Ne pamë në Historia e izraelitëve se edhe pse u dhanë Ligjin historia e tyre përmes Biblës (al kitab) ishte kryesisht një mosbindje dhe mëkat ndaj këtij Ligji. Unë përmenda në Hyrje në Zabur se mbretërit që ndoqën Davudin dhe Sulejmanin (PBUT), megjithëse pasardhës fizikë të këtyre mbretërve të perëndishëm, shumica e tyre ishin shumë të këqij. Kështu që Allahu dërgoi profetët e shumtë të Zaburit për t’i paralajmëruar ata.
Jeremiah – Profeti i Paralajmërimit
Profeti Jeremia tregohet në Linja kohore me profetët e tjerë të Zaburit
Profeti Jeremia (PBUH- shih atë në Afatin kohor të Profetëve) jetoi në fund të periudhës së Mbretërve, kur mëkati dhe e keqja ishin shumë të mëdha. Mëkatet që ai rendit janë ato që janë gjithashtu shumë të zakonshme sot: tradhtia bashkëshortore, dehja, imoraliteti seksual, idhujtaria, magjia, korrupsioni, lufta, dhuna, pandershmëria, të pasurit duke shfrytëzuar të varfërit etj. Por Jeremia e fillon Librin e tij duke dhënë një përmbledhje të mëkatit të tyre dhe grupon të gjitha mëkatet e tyre të shumta në vetëm dy:
“Sepse populli im ka kryer dy të keqe: më ka braktisur mua, burimin e ujit që rrjedh, për të hapur sterna, sterna të prishur, që nuk e ka ujin. (Jeremiah 2:13)
Profeti Jeremia përdor një metaforë për të na ndihmuar të kuptojmë më mirë mëkatin. Allahu (përmes profetit) po thotë se ata ishin njerëz të etur. Nuk ka asgjë të keqe të kesh etje – por ata duhej të pinin mirë ujë. Vetë Allahu ishte uji i mirë që mund t’ua plotësonte etjen. Megjithatë, në vend që të vinin tek Ai për të kënaqur etjen e tyre, izraelitët shkuan në sterna të tjera (dmth. kontejnerë uji) për të kënaqur etjen e tyre, por këto sterna u thyen dhe kështu nuk mund të mbanin në të vërtetë ujë. Me fjalë të tjera, mëkati i tyre, në të gjitha format e tij të shumta, mund të përmblidhej si kthim në gjëra të tjera përveç Allahut për të kënaqur etjen e tyre – por këto gjëra të tjera nuk mund ta shuanin etjen e tyre. Në fund, pasi ndoqën mëkatin e tyre, izraelitët ishin ende të etur, por tani pa Allahun, duke mbajtur vetëm sternat e tyre të thyera – dmth të gjitha problemet dhe vështirësitë e shkaktuara nga mëkatet e tyre.
Urtësia e Sulejmanit zbulon ‘sternat tona të thyera’
Në fakt, këtë e ka përjetuar dhe shpjeguar edhe Sulejmani (a.s.). Siç e përshkrova në Urtësinë e mësova duke iu nënshtruar mëshirës së Allahut ishin shkrimet e Sulejmanit që lanë një ndikim të thellë tek unë. Ai e përshkroi jetën e tij si një jetë ku kishte gjithçka që dikush mund të dëshironte, por në fund ai ishte ende ‘i etur’. Ja si i përshkruan ai përpjekjet e tij për të pirë nga ‘sternat e thyera’ që janë të disponueshme gjithandej.
Unë isha mbret i Izraelit në Jeruzalem. Unë iu përkushtua studimit dhe eksplorimit me urtësi gjithçka që bëhet nën qiell… Kam parë të gjitha gjërat që bëhen nën diell; të gjitha janë të pakuptimta, një ndjekje pas erës.
Mendova me vete: “Ja, unë jam rritur dhe rritur në dituri më shumë se kushdo që ka sunduar mbi Jerusalemin para meje; Kam përjetuar shumë mençuri dhe njohuri.” Pastaj u përdora për të kuptuar mençurinë, si dhe për çmendurinë dhe marrëzinë, por mësova se edhe kjo është një ndjekje pas erës.
Mendova në zemrën time: “Eja tani, do të të testoj me kënaqësi për të gjetur se çfarë është e mirë.” Por edhe kjo doli të ishte e pakuptimtë. “E qeshura,” thashë, “është marrëzi. Dhe çfarë arrin kënaqësia?” U përpoqa të gëzoja veten me verë dhe të përqafoja marrëzinë – mendja ime ende më drejtonte me mençuri. Doja të shihja se çfarë ia vlente të bënin burrat nën qiell gjatë pak ditëve të jetës së tyre.
