Luti (ose Loti në Tevrat/Bibël) ishte nipi i Ibrahimit (a.s.). Ai kishte zgjedhur të jetonte në një qytet plot me njerëz të ligj. Allahu e përdori këtë situatë si shenja profetike për të gjithë njerëzit. Por cilat janë shenjat? Për t’iu përgjigjur kësaj, ne duhet t’u kushtojmë vëmendje njerëzve të ndryshëm në këtë llogari. Klikoni këtu për të lexuar tregimin si në Teurat ashtu edhe në Kur’an.
Në Teurat dhe Kur’an mund të shohim se ekzistojnë tre grupe njerëzish, si dhe engjëjt (ose të dërguarit) e Allahut. Le të mendojmë për secilën me radhë.
Burrat e Sodomës
Këta burra ishin jashtëzakonisht perversë. Këta burra shpresonin të përdhunonin burra të tjerë (që në të vërtetë ishin engjëj, por meqenëse njerëzit e Sodomës mendonin se ishin burra, ata po planifikonin t’i përdhunonin në grup). Ky lloj mëkati ishte aq i keq sa Allahu vendosi të gjykojë të gjithë qytetin. Gjykimi ishte në përputhje me gjykimin e dhënë Adamit. Kthehu në fillim Allahu e kishte paralajmëruar Ademin se gjykimi për mëkatin ishte vdekja. Nuk mjaftonte asnjë lloj tjetër dënimi (si rrahja, burgimi etj.). Allahu i kishte thënë Ademit
“…por mos ha nga pema e njohjes të së mirës dhe të së keqes, sepse ditën që do të hash prej saj ke për të vdekur me siguri” (Zanafilla 2:17)
Në mënyrë të ngjashme, ndëshkimi për mëkatet e njerëzve të Sodomës ishte se edhe ata duhej të vdisnin. Në fakt i gjithë qyteti dhe të gjithë banorët e tij do të shkatërroheshin nga zjarri i qiellit. Ky është një shembull i një modeli që u shpjegua më vonë në Inxhil:
Sepse paga e mëkatit është vdekja (Romakëve 6:23)
Dhëndrrit e Lutit
Në tregimi i Noeut, Allahu gjykoi gjithë botën dhe në përputhje me shenjën e Ademit, gjykimi ishte vdekja në një përmbytje të madhe. Por Teurati dhe Kurani na thonë se e gjithë bota atëherë ishte ‘e keqe’. Allahu i gjykoi njerëzit e Sodomës, sepse edhe ata gjithashtu ishin shumë të këqij. Vetëm me këto rrëfime mund të tundohem të mendoj se jam i sigurt nga gjykimi i Allahut, sepse nuk jam aq i keq. Në fund të fundit, unë besoj në Allahun, bëj shumë gjëra të mira dhe kurrë nuk kam bërë vepra të tilla të këqija. Pra, a jam i sigurt? Shenja e Lutit me dhëndërit e tij më paralajmëron. Ata nuk ishin pjesë e bandës së burrave që përpiqeshin të kryenin përdhunim homoseksual. Megjithatë, ata nuk e morën seriozisht paralajmërimin e gjykimit të ardhshëm. Në fakt, Tevratët na thonë se ata menduan ‘ai (Luti) po bënte shaka’. A ishte fati i tyre i ndryshëm nga ai i njerëzve të tjerë të qytetit? Jo! Ata pësuan të njëjtin fat. Nuk pati asnjë ndryshim në përfundim midis këtyre dhëndërve dhe njerëzve të këqij të Sodomës. Shenja këtu është se të gjithë duhet t’i marrin seriozisht këto paralajmërime. Ato nuk janë vetëm për njerëzit perversë.
