Pyetjet e bëra shpesh

Me vjen keq. Ky nuk është një lajm i mirë. Në fakt është një lajm shumë i keq sepse do të thotë që ju (dhe unë gjithashtu sepse kam të njëjtin problem) nuk keni drejtësi. Drejtësia është kaq e rëndësishme sepse ky është themeli i asaj që do ta bëjë Mbretërinë e Perëndisë një Parajsë. Do të jetë drejtësia e marrëdhënieve tona me njëri-tjetrin (pa gënjeshtra, vjedhje, vrasje, idhujtari etj.) dhe adhurimi i duhur ndaj Allahut që do të sjellë Xhenetin. Kjo është arsyeja pse Drejtësia është e nevojshme për të hyrë në Mbretërinë e Shenjtë, siç tregon Dawood në Zabur. Vetëm ata njerëz të përshkruar në këtë mënyrë do të hyjnë në Mbretërinë e Shenjtë dhe për këtë arsye ajo do të jetë Parajsa.

O Zot, kush do të banojë në çadrën tënde?
Kush do të banojë në malin tënd të shenjtë?

Ai që ecën me ndershmëri
dhe bën atë që është e drejtë
dhe thotë të vërtetën që ka në zemër,
që nuk shan me gjuhën e tij,
nuk i bën asnjë të keqe shokut të tij,
dhe nuk shpif të afërmin e tij.
Në sytë e tij përçmohet njeriu pa vlerë,
por ai ndërton ata që kanë frikë nga Zoti;
edhe sikur të jetë betuar në dëm të tij,
ai nuk tërhiqet;
nuk i jep paratë e tij me kamatë
dhe nuk pranon dhurata kundër të pafajshmit.

Kuptimi i mëkatit

Por meqenëse ju (dhe unë) nuk jemi gjithmonë të tillë, sepse ne nuk i mbajmë gjithmonë Urdhërimet ne mëkatojmë. Pra, çfarë është mëkati? Një varg nga libri menjëherë pas Tauratit në Dhiatën e Vjetër jep një pamje që më ka ndihmuar ta kuptoj më mirë këtë. Ajeti thotë

Midis tërë këtyre njerëzve kishte shtatëqind burra të zgjedhur, që ishin mëngjarashë. Tërë këta ishin të aftë të hidhnin një gur me hoben kundër një fije floku, pa gabuar goditjen. (Gjyqtarët 20:16)

Ky varg përshkruan ushtarët që ishin ekspertë në përdorimin e llastiqeve dhe asnjëherë nuk do të humbisnin. Siç e shpjegova në ‘Në cilat gjuhë u shkruan Librat e Biblës’, Taurati dhe Testamenti i Vjetër janë shkruar nga profetët në hebraisht. Fjala në hebraisht e përkthyer ‘humbas‘ lart eshte יַחֲטִֽא׃ (shqiptohet Khaw-taw). Kjo Fjalë e njëjtë  hebraike është përkthyer edhe në mëkat në pjesën më të madhe të Taurat. Për shembull, e njëjta fjalë hebraike është ‘mëkat’ kur Jozefi, i shitur si skllav në Egjipt, nuk do të kryente kurorëshkelje me gruan e zotërisë së tij, edhe pse ajo e lutej atë (tregohet gjithashtu në Kur’an në suren 12:22-29 – Jozefi). Ai i tha asaj:

Nuk ka asnjë më të madh se unë në këtë shtëpi; ai nuk më ka ndaluar asgjë veç teje, sepse je gruaja e tij. Si mund ta bëj unë këtë të keqe të madhe dhe të kryej një mëkat kundër Perëndisë?”. (Zanafilla 39:9)

dhe menjëherë pas dhënies së Dhjetë Urdhërimeve Teurati thotë:

Moisiu i tha popullit: “Mos u trembni, sepse Perëndia erdhi që t’ju provojë, dhe me qëllim që frika e tij të jetë gjithmonë para jush, dhe kështu të mos mëkatoni“. (Eksodi 20:20)

