Surja El-Humezah (Surah 104 – Traducer) na paralajmëron për Ditën e Gjykimit në këtë mënyrë:
Mjerë për secilin që e ofendon e përqesh (njerëzit),
Që ka tubuar pasuri dhe që atë e ruan të mos i pakësohet.
E mendon se pasuria e tij do të bëjë të përjetshëm.
Jo, të mos medojë ashtu! Se ai pa tjetër do të hidhet në Hutame.
E çka dini ti se ç’është Hutame?
Është zjarri i All-llahut i ndezur fort.
Al-Humazah 104:1-6
Surja El-Humeze thotë se neve na pret një zjarr i zemërimit të Allahut, veçanërisht nëse kemi qenë lakmitarë dhe kemi folur keq për të tjerët. Për ata që kanë qenë vazhdimisht bujarë me të gjithë njerëzit që kanë kërkuar ndihmë, që kurrë nuk e kanë zili pasurinë e një personi të pasur, nuk kanë folur kurrë keq për një person tjetër dhe nuk kanë qenë kurrë në një debat me dikë për para, ndoshta ata mund të mbajnë shpresoj se ato nuk do të copëtohen dhe nuk do të bien nën zemërimin e Zotit atë Ditë.
Por çfarë ndodh me ne të tjerët?
Profeti Isa el Masih a.s. erdhi posaçërisht për ata që i frikësoheshin zemërimit të Zotit që t’u vinte mbi ta. Siç tha në Inxhil:
Askush nuk u ngjit në qiell, përveç atij që zbriti nga qielli, pra, Birit të njeriut që është në qiell. 14 Dhe ashtu si Moisiu e ngriti lart gjarprin në shkretëtirë, kështu duhet të ngrihet lart Biri i njeriut, 15 që kushdo që beson në të të mos humbasë, por të ketë jetë të përjetshme.
16 Sepse Perëndia e deshi aq botën, sa dha Birin e tij të vetëmlindurin, që, kushdo që beson në të, të mos humbasë, por të ketë jetë të përjetshme. 17 Sepse Perëndia nuk e dërgoi Birin e vet në botë që ta dënojë botën, por që bota të shpëtohet prej tij. 18 Ai që beson në të nuk dënohet, por ai që nuk beson tashmë është dënuar, sepse nuk ka besuar në emrin e Birit të vetëmlindur të Perëndisë. 19 Tani gjykimi është ky: Drita erdhi në botë dhe njerëzit deshën errësirën më tepër se dritën, sepse veprat e tyre ishin të mbrapshta. 20 Sepse kushdo që bën gjëra të mbrapshta e urren dritën dhe nuk vjen te drita, që të mos zbulohen veprat e tij; 21 por kush bën të vërtetën vjen te drita, që veprat e tij të zbulohen, sepse u bënë në Perëndinë.”
Gjoni 3:13-21
IsIsa al Masih PBUH pretendoi autoritet të madh – edhe se ai ‘erdhi nga parajsa’. Në një bisedë me një samaritan (shpjeguar më në detaje këtu) Profeti pretendoi se ishte “ujë i gjallë”
Jezusi u përgjigj dhe i tha: “Po ta njihje ti dhuratën e Perëndisë dhe kush është ai që të thotë: “Më jep të pi!,” ti vetë do të kërkoje nga ai dhe ai do të të jepte ujë të gjallë.”
11 Gruaja i tha: “Zot, ti nuk ke as kovë për të nxjerrë dhe pusi është i thellë; nga e ke, pra, atë ujë të gjallë? 12 Vallë je më i madh se Jakobi, ati ynë, qe na dha këtë pus dhe piu prej tij ai vetë, bijtë e tij dhe bagëtitë e tij?.”
13 Jezusi u përgjigj dhe i tha: “Kushdo që pi nga ky ujë, do të ketë përsëri etje, 14 por kush pi nga uji që do t’i jap unë nuk do të ketë më kurrë etje përjetë; por uji që unë do t’i jap do të bëhet në të një burim uji që gufon në jetë të përjetshme.”
Gjoni 4:10-14
Autoriteti i tij për këto pretendime u vërtetua në se si Tevrati i Profetit Musa e profetizoi autoritetin e tij nga krijimi i botës në gjashtë ditë. Pastaj Zaburi dhe profetët pasardhës profetizuan detaje të ardhjes së tij që tregonin se ardhja e tij ishte planifikuar nga qielli. Por çfarë donte të thoshte profeti kur tha se ‘duhet të ngrihet lart’ që ‘kushdo që beson në të të ketë jetë të përjetshme’? Kjo është e Shpjeguar këtu.