E Diela e Palmës Hyrja e Isa al Masih në Jerusalem filloi javën e tij të fundit. Surja Al-Anbia (Surah 21 – Profetët) na thotë se:
(Kujtoje) atë që ruajti virgjërinë e saj! Ne frymë brenda saj nga shpirti Ynë dhe e bëmë atë dhe birin e saj mrekulli për gjithë njerëzit. (Surah Al-Anbya 21:91)
Surja el-Enbia thotë qartë se Allahu e bëri Isa el Masih a.s. një shenjë për të të gjithë popujt, jo vetëm disa njerëz si të krishterët apo hebrenjtë. Si u bë një ‘shenjë’ për të gjithë ne profeti Isa al Masih? Krijimi i botës nga Allahu ishte universal për të gjithë popujt. Kështu që në çdo ditë të kësaj jave të fundit Isa el Masih PBUH foli dhe veproi në një mënyrë që tregonte prapa në gjashtë ditët e Krijimit (Kurani dhe Teurati mësojnë se Allahu krijoi gjithçka në gjashtë ditë).
Ne fillojmë të kalojmë çdo ditë të javës së fundit të Isa al Masih-ut, duke vërejtur se si të gjitha mësimet dhe veprimet e tij janë shenja që tregojnë për Krijimin. Kjo do të tregonte se ngjarjet e çdo dite të kësaj jave ishin paracaktuar nga Allahu që nga fillimi i kohës – jo nga ndonjë ide njerëzore pasi njeriu nuk mund të koordinojë ngjarjet e ndara me mijëra vjet. Fillojmë të dielën – Dita e Parë.
Dita e Parë – Drita në errësirë
Surja An-Nur (Surah 24 – Drita) jep një shëmbëlltyrë të ‘Dritës’. Aty thuhet:
Allahu është Drita e qiejve dhe e Tokës. Drita e Tij shëmbëllen me atë të një kamareje, në të cilën ndodhet një llambë. Llamba është në një kristal, kurse kristali është si një yll i shndritshëm. Ajo (llamba) ndizet nga druri i bekuar i ullirit, as lindor, as perëndimor, ndërsa vaji i saj shkëlqen edhe pa e prekur zjarri. Dritë sipër dritës. Allahu udhëzon drejt dritës së Tij kë të dojë dhe paraqet shembujt për njerëzit. Allahu është i Dijshëm për çdo gjë. (Surah An-Nur 24:35)
Kjo shëmbëlltyrë i referohet Ditës së Parë të Krijimit kur Allahu krijoi Dritën. Teurati thotë:
Pastaj Perëndia tha: “U bëftë drita!”. Dhe drita u bë. 4 Dhe Perëndia pa që drita ishte e mirë; dhe Perëndia e ndau dritën nga errësira. 5 Dhe Perëndia e quajti dritën “ditë” dhe errësirën “natë”. Kështu erdhi mbrëmja e pastaj erdhi mëngjesi: dita e parë. (Zanafilla 1: 3-5)
Allahu e dha dritën në ekzistencë në Ditën e Parë të Krijimit për të larguar errësirën. Si një shenjë për të treguar se ngjarjet e asaj ore ishin planifikuar që nga Dita e Parë e Krijimit, Mesihu foli për të qenit e tij një dritë që shpërndan errësirën.
Drita shkëlqen mbi johebrenjtë
Profeti Isa el Masih a.s sapo kishte hyrë në Jeruzalem i hipur mbi një gomar siç kishte profetizuar profeti Zakaria a.s. 500 vjet më parë, duke e bërë këtë pikërisht në ditën kur profeti Danieli a.s. kishte profetizuar 550 vjet më parë. Hebrenjtë kishin ardhur nga shumë vende për festën e ardhshme të Pashkës, kështu që Jerusalemi ishte i mbushur me pelegrinët hebrenj (si Meka në kohën e Haxhit). Prandaj ardhja e profetit kishte shkaktuar bujë në mesin e judenjve. Por nuk ishin vetëm hebrenjtë që vunë re ardhjen e Isa al Masih. Inxhili shënon atë që ndodhi menjëherë pasi ai hyri në Jerusalem.