Në të dyja këto vende është e njëjta fjalë hebraike יַחֲטִֽא׃ që përkthehet ‘mëkat’. Është saktësisht e njëjta fjalë për ‘humbur’ me ushtarët që hedhin gurë në caqe si në këto vargje që do të thotë ‘mëkat’ kur kemi të bëjmë me trajtimin e njerëzve ndaj njëri-tjetrit. Allahu na ka dhënë një pamje të mrekullueshme për të na ndihmuar të kuptojmë se çfarë është ‘mëkati’. Ushtari merr një gur dhe e hobe për të goditur objektivin. Nëse mungon, ai ka dështuar qëllimin e tij. Në të njëjtën mënyrë, Allahu na bëri për të goditur objektivin se si e adhurojmë Atë dhe si i trajtojmë të tjerët. Të ‘mëkatosh’ është të humbasësh këtë qëllim, apo objektiv, që Allahu ka për qëllim për ne. Kjo është situata në të cilën gjendemi kur nuk i zbatojmë të gjitha urdhërimet – e kemi humbur qëllimin e Allahut për ne.

Vdekja – Pasoja e mëkatit në Tevrat

Pra, cili ishte rezultati i kësaj? Ne pamë aludimin e parë për këtë në Shenjën e Adamit. Kur Ademi nuk iu bind (vetëm një herë!) Allahu e bëri atë të vdekshëm. Me fjalë të tjera ai tani do të vdiste. Kjo vazhdoi me Shenjën e Noes. Allahu i gjykoi njerëzit me vdekje në përmbytje. Dhe vazhdoi me Shenja e Lutit ku përsëri gjykimi ishte vdekje. Djali i Ibrahimit duhej të vdiste në sakrificë. E dhjeta murtaja e Pashkës ishte vdekje të të parëlindurit. Kjo prirje tani është vendosur më tej kur Allahu i foli Musait (a.s.). Ne shohim se pak para se Vetë Allahu të shkruante Dhjetë Urdhërimet në Tabela, Ai urdhëroi si vijon:

Atëherë Zoti i tha Moisiut: “Shko te populli, shenjtëroje atë sot dhe nesër, dhe bëj që të lajë rrobat. Dhe të jenë gati për ditën e tretë, sepse ditën e tretë Zoti do të zbresë mbi malin e Sinait para syve të tërë popullit. Ti do të përcaktosh rreth e qark kufij për popullin dhe do të thuash: Ruhuni se ngjiteni në mal ose prekni skajet e tij. Kushdo që do të prekë malin do të dënohet me vdekje. (Eksodi 19:10-12)

Ky model vazhdon në të gjithë Tevratin. Më vonë, izraelitët nuk iu bindën plotësisht Allahut (Ata mëkatuan) por iu afruan shenjtërores së Tij. Vini re këtu shqetësimin e tyre kur mësuan pasojat.

Bijtë e Izraelit i folën pastaj Moisiut, duke i thënë: “Ja, po vdesim, kemi marrë fund, të gjithë kemi marrë fund!  Kushdo që i afrohet tabernakullit të Zotit, vdes; duhet të vdesim të gjithë?”. (Numrat 17:12-13)

Vetë Haruni (i quajtur edhe Haruni – PBUH), vëllai i Musait (a.s.), kishte djem që vdiqën sepse iu afruan Vendit Më të Shenjtë të Allahut me mëkat.

Zoti i foli Moisiut mbas vdekjes së dy bijve të Aaronit, që vdiqën kur u paraqitën para Zotit me zjarr të ndaluar. Zoti i tha Moisiut: “Foli Aaronit, vëllait tënd, dhe thuaji të mos hyjë në çfarëdo kohe në shenjtërore, përtej perdes, përpara pajtuesit që ndodhet mbi arkë, që të mos vdesë, sepse unë do të shfaqem në renë mbi pajtuesin. (Levitiku 16:1-2)

Kështu që Haruni (a.s.) u udhëzua në mënyrën e duhur për veten e tij që t’i afrohej këtij vendi. Dhe Allahu e udhëzoi atë si prift me:

…Unë ju jap priftërinë tuaj si një dhuratë për shërbimin, por i huaji që do të afrohet do të vritet“. (Numrat 18:7)

Më vonë disa vajza që nuk kishin vëllezër iu afruan Musait (a.s.) për trashëgimi toke. Pse u kishte vdekur babai?

