Surja Al-Bejinah (Surah 98 – Dëshmia e qartë) përshkruan kërkesat për të qenë një njeri i mirë. Ai thotë
E megjithatë, ata qenë urdhëruar vetëm që të adhuronin Allahun me përkushtim të sinqertë, duke qenë në fenë e pastër (të Ibrahimit), si dhe të falnin namazin e të jepnin zekatin. Kjo është feja e drejtë.
Surah Al-Bayyinah 98: 5
Në mënyrë të ngjashme, Surja Al-Asr’ (Surah 103 – Dita në rënie) përshkruan se cilat cilësi na duhen për të shmangur humbjen para Allahut.
Me të vërtetë, njeriu është në humbje,
përveç atyre që besojnë dhe bëjnë vepra të mira, i këshillojnë njëri-tjetrit të vërtetën e i këshillojnë njëri-tjetrit durimin.
Surah Al-‘Asr 103:2-3
Profeti Job a.s. ishte një njeri i tillë siç përshkruhet në suren El-Bejineh dhe në suren El-Asr. Profeti Job nuk është shumë i njohur, por përmendet në Kuran katër herë.
Ne të frymëzuam ty (o Muhamed) me shpallje, ashtu siç frymëzuam me shpallje Nuhun dhe profetët pas tij; siç frymëzuam me shpallje edhe Ibrahimin, Ismailin, Is’hakun, Jakubin dhe bijtë e tij, Isain, Ejubin, Junusin, Harunin, Sulejmanin dhe Davudin, të cilit i dhamë Zeburin.
An-Nisa 4:163
Ne atij (Ibrahimit) i falëm Is-hakun dhe Jakubin dhe secilin prej tyre e udhëzuam. Më parë edhe Nuhun e patëm udhëzuar. E nga pasardhësit e tij (të Ibrahimit) udhëzuam Davudin, Sulejmanin, Ejjubin, Jusufin, Musain dhe Harunin. Kështu i shpërblejmë bamirësat.
Al-An’am 6:84
(Kujtoje) Ejubin, kur iu lut Zotit të vet: “Mua më ka goditur fatkeqësia e Ti je më mëshiruesi i mëshiruesve!”
Al-Anbya 21:83
Kujtoje robin Tonë Ejubin, kur iu lut Zotit të vet: “Me të vërtetë, më ka goditur djalli me mundim dhe vuajtje!”
Sad 38:41
Jobi shfaqet në listën e profetëve duke përfshirë Ibrahimin, Isa al Masih, Davud sepse ai shkroi një libër në Bibël – el-Kitab. Libri i tij përshkruan jetën e tij. Ai jetoi në kohën ndërmjet Profeti Nuh (Nuh) dhe Ibrahim PBUT. Bibla e përshkruan atë kështu:
Në vendin e Uzit ishte një njeri i quajtur Job. Ky njeri ishte i ndershëm dhe i drejtë, kishte frikë nga Perëndia dhe i largohej së keqes. 2 I kishin lindur shtatë bij dhe tri bija. 3 Veç kësaj zotëronte shtatë mijë dele, tre mijë deve, pesëqind pendë qe, pesëqind gomarë dhe një numër shumë të madh shërbëtorësh. Kështu ky njeri ishte më i madhi ndër të gjithë njerëzit e Lindjes.
4 Bijtë e tij kishin zakon të shkonin për banket në shtëpinë e secilit ditën e cakuar; dhe dërgonin të thërrisnin tri motrat e tyre, që të vinin të hanin dhe të pinin bashkë me ta. 5 Kur mbaronte seria e ditëve të banketit, Jobi i thërriste për t’i pastruar; ngrihej herët në mëngjes dhe ofronte olokauste sipas numrit të gjithë atyre, sepse Jobi mendonte: “Ndofta bijtë e mi kanë mëkatuar dhe e kanë blasfemuar Perëndinë në zemrën e tyre”. Kështu bënte Jobi çdo herë.