20 Dhe midis atyre që ishin ngjitur për të adhuruar gjatë festës ishin edhe disa Grekë. 21 Ata, pra, iu afruan Filipit, që ishte nga Betsaida e Galilesë, dhe iu lutën duke thënë: “Zot, duam të shohim Jezusin.” 22 Filipi shkoi e ia tha Andreas; dhe përsëri Andrea dhe Filipi ia thanë Jezusit. (Gjoni 12:20-22)
Barriera midis grekëve dhe hebrenjve në kohën e Profetit
Ishte jashtëzakonisht e pazakontë për grekët, (që janë johebrenjtë ose johebrenjtë) të ishin në një festë hebreje. Grekët dhe romakët e asaj kohe, duke qenë se ishin politeistë, konsideroheshin të papastër dhe të shmangur nga çifutët. Dhe shumica e grekëve e konsideruan fenë hebraike me vetëm një Zot (të padukshëm) dhe festat e saj si marrëzi. Në atë kohë, vetëm hebrenjtë ishin monoteistë. Kështu që këta popuj rrinin rregullisht larg njëri-tjetrit. Meqenëse shoqëria johebreje ose johebreje ishte shumë herë më e madhe se shoqëria hebraike, hebrenjtë jetonin në një lloj izolimi nga pjesa më e madhe e botës. Feja e tyre e ndryshme, dieta e tyre hallall, libri i tyre ekskluziv i profetëve krijoi një pengesë midis hebrenjve dhe johebrenjve, me secilën palë armiqësore ndaj palës tjetër.
Në ditët tona, me politeizmin dhe idhujtarinë e refuzuar nga pjesa më e madhe e botës, ne mund të harrojmë lehtësisht se sa ndryshe ishte kjo në kohën e këtij Profeti. Në fakt, në kohën e Ibrahimit a.s., pothuajse të gjithë përveç atij profeti ishin politeistë. Në kohën e Profetit Musa a.s., të gjitha kombet e tjera adhuronin idhujt, ndërsa vetë Faraoni pretendonte se ishte një nga perënditë. Izraelitët ishin një ishull i vogël monoteizmi në oqeanin e adhurimit të idhujve të të gjitha kombeve përreth. Por profeti Isaia PBUH (750 pes) ishte lejuar të shihte në të ardhmen dhe ai parashikoi një ndryshim për të gjitha këto kombe. Ai kishte shkruar:
Ishuj, dëgjomëni, dhe kushtojini kujdes,
o popuj të largët.
Zoti më ka thirrur
që kur isha në bark të nënës,
ka përmendur emrin tim….
5 Dhe tani thotë Zoti
që më ka formuar që në bark të nënës që të jem shërbëtori i tij,
që t’i sjell atij përsëri Jakobin
dhe që të mbledh rreth tij Izraelin
(unë jam i nderuar në sytë e Zotit
dhe Perëndia im është forca ime).
6 Ai thotë:
“Éshtë tepër pak që ti të jesh shërbëtori
im për të lartuar përsëri fiset e Jakobit
dhe për të kthyer ata që kanë shpëtuar nga Izraeli.
Të kam vendosur si dritën e kombeve, me qëllim që të jesh Shpëtimi im deri në skajet e tokës”. (Isaia 49:1, 5-6)
4 Kushtomë kujdes, o populli im,
dëgjomë, o kombi im,
sepse nga unë do të vijë ligji
dhe unë do të vendos të drejtën time si dritë e popujve. (Isaia 51: 4)
“Çohu, shkëlqe, sepse drita jote ka ardhur,
dhe lavdia e Zotit u ngrit mbi ty.
