Surja Al-Inshikak (Surah 84 – Shpërndarja) përshkruan se si toka dhe qielli do të tronditen dhe shkatërrohen në Ditën e Gjykimit.
Kur qielli të çahet,
duke dëgjuar me bindje Zotin e vet, siç e ka për detyrë;
kur Toka të sheshohet (nga rrënimi i maleve)
dhe të flakë atë që ka brenda e të zbrazet,
duke dëgjuar me bindje Zotin e vet, siç e ka për detyrë,
atëherë ti, o njeri, që përpiqesh shumë,
mundin tënd do ta gjesh te Zoti yt.
Ai, të cilit do t’i jepet libri i tij në dorën e djathtë,
do ta ketë të lehtë llogarinë
dhe do të kthehet i gëzuar te të afërmit e tij.
Kurse ai, të cilit do t’i jepet libri i tij pas shpinës,
do të lutet për të vdekur
dhe në zjarr do të digjet,
(Al-Inshiqaq 84:1-12)
Surja El-Inshikak paralajmëron se ata të cilëve nuk u jepet libri i veprave në ‘ të djathtën’ e tij do të hyjnë në një ‘zjarr flakërues’ atë ditë.
A e dini nëse procesverbali juaj i veprave do të jepet në dorën tuaj të djathtë apo pas shpine?
Surja et-Tur (Surah 52 – Mali) përshkruan në detaje lëkundjet e tokës dhe njerëzve në Ditën e Gjykimit.
dhe askush nuk mund ta pengojë.
Atë Ditë qielli do të lëkundet fuqishëm
e malet do të lëkunden me të madhe nga vendi!
Atë Ditë, mjerë për jobesimtarët,… (Surah At-Tur 52:8-11)
Prandaj, lëri ata të vazhdojnë kështu, derisa të takohen me Ditën, në të cilën,
do të zalisen (nga frika),
me Ditën, në të cilën, dinakëritë e tyre nuk do t’u bëjnë asnjë dobi dhe kur ata nuk do t’i ndihmojë askush.
Në të vërtetë, për keqbërësit ka edhe një dënim tjetër para
këtij; por shumica e tyre nuk e dinë.
(Surah At-Tur 52:45-47)
A je i sigurt se nuk ke ‘bërë keq’ dhe nuk e ke trajtuar kurrë të vërtetën ‘si gënjeshtër’ (gënjyer) në mënyrë që të mund të kalosh gjykimin e asaj Dite?
Profeti Isa el Masih a.s. erdhi për të ndihmuar ata që nuk janë të sigurt se si do t’u jepet dokumenti i veprave të tyre në Ditën e Gjykimit. Ai erdhi për të ndihmuar ata që nuk kanë ndihmë. Ai tha në Inxhil:
Prandaj Jezusi u tha atyre përsëri: “Në të vërtetë, në të vërtetë po ju them: unë jam dera e deleve. 8 Të gjithë ata që erdhën para meje janë vjedhës e kusarë; por delet nuk i kanë dëgjuar. 9 Unë jam dera; nëse dikush hyn nëpërmjet meje, do të shpëtohet; do të hyjë, do të dalë dhe do të gjejë kullotë. 10 Vjedhësi nuk vjen veçse për të vjedhur, për të vrarë e për të shkatërruar; por unë kam ardhur që të kenë jetë e ta kenë me bollëk.
11 Unë jam bariu i mirë; bariu i mirë jep jetën e vet për delet. 12 Kurse rrogëtari, që nuk është bari, dhe delet nuk janë të vetat, sheh ujkun që po vjen, i braktis delet dhe ikën; dhe ujku i rrëmben dhe i shpërndan delet. 13 Rrogëtari ikën, sepse është rrogëtar dhe nuk do t’ia dijë për delet.
14 Unë jam bariu i mirë, dhe i njoh delet e mia dhe ato më njohin mua,15 ashtu siç më njeh Ati mua dhe unë e njoh Atin dhe lë jetën time për delet. 16 Unë kam edhe dele të tjera që nuk janë të kësaj vathe; duhet t’i mbledh edhe ato, dhe ato do ta dëgjojnë zërin tim, dhe do të jetë një tufë e vetme dhe një Bari i vetëm. 17 Prandaj Ati më do, sepse unë e lë jetën time që ta marr përsëri. 18 Askush nuk mund të ma heqë, por e lë nga vetja; unë kam pushtet ta lë e pushtet ta marr përsëri; ky është urdhri që kam marrë nga Ati im.”