“Ati ynë vdiq në shkretëtirë, por nuk bënte pjesë në grupin e atyre që u mblodhën kundër Zotit, në grupin e Koreut, por vdiq për shkak të mëkatit të tij pa patur bij. (Numrat 27:3)

Pra, u krijua një model universal, i përmbledhur në fund të Teuratit me

…secili do të dënohet me vdekje për mëkatin e vet. (Ligji i Përtërirë 24:16b)

Allahu po i mësonte izraelitët (dhe ne) se rezultati i mëkatit është vdekja.

Mëshira e Allahut

Por ç’të themi për mëshirën e Allahut. A ishte kjo gjë në provë atëherë? Dhe a mund të mësojmë prej saj? Po! Dhe po! Është e rëndësishme për ne që kemi mëkat dhe nuk kemi drejtësi t’i kushtojmë vëmendje kësaj Mëshire. Ajo ishte tashmë në një numër Shenjash të mëparshme. Tani do të shihet më qartë në Shenjën e Harunit – Një lopë dhe dy dhi.

Urime! Ju mund të jeni shumë më të sigurt dhe me besim në vete në Ditën e Gjykimit sepse nëse mbani të gjithë Ligjin gjatë gjithë kohës ju keni Drejtësinë. Personalisht nuk njoh askënd që ka mundur ta mbajë Ligjin në këtë mënyrë, kështu që kjo është me të vërtetë një arritje e madhe. Por mos i ndalni ende përpjekjet tuaja, sepse duhet të vazhdoni në këtë Rrugë të Drejtë për gjithë jetën tuaj.

Unë kisha deklaruar se këto Dhjetë Urdhërimet e Ligjit nuk u anulluan kurrë pasi ato trajtojnë çështjet themelore të adhurimit të Zotit të Vetëm, tradhtisë bashkëshortore, vjedhjes, vërtetësisë etj. Por profetët e mëvonshëm i komentuan këto urdhra për të shpjeguar zbatimin e tyre më të plotë. Më poshtë është ajo që Isa el Masih (PBUH) tha në Inxhil për mënyrën se si ne i mbajmë këto Dhjetë Urdhëra. Në mësimin e tij ai u referohet ‘farisenjve’. Këta ishin mësuesit fetarë në kohën e tij. Ata mund të konsideroheshin si dijetarë shumë fetarë dhe të ditur të sotëm.

Fjalët e Isa el-Masih (PBUH) mbi Dhjetë Urdhërimet

Sepse unë po ju them se nëse drejtësia juaj e tejkalon atë të farisenjve dhe mësuesve të ligjit, sigurisht që nuk do të hyni në mbretërinë e qiejve.

Vrasje

²¹ Ju keni dëgjuar se u qe thënë të lashtëve: “Mos vrisni”; dhe: “Kushdo që vret do t’i nënshtrohet gjyqit”; ²² por unë po ju them: “Kushdo që zemërohet pa shkak kundër vëllait të tij, do t’i nënshtrohet gjyqit; dhe kush i thotë vëllait të vet: “Rraka,” do t’i nënshtrohet sinedrit; dhe kush do t’i thotë: “Budalla,” do t’i nënshtrohet zjarrit të Gehenës.

²³ Nëse ti, pra, po paraqet ofertën tënde te altari, dhe atje kujtohesh se yt vëlla ka diçka kundër teje, ²⁴ lëre atje ofertën tënde para altarit dhe shko pajtohu më parë me vëllanë tënd; pastaj kthehu dhe paraqite ofertën tënde.

²⁵ Bëj një marrëveshje miqësore me kundërshtarin tënd, sa je në një rrugë me të, që kundërshtari yt të mos të dorëzojë te gjykatësi dhe gjykatësi të të dorëzojë te rojtari dhe ti të futesh në burg. ²⁶ Në të vërtetë të them se nuk do të da-lësh prej andej pa e paguar edhe qindarkën e fundit.