2 Sepse ja, terri mbulon tokën
dhe një errësirë e dëndur mbulon popujt;
por mbi ty ngrihet Zoti
dhe lavdia e tij duket mbi ty.
3 Kombet do të ecin në dritën tënde
dhe mbretërit në shkëlqimin e daljes sate. (Isaia 60:1-3)
Pra, profeti Isaia kishte parathënë se ‘shërbëtori’ i Zotit që do të vinte, megjithëse jude (‘fiset e Jakobit’) do të ishte një ‘dritë për johebrenjtë’ (të gjithë johebrenjtë) dhe kjo dritë do të arrinte deri në fund të tokës. Por si mund të ndodhte kjo me këtë pengesë midis hebrenjve dhe johebrenjve që zgjat qindra vjet?
Atë ditë kur profeti Isa hyri në Jerusalem, drita filloi të tërhiqte johebrenjtë e parë teksa shohim disa që i afroheshin profetit. Këtu në këtë festë hebreje ishin grekët që kishin udhëtuar në Jerusalem për të mësuar rreth profetit Isa al Masih PBUH. Por a do të mund ta shihnin profetin ata, të konsideruar si haram nga çifutët? Ata pyetën shokët e Isait, të cilët ia sollën kërkesën profetit. Çfarë do të thoshte ai? A do t’i lejonte ai këta grekë, të cilët dinin aq pak për fenë e duhur, ta takonin? Inxhili vazhdon
23 Jezusi u përgjigj atyre duke thënë: “Ora ka ardhur, në të cilën Biri i njeriut duhet të përlëvdohet, 24 Në të vërtetë, në të vërtetë po ju them: Nëse kokrra e grurit e rënë në dhe nuk vdes, ajo mbetet e vetme; por, po të vdesë, jep shumë fryt!. 25 Kush e do jetën e vet do ta humbasë; dhe kush e urren jetën e vet në këtë botë, do ta ruajë për jetën e përjetshme. 26 Në qoftë se dikush më shërben, të më ndjekë; dhe ku jam unë, atje do të jetë dhe shërbëtori im; në qoftë se dikush më shërben, Ati im do ta nderojë.
27 Tani shpirti im është i tronditur dhe çfarë të them: O Atë, më shpëto nga kjo orë? Por për këtë unë kam ardhur në këtë orë. 28 O Atë, përlëvdo emrin tënd!”
Atëherë një zë erdhi nga qielli: “E kam përlëvduar dhe do ta përlëvdoj akoma!.” 29 Turma, pra, që ishte e pranishme dhe e dëgjoi zërin, thoshte se qe një bubullimë. Të tjerë thoshnin: “Një engjëll i ka folur!.”
30 Dhe Jezusi u përgjigj dhe tha: “Ky zë nuk ka ardhur për mua, por për ju. 31 Tani është gjykimi i kësaj bote; tani do të hidhet jashtë princi i kësaj bote!32 Dhe unë, kur të jem ngritur lart nga toka, do t’i tërheq të gjithë tek unë.” 33 Por ai i thoshte këto për të treguar nga ç’lloj vdekje duhet të vdiste.
34 Turma iu përgjigj: “Ne kemi dëgjuar nga ligji se Krishti mbetet përjetë; tani si mund të thuash ti se Biri i njeriut duhet të ngrihet lart? Kush është ky Bir i njeriut?.”
35 Atëherë Jezusi u tha atyre: “Drita është me ju edhe për pak kohë; ecni gjersa keni dritë, që të mos ju zërë errësira; kush ecën në errësirë nuk di se ku shkon.” 36 “Gjersa keni dritë, besoni në dritë, që të bëheni bij të dritës.” Këto gjëra tha Jezusi; pastaj u largua dhe u fsheh prej tyre.
Besimi dhe mosbesimi te hebrenjtë
37 Ndonëse kishte bërë shumë shenja para tyre, ata nuk besonin në të,38 që të përmbushej fjala e profetit Isaia që tha:
“Zot, kush i ka besuar predikimit tonë?