Gjoni 10:7-18
Profeti Isa al Masih pretendoi autoritet të madh për të mbrojtur ‘delet’ e tij dhe për t’u dhënë atyre jetën – edhe për atë Ditë që po vinte. A e ka ai atë autoritet? Teurati i Musait a.s. e parashikoi autoritetin e tij edhe nga krijimi i botës për gjashtë ditë. Pastaj Zaburi dhe profetët pasardhës profetizuan detaje të ardhjes së tij kështu që ne mund të dinim se ardhja e tij ishte me të vërtetë plani nga qielli. Por si bëhet njeriu ‘dele e tij’ dhe çfarë donte të thoshte ai me ‘Unë jap jetën time për delet’? Ne e shikojmë këtë këtu.
Mësimet e profetit Isa al Masih i kanë ndarë gjithmonë njerëzit. Kjo ishte e vërtetë edhe në kohën e tij. Ja si përfundoi ky diskutim dhe si u ndanë njerëzit që e dëgjuan
19 Atëherë lindi përsëri një përçarje midis Judenjve për shkak të këtyre fjalëve. 20 Dhe shumë nga ata thoshnin: “Ai ka një demon dhe nuk është në vete; përse e dëgjoni?.”
21 Të tjerë thoshnin: “Këto nuk janë fjalë të një të demonizuari; a mundet një demon t’ua hap sytë të verbërve?.”
22 U kremtua festa e Kushtimit në Jeruzalem, dhe ishte dimër. 23 Dhe Jezusi po ecte në tempull, nën portikun e Salomonit. 24 E rrethuan, pra, Judenjtë dhe i thanë: “Deri kur do të na mbash pezull? Nëse je Krishti, na e thuaj haptas.”
25 Jezusi u përgjigj atyre: “Unë jua kam thënë, por ju nuk besoni; veprat që bëj në emër të Atit tim, janë ato që dëshmojnë për mua.26 Por ju nuk besoni, sepse nuk jeni nga delet e mia, siç jua kam thënë. 27 Delet e mia e dëgjojnë zërin tim, unë i njoh dhe ato më ndjekin; 28 dhe unë u jap atyre jetën e përjetshme dhe nuk do të humbasin kurrë, e askush nuk do t’i rrëmbejë nga dora ime. 29 Ati im, që m’i dha, është më i madh se të gjithë; dhe askush nuk mund t’i rrëmbejë nga dora e Atit tim. 30 Unë dhe Ati jemi një.”
31 Prandaj Judenjtë morën përsëri gurë për ta vrarë me gurë. 32 Jezusi u përgjigj atyre: “Ju tregova shumë vepra të mira nga Ati im; për cilën nga këto më vrisni me gurë?.”
33 Judenjtë u përgjigjën duke thënë: “Ne nuk të vrasim me gurë për asnjë vepër të mirë, po për blasfemi, dhe sepse ti, duke qenë njeri, e bën veten Perëndi.”
34 Jezusi u përgjigj atyre: “A nuk është shkruar në ligjin tuaj: “Unë thashë: Ju jeni perëndi”[d]? 35 Nëse ai i quan perëndi ata, të cilëve u qe drejtuar fjala e Perëndisë (dhe Shkrimi nuk mund të bjerë poshtë), 36 ju thoni se ai, që Ati e ka shenjtëruar dhe e ka dërguar në botë, blasfemon, sepse ka thënë: “Unë jam Biri i Perëndisë”? 37 Nëse unë nuk bëj veprat e Atit tim, mos më besoni, 38 por nëse i bëj, edhe po të mos më besoni mua, u besoni të paktën veprave, që të njihni e të besoni se Ati është në mua dhe unë në atë.” 39 Për këtë arsye ata kërkonin përsëri ta kapnin, por ai ikte nga duart e tyre.
40 Dhe shkoi përsëri përtej Jordanit, në vendin ku më parë Gjoni pagëzonte; dhe ndaloi aty. 41 Dhe shumë veta erdhën tek ai dhe thoshnin: “Gjoni vërtet nuk bëri asnjë shenjë, por gjithçka që Gjoni tha për këtë ishte e vërtetë.” 42 Dhe atje shumë veta besuan në të.
Gjoni 10:19-42