. ( këtu për informacion rreth Isaiah)
Atëherë skribët dhe farisenjtë e Jeruzalemit erdhën te Jezusi dhe i thanë: 2 “Përse dishepujt e tu shkelin traditën e pleqve? Sepse nuk i lajnë duart para se të hanë.”
3 Por ai u përgjigj dhe u tha atyre: “Dhe ju përse shkelni urdhërimin e Perëndisë për shkak të traditës suaj? 4 Perëndia, në fakt, ka urdhëruar kështu: “Ndero atin dhe nënën”; dhe: “Ai që e mallkon të atin ose të ëmën të dënohet me vdekje”. 5 Kurse ju thoni: “Kushdo që i thotë atit ose nënës: “Gjithçka me të cilën mund të të mbaja i është ofruar Perëndisë,” 6 ai nuk është më i detyruar të nderojë atin e vet dhe nënën e vet. Kështu ju keni prapësuar urdhërimin e Perëndisë për shkak të traditës suaj. 7 Hipokritë, mirë profetizoi Isaia për ju kur tha:
8 “Ky popull po më afrohet me gojë dhe më nderon me buzët; por zemra e tyre rri larg meje.
9 Dhe më kot më nderojnë, duke i mësuar doktrina që janë urdhërime nga njerëzit”.”10 Pastaj e thirri turmën pranë tij dhe u tha atyre: “Dëgjoni dhe kuptoni: 11 Njeriun nuk e ndot çfarë i hyn në gojë, por ajo që del nga goja e tij e ndot njeriun.”…
15 Atëherë Pjetri iu përgjigj dhe i tha: “Na e shpjego këtë shëmbëlltyrë.”
16 Dhe Jezusi tha: “As juve s’keni kuptuar akoma?. 17 A nuk e kuptoni se çdo gjë që hyn në gojë kalon në bark dhe jashtëqitet në gjiriz? 18 Por gjërat që dalin nga goja, dalin nga zemra; dhe ato ndotin njeriun. 19 Sepse nga zemra dalin mendimet e mbrapshta, vrasjet, shkeljet e kurorës; kurvëria, vjedhjet, dëshmitë e rreme, blasfemitë. 20 Këto janë gjërat që e ndotin njeriun, kurse të hash pa i larë duart nuk e ndot njeriun.” (Mateu 15:1-20)
Në këtë takim, Isa al Masih (PBUH) theksoi se ne jemi të shpejtë për t’i ndërtuar obligimet tona fetare nga ‘traditat njerëzore’ dhe jo nga mesazhi i Zotit. Në kohën e profetit, udhëheqësit hebrenj e shpërfillën detyrimin e tyre para Allahut për t’u kujdesur për prindërit e tyre të moshuar duke i dhënë paratë e tyre për çështje fetare në vend që të ndihmonin prindërit e tyre.
Sot përballemi me të njëjtin problem të mospërfilljes së pastërtisë së brendshme. Por Allahu është shumë i shqetësuar me papastërtinë që vjen nga zemrat tona. Kjo papastërti do të rezultojë në dënimin tonë mbi Ditën e Gjykimit nëse nuk pastrohet.
E bukur nga jashtë por nga brenda plot ligësi
Mjerë ju, o skribë dhe farisenj hipokritë! Sepse u ngjani varreve të zbardhuara (me gëlqere), që nga jashtë duken të bukur, por brenda janë plot eshtra të vdekurish dhe gjithfarë papastërtish. (Mateu 23: 25-28)
Isa el Masih (PBUH) po tregon atë që të gjithë kemi parë. Ndjekja e pastërtisë së jashtme mund të jetë mjaft e zakonshme mes besimtarëve në Zot, por shumë prej tyre janë ende plot lakmi dhe kënaqësi nga brenda – madje edhe ata që janë të rëndësishëm fetar. Marrja e pastërtisë së brendshme është e nevojshme – por është shumë më e vështirë. Allahu do ta gjykojë pastërtinë tonë të brendshme me shumë kujdes. Kështu që çështja shtrohet vetë: Si t’i pastrojmë zemrat tona që të mundemi hyjnë në Mbretërinë e Perëndisë në Ditën e Gjykimit? Ne vazhdojmë në Inxhil për përgjigje.
Shkarkoni PDF të të gjitha Shenjave nga Al Kitab si një libër