Dhe kujt iu shfaq krahu i Zotit?.”39 Prandaj ata nuk mund të besonin, sepse Isaia gjithashtu tha:
40 “Ai i ka verbuar sytë e
tyre dhe i ka ngurtësuar zemrat e tyre,
që të mos shohin me sy
dhe të mos kuptojnë me zemër,
të mos kthehen dhe unë të mos i shëroj.”41 Këto gjëra tha Isaia, kur e pa lavdinë e tij dhe foli për të.
42 Megjithatë, edhe midis krerëve, shumë besuan në të; por, për shkak të farisenjve, nuk e rrëfenin, për të mos qenë të përjashtuar nga sinagoga, 43 sepse donin lavdinë e njerëzve më tepër, se lavdinë e Perëndisë.
44 Pastaj Jezusi thirri dhe tha: “Kush beson në mua, nuk beson në mua, por në atë që më ka dërguar. 45 Dhe kush më sheh mua, sheh atë që më ka dërguar. 46 Unë kam ardhur si drita për botën, që kushdo që beson në mua të mos mbetet në errësirë.
47 Dhe nëse ndokush i dëgjon fjalët e mia dhe nuk beson, unë nuk e gjykoj; sepse unë nuk kam ardhur ta gjykoj botën, por ta shpëtoj botën.48 Kush më hedh poshtë dhe nuk i pranon fjalët e mia, ka kush e gjykon; fjala që kam shpallur do të jetë ajo që do ta gjykojë në ditën e fundit. 49 Sepse unë nuk kam folur nga vetja ime, por Ati vetë më ka dërguar dhe më ka urdhëruar ç’duhet të them e të shpall.50 Dhe unë e di se urdhërimi i tij është jetë e përjetshme; gjërat, pra, që them unë, i them ashtu siç m’i ka thënë Ati.” (Gjoni 12: 23-50)
Në këtë shkëmbim dramatik, duke përfshirë edhe një zë nga qielli, Profeti tha se ai do të ‘ngrehej lart’ dhe kjo do t’i tërheqë ‘të gjithë njerëzit’ – jo vetëm hebrenjtë – drejt vetes. Shumë hebrenj, edhe pse adhuronin vetëm një Zot, nuk e kuptonin atë që thoshte profeti. Profeti Isaia kishte thënë se ishte për shkak të zemrave të tyre të ngurta – mosgatishmërisë së tyre për t’iu nënshtruar Allahut – që ishte në rrënjë, edhe pse të tjerët besonin në heshtje për shkak të frikës.
Profeti Isa al Masih me guxim pohoi se kishte “Erdhur në botë si një dritë” (v.46) që profetët e mëparshëm kishin shkruar do të shkëlqente mbi të gjitha kombet. Ditën kur ai hyri në Jerusalem, drita filloi të shkëlqejë për herë të parë mbi johebrenjtë. A do të përhapej kjo dritë në të gjitha kombet? Çfarë donte të thoshte profeti me ‘ngritjen lart’? Ne e vazhdojmë këtë në javën fundit për të kuptuar këto pyetje.
Grafiku i mëposhtëm kalon çdo ditë të kësaj jave. Të dielën, ditën e parë të javës, ai përmbushi tre profeci të ndryshme të dhëna nga tre profetë të mëparshëm. Së pari ai hyri në Jeruzalem i hipur mbi një gomar siç ishte profetizuar nga Zakaria. Së dyti, ai e bëri këtë në kohën e profetizuar nga Danieli. Së treti, mesazhi dhe mrekullitë e tij filluan të ndezin një interes midis johebrenjve – që profeti Isaia kishte parathënë se do të ndriçonte si një dritë për kombet dhe do të bëhej më e ndritshme për popujt anembanë botës.
Ngjarjet e Javës së Pasioneve – Dita 1 – E diel
Shkarkoni PDF të të gjitha Shenjave nga Al Kitab si një libër