Jobi 1:1-5
Jobi kishte të gjitha cilësitë e mira që suret El-Bejineh dhe Surja El-Asr deklarojnë se janë të nevojshme. Por më pas shejtani doli para Zotit. Libri i Jobit regjistron bisedën e tyre
6 Një ditë ndodhi që bijtë e Perëndisë shkuan të paraqiten para Zotit, dhe ndër ta shkoi edhe Satanai. 7 Zoti i tha Satanait: “Nga vjen?”.
Satanai iu përgjigj Zotit dhe tha: “Nga ecejaket mbi dheun duke e përshkruar lart e poshtë”.
8 Zoti i tha Satanait: “E ke vënë re shërbëtorin tim Job? Sepse mbi dhe nuk ka asnjë tjetër si ai që të jetë i ndershëm, i drejtë, të ketë frikë nga Perëndia dhe t’i largohet së keqes”.
9 Atëherë Satanai iu përgjigj Zotit dhe tha: “Vallë më kot Jobi ka frikë nga Perëndia? 10 A nuk ke vënë ti një mbrojtje rreth tij, rreth shtëpisë së tij dhe të gjitha gjërave që ai zotëron? Ti ke bekuar veprën e duarve të tij dhe bagëtia e tij është shtuar shumë në vend. 11 Por shtri dorën tënde dhe preki të gjitha ato që ai zotëron dhe ke për të parë po nuk të mallkoi ai haptazi”.
12 Zoti i tha Satanait: “Ja, të gjitha ato që ai zotëron janë në pushtetin tënd, por mos e shtri dorën mbi personin e tij”.
Kështu Satanai u largua nga prania e Zotit.
Jobi 1: 6-12
Kështu që shejtani e solli fatkeqësinë mbi Jobin në këtë mënyrë
13 Kështu një ditë ndodhi që, ndërsa bijtë e tij dhe bijat e tij hanin e pinin verë në shtëpinë e vëllait të tyre më të madh, erdhi nga Jobi një lajmëtar për t’u thënë: 14 Qetë po lëronin dhe gomarët po kullotnin aty afër, 15 kur Sabejtë u sulën mbi ta, i morën me vete dhe vranë me shpatë shërbëtorët. Vetëm unë shpëtova për të ardhur të ta them”.
16 Ai ishte duke folur ende, kur arriti një tjetër dhe tha: “Zjarri i Perëndisë ra nga qielli, zuri delet dhe shërbëtorët dhe i ka përpirë. Vetëm unë shpëtova për të ardhur të ta them”.
17 Ai ishte duke folur, ende, kur arriti një tjetër dhe tha: “Kaldeasit kanë formuar tri banda, u sulën mbi devetë dhe i morën me vete, vranë me shpatë shërbëtorët. Vetëm unë shpëtova për të ardhur të ta them”.
18 Ai ishte duke folur, ende, kur arriti një tjetër dhe tha: “Bijtë e tu dhe bijat e tua ishin duke ngrënë dhe duke pirë verë në shtëpinë e vëlliat të tyre më të madh, 19 kur papritur një erë e furishme, që vinte nga shkretëtira, ra në të katër qoshet e shtëpisë e cila u shemb mbi të rinjtë, dhe ata vdiqën. Vetëm unë shpëtova dhe erdha të ta them”.
20 Atëherë Jobi u ngrit, grisi mantelin e tij dhe rroi kokën; pastaj ra pëmbys dhe adhuroi, 21 dhe tha:
“Lakuriq dolla nga barku i nënës sime
dhe lakuriq do të kthehem.[c]
Zoti ka dhënë dhe Zoti ka marrë.
Qoftë i bekuar emri i Zotit”.22 Në të gjitha këto Jobi nuk mëkatoi dhe nuk paditi Perëndinë për ndonjë padrejtësi.
Jobi 1:13-22
Shejtani ende kërkonte të provokonte Jobin që të mallkonte Zotin. Pra, kishte një test të dytë.
