Surja El-Kehf (Surah 18 – Shpella) deklaron se ata që kanë ‘vepra të mira’ do të hyjnë në Xhenet:
Me të vërtetë, ata që besojnë dhe bëjnë vepra të mira, do të kenë për banesa kopshtet e Firdeusit, (Surah Al-Kahf 18:107)
Në fakt, Surja El-Xhathijah (Surah 45 – Të Përkulurit) përsërit se ata me ‘vepra të drejta’ do të pranohen në Mëshirën e Xhenetit.
Për sa u përket atyre që kanë besuar dhe kanë bërë vepra të mira, ata do t’i pranojë Zoti i tyre në mëshirën e Vet. Kjo është fitorja e lavdishme! (Surah Al-Jathiyah 45:30)
A shpresoni të hyni në parajsë (parajsë) një ditë? Çfarë kërkohet që ju dhe unë të hyjmë në parajsë? Isa al Masih (PBUH) iu bë një herë këtë pyetje nga një ‘ekspert’ çifut i arsimuar në interpretimin e ligjit të sheriatit të profetit Musa (PBUH). Isa el Masih (PBUH) i dha atij një përgjigje të papritur. Më poshtë biseda e regjistruar në Inxhil. Të vlerësojmë Shëmbëlltyrën e Isait ju duhet të kuptoni se ‘samaritanët’ u përbuzën nga çifutët në atë ditë. Në këmbim, samaritanët i urrenin hebrenjtë. Urrejtja midis samaritanëve dhe hebrenjve në atë kohë do të ishte e ngjashme me atë midis izraelitëve hebrenj dhe palestinezëve, ose midis sunitëve dhe shiitëve sot. Meqenëse armiqësia e tyre ishte po aq e ashpër politike dhe fetare sa konflikti midis muslimanëve sunitë dhe shiitë sot, ndoshta ka diçka që mund të mësojmë nga kjo histori.
Shëmbëlltyra e jetës së përjetshme dhe fqinjit të mirë
25 Atëherë ja, një doktor i ligjit u ngrit që ta vinte në provë dhe i tha: “Mësues, çfarë duhet të bëj që të trashëgoj jetën e përjetshme?.”
26 Dhe ai tha: “Çfarë është shkruar në ligj? Si e lexon?.”
27 Ai duke u përgjigjur tha: “Duaje Zotin, Perëndinë tënd, me gjithë zemrën tënde, me gjithë shpirtin tënd, me gjithë forcën tënde dhe me gjithë mendjen tënde, edhe të afërmin tënd porsi vetveten.”
28 Jezusi i tha: “U përgjigje drejti; vepro kështu dhe do të rrosh.”
29 Por ai, duke dashur të justifikonte veten, i tha Jezusit: “Po kush është i afërmi im?.”
30 Atëherë Jezusi u përgjigj dhe tha: “Një burr zbriste nga Jeruzalemi për në Jeriko dhe ra në duart e kusarëve, të cilët, mbasi e zhveshën dhe e bënë gjithë plagë, u larguan dhe e lanë gati të vdekur. 31 Rastësisht një prift po zbriste nëpër të njëjtën rrugë dhe, mbasi e pa atë burrë, vazhdoi tutje, në anën tjetër. 32 Po ashtu edhe një levit, kur arriti aty, erdhi dhe e pa dhe vazhdoi tutje, në anën tjetër. 33 Por një Samaritan, që po udhëtonte, i kaloi afër, e pa dhe kishte dhembshuri. 34 Dhe mbasi iu afrua, ia lidhi plagët duke ia larë me vaj dhe me verë; pastaj e vuri mbi kafshën e vet, e çoi në një han dhe u kujdesua për të. 35 Dhe të nesërmen, para se të niset, nxori dy denarë dhe ia dha hanxhiut duke i thënë: “Kujdesu për të dhe ç’të shpenzosh më shumë, do të të jap kur të kthehem”.
36 Cili nga këta të tre, pra, të duket se qe i afërmi i atij që ra në duart e kusarëve?.”
37 Dhe ai tha: “Ai që u tregua i mëshirshëm ndaj tij.”
Atëherë Jezusi i tha: “Shko dhe bëj kështu edhe ti.” (Luka 10:25-37)
Kur eksperti i ligjit u përgjigj ‘Duaje Zotin, Perëndinë tënd‘ dhe ‘Duaje të afërmin si veten tënde’ ai citonte nga Ligji i Sheriatit të Musait (a.s.). Isa tregoi se ai ishte përgjigjur saktë, por kjo ngriti pyetjen se kush ishte fqinji i tij. Kështu që Isa el Masih (PBUH) e tregoi këtë shëmbëlltyrë.