Gruaja e Lutit
Gruaja e Lutit është një shenjë e madhe për ne. Si në Teurat ashtu edhe në Kur’an, ajo gjithashtu humbi bashkë me njerëzit e tjerë. Ajo ishte gruaja e një profeti. Por marrëdhënia e saj e veçantë me Lutin nuk e shpëtoi atë edhe pse ajo gjithashtu nuk praktikoi homoseksualitetin si burrat e Sodomës. Engjëjt i kishin urdhëruar:
‘askush prej jush të mos këqyrë prapa’ (Surah 11:81) Hud ose
‘askushrej jush të mos vështrojë mbrapa’ (Surah 11:81) Hud ose
‘Mos shiko prapa’ (Zanafilla 19:17)
Taurati na thotë këtë
Por gruaja e Lotit solli kryet për të shikuar prapa dhe u bë një statujë prej kripe. (Zanafilla 19:26)
Nuk shpjegohet saktësisht se çfarë do të thotë ‘shikimi i saj prapa’. Por me sa duket ajo mendoi se mund të injoronte qoftë edhe një urdhër të vogël nga Allahu dhe mendoi se nuk do të kishte rëndësi. Fati i saj – me mëkatin e saj “të vogël” – ishte i njëjtë me njerëzit e Sodomës me mëkatin e tyre “të madh” – vdekjen. Kjo është një shenjë kaq e rëndësishme për mua që të më pengojë të mendoj se disa mëkate ‘të vogla’ janë të përjashtuara nga gjykimi i Allahut – gruaja e Lutit është Shenja jonë për të na paralajmëruar kundër këtij mendimi të gabuar.
Luti, Allahu dhe të Dërguarit e Engjëjve
Siç e pamë në Shenja e Adamit, kur Allahu gjykoi ai dha edhe mëshirë. Në atë Gjykim ishte duke siguruar rroba prej lëkure. Me Noahun, kur Allahu gjykoi ai përsëri dha mëshirë përmes arkës. Edhe një herë Allahu, edhe në Gjykimin e Tij është i kujdesshëm që të japë edhe Mëshirë. Taurati e përshkroi atë:
Duke qenë se ai po ngurronte, ata njerëz e morën për dore atë, të shoqen dhe dy bijat e tij, sepse Zotit i kishte ardhur mëshirë për të, e nxorrën jashtë dhe i shpëtuan jetën duke e çuar jashtë qytetit. (Zanafilla 19:16)
Çfarë mund të mësojmë nga kjo? Ashtu si në Shenjat e mëparshme, Mëshira ishte universale, por u sigurua vetëm nëpërmjet një mënyre – duke i udhëzuar ata jashtë qytetit. Allahu, për shembull, nuk siguroi mëshirë duke bërë gjithashtu një strehë në qytet që mund t’i rezistonte zjarrit nga qielli. Kishte vetëm një mënyrë për të marrë Mëshirën – ndiqni engjëjt jashtë qytetit. Allahu nuk ia dha këtë mëshirë Lutit dhe familjes së tij, sepse Luti ishte i përsosur. Në fakt, si në Teurat ashtu edhe në Kur’an shohim se Luti ishte i gatshëm t’iu ofronte pëedhunuesve vajzat e tij – jo një ofertë fisnike. Tevrati na tregon edhe se Luti ‘nguroi’ kur engjëjt e paralajmëruan. Madje në gjithë këtë, Allahu e mëshiroi duke ‘e kapur’ dhe duke e nxjerrë jashtë. Kjo është një shenjë për ne: Allahu do të na mëshirojë, dhe kjo nuk varet nga meritat tona. Por ne, ashtu si Luti para nesh, duhet ta marrim këtë Mëshirë në mënyrë që ajo të na ndihmojë. Dhëndrrit nuk e kanë marrë dhe kështu nuk kanë përfituar.
Tevrati na tregon se Allahu ia dha këtë mëshirë Lutit sepse xhaxhai i tij, Profeti i madh Ibrahim (a.s.) ishte lutur për të (shih fragmentin në Zanafilla këtu). Tevrati vazhdon përmes shenjave të Ibrahimit me premtimin nga Allahu se “Të gjitha kombet në tokë do të bekohen sepse më jeni bindur” (Zanafilla 22:18). Ky premtim duhet të na alarmojë sepse pavarësisht se kush jemi, çfarë gjuhe flasim, çfarë feje kemi ose ku jetojmë, mund të dimë se si ju ashtu edhe unë jemi pjesë e ‘të gjithë kombeve në tokë’. Nëse ndërmjetësimi i Ibrahimit e shtyu Allahun që të mëshirojë Lutin, edhe pse ai nuk e meritoi këtë, sa më shumë do të mëshirojnë Shenjat e Ibrahimit për ne, që u përkasim ‘të gjithë popujve’? Me këtë mendim ne vazhdojmë në Tevrat duke parë më pas në Shenjat e Ibrahimit.