Tradhti bashkëshortore

²⁷ Ju keni dëgjuar se të lashtëve u qe thënë: “Mos shkel kurorën”. ²⁸ Por unë po ju them se kushdo që shikon një grua për ta dëshiruar, ka shkelur kurorën me të në zemrën e vet. ²⁹ Në qoftë se syri yt i djathtë të çon në mëkat, hiqe dhe flake larg teje, sepse është më mirë për ty që të humbësh një nga gjymtyrët e tua se sa të hidhet në Gehenën gjithë trupi yt; ³⁰ dhe në qoftë se dora jote e djathtë të çon në mëkat, preje dhe hidhe larg teje, sepse është më mirë që të humbësh një nga gjymtyrët e tua se sa të hidhet në Gehena gjithë trupi yt. (Mateu 5:21-30)

Përveç kësaj, apostujt e Isa al-Masih – shokët e tij – gjithashtu mësuan për idhujtarinë. Ata mësuan se idhujtaria nuk është vetëm adhurimi i idhujve prej guri – por adhurimi i cdo gjëje së bashku me Allahun. Dhe kjo përfshin paratë. Prandaj do të vini re se ata mësojnë se ‘lakmia’ është gjithashtu idhujtari, sepse një person i pangopur adhuron paratë së bashku me Zotin.

Bëni, pra, të vdesin gjymtyrët tuaja që janë mbi tokë: kurvërinë, ndyrësinë, pasionet, dëshirat e këqija dhe lakminë, që është idhujtari; për këto gjëra zemërimi i Perëndisë vjen… (Kolosianëve 3:5-6)

as pandershmëri, as të folur pa mend e të përqeshur, të cilat nuk kanë hije, por më tepër të ketë falenderime.Të dini në fakt këtë: asnjë kurvar, ose i ndyrë ose kurnac, i cili është idhujtar, nuk ka ndonjë trashëgim në mbretërinë e Krishtit dhe të Perëndisë. Askush të mos ju gënjejë me fjalë të kota, sepse, për shkak të këtyre gjërave, vjen zemërimi i Perëndisë mbi bijtë e mosbindjes. (Efesianëve 5:4-6)

Këto shpjegime të Isa al Masih dhe shokëve të tij i çojnë Dhjetë Urdhërimet origjinale, të cilat kryesisht kanë të bëjnë me veprimet e jashtme, në motive të brendshme, të cilat vetëm Allahu mund t’i shohë. Kjo e bën Ligjin edhe më të vështirë.

Ju mund ta rishikoni përgjigjen tuaj nëse po e zbatoni Ligjin. Por nëse jeni të sigurt se po e mbani të gjithë Ligjin, Inxhili nuk do të ketë asnjë kuptim apo qëllim për ju. Dhe nuk ka nevojë të vazhdosh të ndjekësh Shenjat e mëtejshme ose të përpiqesh të kuptosh Inxhilin. Kjo sepse Inxhili është vetëm për ata që nuk po e zbatojnë Ligjin – jo për ata që po e zbatojnë atë. Isa el Masih e shpjegoi këtë në këtë mënyrë.

Dhe ndodhi që, kur Jezusi u ul në tryezë në shtëpi, erdhën shumë tagrambledhës dhe mëkatarë dhe u ulën në tryezë bashkë me të dhe me dishepujt e tij. Farisenjtë, kur e panë këtë, u thanë dishepujve të tij: “Pse Mësuesi juaj ha bukë me tagrambledhësit dhe me mëkatarët?.” Jezusi, mbasi i dëgjoi, u tha atyre: “Nuk janë të shëndoshët ata që kanë nevojë për mjekun, por të sëmurët. Tani shkoni dhe mësoni ç’do të thotë: “Unë dua mëshirë dhe jo flijime”. Sepse unë nuk erdha për të thirrur në pendim të drejtët, por mëkatarët.” (Mateu 9:10-13)