Kam ndërmarrë projekte të mëdha: kam ndërtuar shtëpi për vete dhe kam mbjellë vreshta. Kam bërë kopshte dhe parqe dhe kam mbjellë të gjitha llojet e pemëve frutore në to. Bëra rezervuarë për pemët ujore me pemë të lulëzuara. Bleva skllevër e femra dhe kisha skllevër të tjerë që lindën në shtëpinë time. Gjithashtu kisha më shumë kope dhe kope se kushdo tjetër në Jeruzalem para meje. Unë grumbullova argjend dhe ar për veten time dhe thesaret e mbretërve dhe të provincave. Kam fituar këngëtarë dhe gra, si dhe një harem – kënaqësitë e zemrës së njeriut. Unë u bëra shumë më i madh se kushdo tjetër në Jeruzalem para meje. Në gjithë këtë mençuria ime qëndroi me mua.
Unë nuk i mohova vetes asgjë që sytë e mi dëshironin; Unë refuzova zemrën time asnjë kënaqësi. Zemra ime kënaqej me gjithë punën time dhe ky ishte shpërblimi për gjithë mundin tim. Megjithatë, kur vëzhgova gjithçka që kishin bërë duart e mia dhe atë që u mundova për të arritur, gjithçka ishte e pakuptimtë, një ndjekje pas erës; asgjë nuk u fitua.
Urtësia e Sulejmanit dhe paralajmërimi i Jeremisë janë shkruar për ne sot. Kjo është veçanërisht e vërtetë sepse ne jetojmë në një epokë me më shumë pasuri, argëtim, filma, muzikë etj. sesa gjeneratat e mëparshme. Shoqëria jonë moderne është deri tani shoqëria më e pasur, më e arsimuar, më e udhëtuar, më e argëtuar, e drejtuar nga lumturia dhe teknologjikisht e avancuar nga Të gjitha moshat. Kështu që ne mund t’u drejtohemi lehtësisht këtyre gjërave – dhe gjërave të tjera që vijnë në epokën tonë: pornografia, marrëdhëniet e paligjshme, droga, alkooli, lakmia, paratë, zemërimi, xhelozia – duke shpresuar se ndoshta kjo do të na kënaqë etjen. Ne e dimë nga Ligji i të gjithë Profetëve se këto gjëra janë të gabuara, por ne mendojmë se ato do të na e plotësojnë etjen në zemrat tona, ndaj dhembim për to. Kjo ishte e vërtetë në kohën e Sulejmanit, në kohën e Jeremisë, në ditët e profetëve të tjerë dhe gjithashtu në ditët tona.
Paralajmërimi i Jeremias dhe Sulejmanit janë dërguar nga Allahu për të na bërë të bëjmë disa pyetje të sinqerta për veten tonë.
- Pse në epokën tonë moderne me kaq shumë luftojmë me depresionin, vetëvrasjen, obezitetin, divorcin, xhelozinë, zilinë, urrejtjen, pornografinë, varësitë?
- Çfarë ‘cisterna’ përdorni për të kënaqur etjen tuaj? A mbajnë ata ‘ujë’?
- A mendoni se do të keni ndonjëherë aq shumë mençuri, dashuri, arritje të pasurisë sa Sulejmani? Nëse ai nuk ishte i kënaqur me arritjet e tij, a mendoni se mund të kënaqni etjen tuaj përmes këtyre gjërave?
Mëkati është duke mos mbajtur urdhërimet, por është edhe diçka tjetër – diçka që duhet t’i kushtojmë vëmendje. Është një shenjë e etjes sonë. Pasi e njohim këtë etje për atë që është, ne kemi fituar një urtësi. Allahu e përfshiu këtë në Zabur sepse Ai është plotësisht i vetëdijshëm për etjen tonë – dhe Ai dëshiron që edhe ne të jemi të vetëdijshëm për të. Sepse Ai do të na shuajë etjen – Ai dëshiron. Dhe Ai fillon në mënyrën e Tij të zakonshme – duke dhënë një premtim të veçantë profetik – dhe përsëri përmes Jeremisë. Ne e shikojmë këtë në postimin tonë të ardhshëm
Shkarkoni PDF të të gjitha Shenjave nga Al Kitab si një libër