Në shëmbëlltyrë ne presim që njerëzit fetarë (prifti dhe Leviti) të ndihmonin njeriun që ishte rrahur, por ata e shpërfillin atë dhe e lënë në gjendjen e tij të pafuqishme. Feja e tyre nuk i ka bërë fqinjë të mirë. Në vend të kësaj, personi që më së paku e presim, ai që supozojmë se është armiku i tij – ai është ai që ndihmon njeriun e rrahur.
Isa el Masih (a.s.) urdhëron të “Shkosh dhe të bësh të njëjtën gjë”. Nuk di për ju, por reagimi im i parë ndaj kësaj shëmbëlltyre ishte se duhet ta kem keqkuptuar dhe më pas u tundova ta shpërfillja.
Por mendoni për të gjitha luftimet, vrasjet, dhimbjet dhe mjerimin që po ndodh përreth, sepse shumica e njerëzve e injorojnë këtë urdhër. Nëse do të jetonim si ky samaritan, atëherë qytetet dhe vendet tona do të ishin paqësore dhe jo plot me luftime. Dhe ne gjithashtu do të kishim një siguri për të hyrë në parajsë. Siç qëndron tani, shumë pak kanë sigurinë e hyrjes në parajsë – edhe nëse jetojnë me shumë fe, siç bëri eksperti i Ligjit që po fliste me Isain (a.s).
A keni siguri për jetën e përjetshme?
Por a është edhe e mundur të bëhesh një Fqinjë i tillë? Si mund ta bëjmë këtë? Nëse jemi të sinqertë me veten, duhet të pranojmë se të jesh një Fqinj siç urdhëroi ai është shumë e vështirë për t’u bërë.
Dhe këtu mund të shohim një fije shprese sepse kur shohim se nuk mund ta bëjmë, bëhemi ‘të varfër në shpirt’ – të cilin Isa al Masih (PBUH) e kishte mësuar gjithashtu se ishte e nevojshme për të hyrë në ‘Mbretërinë e Perëndisë’.
Në vend që thjesht ta injorojmë këtë shëmbëlltyrë, ose ta justifikojmë atë, ne duhet ta përdorim atë për të shqyrtuar veten dhe për të pranuar se nuk mund ta bëjmë atë – është shumë e vështirë. Atëherë, në pafuqinë tonë, ne mund t’i kërkojmë ndihmë Allahut. Siç kishte premtuar Isa el Masih (PBUH) në Predikimi në Mal
7 Lypni dhe do t’ju jepet; kërkoni dhe do të gjeni; trokitni dhe do t’ju çelet. 8 Sepse kush lyp merr, kush kërkon gjen dhe do t’i çelet atij që troket.
9 A ka midis jush ndonjë njeri që, po t’i kërkojë i biri bukë, t’i japë një gur? 10 Ose po t’i kërkojë një peshk, t’i japë një gjarpër? 11 Në qoftë se ju, që jeni të këqij, dini t’u jepni dhurata të mira bijve tuaj, aq më tepër Ati juaj, që është në qiej, do t’u japë gjëra të mira atyre që ia kërkojnë. (Mateu 7:7-11)
Pra, ne kemi lejen e Masih-ut për të kërkuar ndihmë – dhe ndihma është premtuar. Ndoshta lutju Allahut diçka si kjo:
Ati në Qiell. Ti i ke dërguar profetët për të na mësuar rrugën e drejtë. Isa al Masih (PBUH) mësoi se unë kam nevojë të dua dhe të ndihmoj edhe ata që e konsiderojnë veten armiku im, dhe pa e bërë këtë nuk mund të marr jetën e përjetshme. Por e shoh se kjo është e pamundur për mua. Ju lutem më ndihmoni dhe më ndryshoni që të mund të ndjek këtë rrugë dhe të marr jetën e përjetshme. Ji i mëshirshëm për mua që jam mëkatar.
Me inkurajimin dhe lejen e Masih-ut të lutem ty Zot
(Fjalët specifike nuk janë të rëndësishme – është që ne të rrëfejmë nevojën tonë dhe të kërkojmë mëshirë)
Inxhili gjithashtu shënon kur Isa al Masih (PBUH) takoi një samaritan. Si do të trajtonte profeti një person që konsiderohej armik i urryer i popullit të tij (çifutëve)? Çfarë ndodhi me samaritanin dhe çfarë mund të mësojmë për të na ndihmuar të bëhemi lloji i Fqinjit që duhet të jemi, ne shikojmë cfarë vjen tjetër.
Shkarkoni PDF të të gjitha Shenjave nga Al Kitab si një libër