Një ditë ndodhi që bijtë e Perëndisë shkuan të paraqiten përpara Zotit, dhe midis tyre shkoi edhe Satanai për t’u paraqitur përpara Zotit. 2 Zoti i tha Satanait: “Nga vjen?”.
Satanai iu përgjigj Zotit: “Nga ecejaket mbi dheun duke e përshkuar lart e poshtë”.
Zoti i tha Satanait: 3 “A e vure re shërbëtorin tim Job? Sepse mbi dhe nuk ka asnjë tjetër si ai që të jetë i ndershëm, i drejtë, të ketë frikë nga Perëndia dhe t’i largohet së keqes. Ai qëndron i patundur në ndershmërinë e tij, megjithëse ti më ke nxitur kundër tij për ta shkatërruar pa asnjë shkak”.
4 Atëherë Satanai iu përgjigj Zotit dhe tha: “Lëkurë për lëkurë! Gjithçka që zotëron, njeriu është gati ta japë për jetën e tij. 5 Por shtrije dorën tënde dhe preki kockat e tij dhe mishin e tij dhe ke për të parë po nuk të mallkoi haptazi”.
6 Zoti i tha Satanait: “Ja ai, është në pushtetin tënd, por mos ia merr jetën”.
7 Kështu Satanai u largua nga prania e Zotit dhe e goditi Jobin me një ulcerë të keqe nga majat e këmbëve deri në pjesën e sipërme të kokës. 8 Jobi mori një copë balte për t’u kruar dhe rrinte ulur në mes të hirit.
9 Atëherë gruaja e tij i tha: “Qëndron ende në ndershmërinë tënde? Mallko Perëndinë dhe vdis!”.
10 Por ai i tha asaj: “Ti flet si një grua pa mend.[e] Në rast se pranojmë të mirën nga Perëndia, pse nuk duhet të pranojmë edhe të keqen?”.
Në të gjitha këto Jobi nuk mëkatoi me buzët e tij.
Jobi 2:1-10
Kjo është arsyeja pse Surja El-Enbia përshkruan Jobin duke qarë në ankth dhe sureja Sad shpjegon se i keqi (Shejtani) e kishte goditur atë.
Në mjerimin e tij, Jobi kishte 3 miq që e vizituan për të ngushëlluar.
11 Kur tre miq të Jobit mësuan tërë këto fatkeqësi që kishin rënë mbi të, erdhën secili nga vendi i vet, Elifazi nga Temani, Bildadi nga Shuahu dhe Tsofari nga Naamathi; ata në të vërtetë ishin marrë vesh midis tyre për t’i bërë ngushëllimet dhe për t’ia lehtësuar dhembjen. 12 I ngritën sytë nga larg, por nuk e njohën dot; atëherë filluan të qajnë me zë të lartë, dhe secili grisi rrobat e tij dhe qiti mbi kryet e tij pluhur duke e hedhur në drejtim të qiellit. 13 Pastaj u ulën pranë tij për shtatë ditë e shtatë net, dhe asnjë nuk i drejtoi qoftë një fjalë të vetme, sepse e shikonin se dhembja e tij ishte shumë e madhe.
Jobi 2:11-13
Libri i Jobit regjistron diskutimet e tyre se pse i ndodhi Jobit një fatkeqësi e tillë. Biseda e tyre përfshin shumë kapituj. Si përmbledhje, miqtë e tij i thonë Jobit se një fatkeqësi e tillë e madhe u vjen vetëm njerëzve të këqij, kështu që Jobi duhet të ketë mëkatuar fshehurazi. Nëse ai do t’i rrëfente këto mëkate, atëherë ndoshta do t’i jepej falje. Por Jobi përgjigjet vazhdimisht se ai është i pafajshëm për keqbërjen. Ai nuk mund ta kuptojë pse i kanë ardhur fatkeqësitë.
