Surja Al-Hakkah (Surah 69 – Realiteti) përshkruan se si do të shpaloset Dita e Gjykimit me një shpërthim suri.
Dhe kur t’i fryhet një herë Surit,
kur toka dhe malet të ngrihen lart e të thërrmohen me një goditje shkatërrimtare,
atëherë do të ndodhë Ngjarja e pashmangshme (Kiameti).
Dhe do të çahet qielli, që atë ditë do të jetë i thyeshëm.
Engjëjt do të rrinë skajeve të tij, kurse tetë prej tyre do të mbajnë Fronin e Zotit tënd.
Atë Ditë do të mbeteni zbuluar dhe asnjë fshehtësi juaja nuk do të mbetet pa u shfaqur: (Surah Al-Haqqah 69:13-18)
Surja Kaf (Surah 50) përshkruan gjithashtu një ditë kur i fryhet Surit të Allahut dhe engjëjt mbrojtës në anën tonë të djathtë dhe të majtë zbulojnë regjistrimin e veprave dhe meritave tona. Këto ajete lexojnë:
Ne e kemi krijuar njeriun dhe, Ne e dimë ç’i pëshpërit atij shpirti i vet. Ne jemi më pranë tij se damari i qafës së vet.
Dy engjëj i rrinë atij nga e djathta dhe e majta,
dhe, për çdo fjalë që ai thotë, ka pranë vetes një mbikëqyrës të gatshëm (për ta shënuar atë).
Agonia e vdekjes do të sjellë të vërtetën (e jetës tjetër): ja, kjo është ajo së cilës përpiqeshe t’i ikje.
Dhe do të fryhet në Sur – kjo është Dita e kërcënimit.
Çdo shpirt do të vijë i shoqëruar me një (engjëll) grahës dhe një (engjëll) dëshmitar.
(Mohuesit do t’i thuhet): “Ti ke qenë i pavëmendshëm për këtë. Tashti ta kemi ngritur perden (e syve), dhe shikimi yt sot është i mprehtë.”
E shoqëruesi i tij (engjëll) do të thotë: “Këtu është (shënimi i veprave të tij) që kam gati”. (Surah Qaf 50:16-23)
Ajeti 20 thotë se paralajmërimi i Surit tashmë është dhënë (para se të shpallej Kur’ani). Kur u dha kjo? Ajo u dha nga Isa el Masih (a.s.) kur ai paratha në Inxhil se kthimi i tij në tokë do të shpallej nga boria e Qiellit::
Ai do t’i dërgojë engjëjt e vet me tinguj të fuqishëm borie; dhe ata do t’i mbledhin të zgjedhurit e tij nga të katër erërat, nga një skaj i qiellit te tjetri. (Mateu 24:31)
Çfarë ndodh pas kësaj? Surja Kaf përshkruan një engjëll në të djathtën dhe në të majtën tonë, duke regjistruar veprat tona. Meqenëse Allahu është më afër nesh se damari ynë i qafës, Inxhili na thotë se këto shënime të veprave tona janë aq të gjera saqë janë ‘libra’. Kjo u përshkrua në një vegim që Gjoni, një dishepull i Isa el Masih PBUH, mori dhe shkroi në librin e fundit të Inxhilit. Siç është shkruar:
Pastaj pashë një fron të madh të bardhë dhe atë që ulej mbi të, nga prania e të cilit iku dheu dhe qielli, dhe nuk u gjet vënd për ata. 12 Dhe pashë të vdekurit, të mëdhenj e të vegjël, që rrinin në këmbë përpara Perëndisë, edhe librat u hapën; dhe u hap një libër tjetër, që është libri i jetës; dhe të vdekurit u gjykuan në bazë të gjërave të shkruara në libra, sipas veprave të tyre. 13 Dhe deti i dorëzoi të vdekurit që ishin në të, dhe vdekja dhe Hadesi dorëzuan të vdekurit që ishin në ta; dhe ata u gjykuan secili sipas veprave të veta. 14 Pastaj vdekja dhe Hadesi u flakën në liqenin e zjarrit. Kjo është vdekja e dytë. 15 Dhe, nëse ndokush nuk u gjet i shkruar në librin e jetës, u flak në liqenin e zjarrit. (Zbulesa 20:11-15)
Kjo deklaron se të gjithë do të gjykohen ‘sipas asaj që kanë bërë’ siç është regjistruar në ‘libra’. Pra, ne i përshëndesim engjëjt në të djathtë dhe në të majtë pas namazit, duke shpresuar që të përfitojmë në regjistrimin e veprave.
Libri i Jetës
Por vini re se ka një libër tjetër, të quajtur ‘Libri i Jetës‘, e cila është e ndryshme nga librat e mbajtjes së shënimeve meritore të mirë-keq. Aty thuhet se ‘ndokush‘ emri i të cilit nuk gjendet i shkruar në Librin e Jetës do të hidhet në Liqenin e zjarrit (një term tjetër për ferr). Pra, edhe nëse lista jonë e meritave të mira të regjistruara nga engjëlli në të djathtën tonë është shumë e gjatë, dhe lista e mëkateve të regjistruara nga engjëlli në anën tonë të majtë është shumë e shkurtër – edhe atëherë – nëse emri ynë nuk është në ‘Librin e Jetës’ ne jemi ende të dënuar në Ferr. Çfarë është ky ‘libër i jetës’ dhe si është regjistruar emri ynë në këtë libër?
Si Tevrati ashtu edhe Kurani thonë se kur Hazret Ademi mëkatoi, Allahu e dëboi nga Xheneti dhe e bëri të vdekshëm. Kjo do të thoshte se ai (dhe ne fëmijët e tij) u ndamë nga Burimi i Jetës. Kjo është arsyeja pse ne jemi të vdekshëm dhe do të vdesim një ditë. Profeti Isa al Masih PBUH erdhi për të na rikthyer këtë Jetë në mënyrë që emrat tanë të mund të futeshin në Librin e Jetës. Siç deklaroi ai
Në të vërtetë, në të vërtetë po ju them: Ai që e dëgjon fjalën time dhe beson në atë që më ka dërguar, ka jetë të përjetshme, dhe ai nuk vjen në gjyq, por ka kaluar nga vdekja në jetë. (Gjoni 5:24)
Si e parashikoi Profeti Ibrahim a.s. këtë dhuratë të jetës dhe pse Isa al Masih mund të na japë jetë shpjegohet në detaje këtu. Surja Kaf na paralajmëron se
(Do t’u thuhet:) “Hidhni në zjarr çdo njeri jobesimtar, kryeneç, (Surah Qaf 50:24)
Pra, nëse ofrohet Jeta e Përjetshme, pse të mos jemi të informuar për të?