Në postimin tonë të fundit ne pamë se profeti Daniel kishte parashikuar se Masih do të ‘prihej’. Kjo dukej se binte ndesh me profetët e tjerë që shkruajnë se Masih do të sundonte. Por kontradikta zgjidhet kur kuptojmë se profetët po shikonin dy ardhje të ndryshme të Mesihut. Njëri vjen për t’u ‘prerë’ dhe tjetri për ‘sundim’. Kombi hebre, në përgjithësi, e humbi këtë sepse ata nuk i dinin të gjitha shkrimet e shenjta. Kjo duhet të merret si një paralajmërim për ne që nuk bëjmë të njëjtën gjë.
Ne arrijmë në fund të udhëtimit tonë nëpër Zabur. Por ne kemi pak më shumë për të mësuar. Profeti Isaia (shih atë në afatin kohor më poshtë) kishte profetizuar
Afati Historik i Profetit Isaia (PBUH) me disa profetë të tjerë në Zabur
rreth ardhjes Masih duke përdorur imazhin e një dege. Por ai gjithashtu shkroi për një person që po vinte, të cilin e quajti shërbyes. Ai shkroi një pasazh të gjatë për këtë Shërbëtor që po vinte. Kush ishte ky ‘Shërbëtor’? Çfarë do të bënte? Ne e shikojmë pasazhin në detaje. E riprodhoj saktësisht dhe të plotë këtu më poshtë, fus disa komente për të shpjeguar.
Shërbëtori i Ardhjes i parashikuar nga Profeti Isaia. Pjesa e plotë nga Isaia 52:13-52:15)
Ja, shërbëtori im do të begatohet, do të ngrihet dhe do të lartësohet shumë.
14 Duke qenë se shumë veta u çuditën me ty, sepse pamja e tij ishte e shfytyruar më tepër se e çdo njeriu tjetër dhe fytyra e tij ishte ndryshe nga ajo e bijve të njeriut
15 kështu ai do të spërkasë shumë kombe; mbretërit do të mbyllin gojën para tij, sepse do të shohin çfarë nuk u ishte treguar kurrë atyre dhe do të kuptojnë ato që nuk kishin dëgjuar.
Ne e dimë se ky Shërbëtor do të jetë një njeri, sepse Isaia i referohet si “ai”, “ai”, “i tij”. Kur Haruni (a.s.) do të jepte sakrificën e tij për izraelitët, ai do t’i spërkatte popullin me gjak – dhe pastaj mëkatet e tyre mbuloheshin dhe nuk do të mbaheshin kundër tyre. Kur thuhet se shërbyesi do të ‘spërkasë’ profetin Isaia do të thotë se në mënyrë të ngjashme ky shërbyes do të spërkasë njerëzit nga mëkatet e tyre si Haruni (PBU) bëri për izraelitët kur bëri sakrificat.
Por shërbyesi do të spërkasë ‘shumë kombe’. Pra, Shërbëtori nuk vjen vetëm për Judenjtë. Kjo na kujton premtimet për Ibrahimin (a.s.) kur Allahu tha:Shenja 1 Shenja 3) Që ‘të gjitha kombet‘ do të bekohen nëpërmjet pasardhësve të tij. Por duke bërë këtë spërkatje, ‘pamja’ dhe ‘forma’ e Shërbëtorit do të ‘shpërfytyrohen’ dhe ‘të prishen’. Edhe pse nuk është e qartë se çfarë do të bëjë Shërbëtori që të shpërfytyrohet kështu, një ditë kombet ‘do të kuptojë‘
53 Kush i ka besuar predikimit tonë dhe kujt iu shfaq krahu i Zotit?
2 Ai erdhi lart para tij si një degëz, si një rrënjë nga një tokë e thatë. Nuk kishte figurë as bukuri për të tërhequr shikimin tonë, as paraqitje që ne ta dëshironim.
3 I përçmuar dhe i hedhur poshtë nga njerëzit, njeri i dhembjeve, njohës i vuajtjes, i ngjashëm me dikë para të cilit fshihet faqja, ishte përçmuar, dhe ne nuk e çmuam aspak.
Për disa arsye, edhe pse shërbyesi do të spërkaste shumë kombe, do të ishte gjithashtu ‘i përbuzur’ dhe ‘i refuzuar’, plot ‘vuajtje’ dhe ‘i njohur me dhimbjen’.
4 Megjithatë ai mbante sëmundjet tona dhe kishte marrë përsipër dhembjet tona; por ne e konsideronim të goditur, të rrahur nga Perëndia dhe të përulur.
5 Por ai u tejshpua për shkak të shkeljeve tona, u shtyp për paudhësitë tona; ndëshkimi për të cilin kemi paqen është mbi të, dhe për shkak të vurratave të tij ne jemi shëruar.
Shërbëtori do të marrë dhimbjen ‘tonë’. Edhe ky Shërbëtor do të ‘shpohet’ dhe ‘dërrmohet’ në ‘ndëshkim’. Ky dënim do të na sjellë neve (atyre në shumë kombe) ‘paqe’ dhe do të na ‘shërojë’.
6 Ne të gjithë endeshim si dele; secili prej nesh ndiqte rrugën e vet, dhe Zoti bëri që të bjerë mbi të paudhësia e ne të gjithëve.
Ne pamë në Shenja e etjes sonë, sa lehtë shkojmë në ‘puset tona të thyera’ për të kënaqur etjen tonë në vend që t’i drejtohemi Allahut. Ne kemi ‘gabuar’ secili prej nesh ‘u kthye në rrugën e vet’. Ky është mëkat (= paudhësi).