Ne nuk mund të ndjekim çdo pjesë të bisedës së tyre të gjatë, por në mes të pyetjeve të tij Jobi thotë atë që di me siguri:
Por unë e di që Shpëtimtari im jeton
Jobi 19:25-27
dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.
26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime,
në mishin tim do të shoh Perëndinë.
27 Do ta shoh unë vetë;
sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër.
Po më shkrihet zemra.
Ndonëse nuk e kuptonte pse i kishin rënë tragjeditë e tij, ai e dinte se një ‘Shëlbues’ po vinte në tokë. Shëlbuesi është dikush që mund të bëjë një pagesë të mjaftueshme për mëkatet e tij. Jobi e quan Shëlbuesin ‘Shëlbuesi im’ kështu që ai e dinte se Shëlbuesi po vinte për të. Pasi “lëkura” e Jobit të jetë shkatërruar (ai ka vdekur) ai do ta shihte Perëndinë në mishin e tij.
Jobi mezi pret Ditën e Ringjalljes. Por ai do të përballet me Perëndinë në ringjallje me besim, sepse Shëlbuesi i tij jeton dhe e ka shëlbuar atë.
Surja Al-Ma’arij (Surah 70 – Shkallët Ngjitëse) flet gjithashtu për një shpengues në Ditën e Ringjalljes. Por sureja El-Ma’arixh përshkruan një burrë budalla, i cili atë ditë kërkon çmendurisht ndonjë shpengues.
edhe pse do të vihen të shohin njëri-tjetrin.
Për të liruar veten nga dënimi i asaj dite, fajtori do të sakrifikonte me gjithë qejf fëmijët e vet,
edhe gruan, edhe vëllanë e vet,
edhe farefisin, që i gjendej pranë (ne jetën e Tokës),
si dhe të gjithë ata që gjenden në faqe të Tokës, nëse kjo do të mund ta shpëtonte.
Surah Al-Ma’arij 70:11-14
Njeriu budalla në suren El-Ma’arij duket pa sukses që dikush ta shpengojë atë. Ai po kërkon një shpengues që mund ta shpengojë atë nga ‘Dënimi i asaj Dite’ – Dita e Gjykimit. Fëmijët, gruaja, vëllai dhe të gjithë në tokë nuk mund ta shpengojnë atë. Ata nuk mund ta shpengojnë atë sepse kanë Dënimin e tyre për të paguar.
Jobi ishte një njeri i drejtë, megjithatë ai ende e dinte se kishte nevojë për një shpengues për atë Ditë. Ai ishte i sigurt, pavarësisht nga të gjitha problemet e tij, se ai kishte këtë shpengues. Që nga Taurati që kishte deklaruar se pagesa për çdo mëkat është vdekja, shpenguesi do të duhej të paguante me jetën e tij. Jobi e dinte se shpenguesi i tij ‘në fund do të qëndrojë mbi tokë’. Kush ishte ‘shpëtimtari’ i Jobit? I vetmi person që ka vdekur ndonjëherë, por pastaj u ringjall për të qëndruar përsëri në tokë është Profeti Isa el Masih a.s. Ai është i vetmi që mund të përballojë pagesën e Dënimit (Vdekjes), por ‘në fund të qëndrojë mbi tokë’.
Nëse një njeri i drejtë si Jobi kishte nevojë për një shpengues për veten e tij, aq më tepër ju dhe unë kemi nevojë për një shpengues për të paguar dënimin tonë? Nëse një njeri me cilësitë e mira të renditura në El-Bejinah dhe El-Asr’ kishte nevojë për një shpengues, po për ne? Le të mos jemi si njeriu budalla i sures El-Ma’arixh, i cili pret deri në Ditën e fundit të përpiqet të gjejë dikë që të shlyejë dënimin e tij. Kuptoni tani si mund të të shpengojë Profeti Isa el Masih a.s, siç e parashikoi Profeti Job.
Në fund të librit, Jobi ka një takim me Zotin (këtu) dhe fati i tij i mirë është rikthyer (këtu).