7 I keqtrajtuar dhe i përulur, nuk e hapi gojën. Si një qengj që e çojnë në thertore, si një dele e heshtur përpara atyre që i qethin nuk e hapi gojën.
Me profetët Abeli, Nuhu, ibrahim, Musa Harun (PBUT) ata sollën qengja të jepen në flijim. Por vetë Shërbëtori do të jetë si një qengj që shkon në “therje”. Por ai nuk do të protestojë dhe as do të ‘hapë gojën’.
8 U çua larg nga shtypja dhe nga gjykimi; dhe nga brezi i tij kush mendoi se ai ishte larguar nga toka e të gjallëve dhe ishte goditur për shkak të shkeljeve të popullit tim?
Ky Shërbëtor u ‘shkëput’ nga ‘toka e të gjallëve’. A donte të thoshte këtë profeti Daniel kur tha se Masih do të ‘prehej’? Përdoren saktësisht të njëjtat fjalë! Çfarë do të thotë të jesh ‘të shkëputesh nga toka e të gjallëve’ përveç se dikush do të vdesë?
9 Kishin caktuar ta varrosnin bashkë me të pabesët, po kur vdiq e vunë me të pasurin, sepse nuk kishte kryer asnjë dhunë dhe nuk kishte pasur asnjë mashtrim në gojën e tij.
Nëse do t’i caktohej ‘varri’ ky Shërbëtor duhet të kishte vdekur. Ai vdiq i dënuar si një njeri ‘i lig’ edhe pse ‘nuk kishte bërë dhunë’ dhe nuk kishte ‘mashtrim në gojën e tij’
10 Por i pëlqeu Zotit ta rrihte dhe ta bënte të vuante. Duke ofruar jetën e tij si flijim për mëkatin, ai do të shikojë pasardhës, do të zgjasë ditët e tij, dhe vullneti i Zotit do të ketë mbarësi në duart e tij.
E gjithë kjo vdekje mizore nuk ishte ndonjë aksident apo fatkeqësi e tmerrshme. Ishte shprehimisht ‘vullneti i Zotit’ për ta ‘dërrmuar’. Por pse? Ashtu si Sakrifica e Harunit ishte një ‘ofrim për mëkatin’ në mënyrë që personi që bën flijimin të mbahej i pafajshëm, këtu ‘jeta’ e këtij Shërbëtori është gjithashtu një ‘ofrim për mëkatin’. Për mëkatin e kujt? Epo duke pasur parasysh se ‘shumë kombe’ do të ‘spërkaten’ (nga lart), duhet të jetë mëkati i popujve në ‘shumë kombe’.
11 Ai do të shikojë frytin e mundimit të shpirtit të tij dhe do të jetë i kënaqur; me anë të diturisë së tij, i drejti, shërbëtori im, do të bëjë të drejtë shumë veta, sepse do të marrë përsipër paudhësitë e tyre.
Megjithëse profecia e Shërbëtorit është e tmerrshme këtu, ajo ndryshon tonin dhe bëhet shumë optimiste dhe madje triumfuese. Pas kësaj ‘vuajtjeje’ të tmerrshme (të ‘prerjes nga toka e të gjallëve’ dhe të caktuar ‘një varr’), ky Shërbëtor do të shohë ‘dritën e jetës’. Do të kthehet në jetë?! Dhe duke bërë këtë, Shërbëtori do të ‘justifikojë’ shumë.
Të ‘justifikosh’ është njësoj si të japësh ‘drejtësi‘. Mos harroni se për të marrë ‘Drejtësinë’ nga Ligji i Musait duhej mbajtur TË GJITHA komandat gjatë gjithë kohës. Por profeti Ibrahim (Shenja 2) iu ‘kreditua’ ose iu dha ‘drejtësia’. Ajo iu dha thjesht për shkak të besimit të tij. Në mënyrë të ngjashme, ky Shërbëtor do të justifikojë ose do t’ua vlerësojë drejtësinë ‘shumëve’. A nuk është drejtësia diçka që ne të dy duam dhe kemi nevojë?
12 Prandaj do t’i jap pjesën e tij midis të mëdhenjve, dhe ai do ta ndajë plaçkën me të fuqishmit, sepse e ka përkushtuar jetën e tij deri në vdekje dhe u përfshi midis keqbërësve; ai ka mbajtur mëkatin e shumë vetave dhe ka ndërhyrë në favor të shkelësve.
Ky Shërbëtor do të jetë ndër ‘të mëdhenjtë’ sepse ai doli vullnetar (‘derdhi’) jetën e tij ‘deri në vdekje’. Dhe ai vdiq si një që u numërua si “shkelës”, domethënë si “mëkatar”. Për shkak se Shërbëtori e bëri këtë, ai mund të bëjë ‘ndërmjetësim’ në emër të ‘shkelësve’. Një ndërmjetës është një ndërmjetës midis dy palëve. Dy palët këtu duhet të jenë ‘shumë njerëz’ dhe ‘ZOTI’. Ky “shërbëtor” është mjaft i denjë për të ndërmjetësuar apo lutur në emrin tonë ndaj vetë Allahut!
Kush është ky Shërbëtor? Si do të ndodhnin të gjitha këto gjëra? A mundet dhe a do të ‘ndërmjetësojë’ ai në emër të ‘shumë’ nga ‘kombe’ të ndryshme te vetë Allahu? Ne e mbyllim Zaburin duke parë profecinë e fundit dhe më pas shkojmë në vetë Inxhil.
PoshtëShkarkoni PDF të të gjitha Shenjave nga Al Kitab si një libër