Pse visheni? Jo vetëm me çdo gjë që ju përshtatet, por ju dëshironi veshje në modë që tregojnë se kush jeni. Çfarë ju bën që instinktivisht të keni nevojë të vishni veshje, jo vetëm për të qëndruar ngrohtë por edhe për t’u shprehur vizualisht?
A nuk është e çuditshme që gjen të njëjtin instinkt në të gjithë planetin, pavarësisht nga gjuha, raca, arsimi, feja e njerëzve? Gratë ndoshta më shumë se burrat, por edhe ata shfaqin të njëjtën tendencë. Në vitin 2016 industria globale e tekstilit eksportoi 1.3 trilion dollarë.
Instinkti për të veshur veten ndihet kaq normal dhe i natyrshëm sa që shpesh shumë prej nesh nuk ndalojmë të pyesim: “Pse?”.
Ne parashtrojmë teori se nga erdhi toka, nga erdhën njerëzit, pse kontinentet largohen. Por a keni lexuar ndonjëherë një teori se nga vjen nevoja jonë për veshje?
Vetëm njerëzit – por jo vetëm për ngrohtësi
Le të fillojmë me të dukshmen. Kafshët sigurisht që nuk e kanë këtë instinkt. Ata janë të gjithë krejtësisht të lumtur që janë lakuriq para nesh, dhe tek të tjerët gjatë gjithë kohës. Kjo është e vërtetë edhe për kafshët më të larta. Nëse ne jemi thjesht më të lartë se kafshët më të larta, kjo nuk duket të shtohet.
Nevoja jonë për t’u veshur nuk vjen vetëm nga nevoja jonë për ngrohtësi. Ne e dimë këtë sepse shumica e modës dhe veshjeve tona vijnë nga vende me nxehtësi pothuajse të padurueshme. Veshja është funksionale, na mban ngrohtë dhe na mbron. Por këto arsye nuk i përgjigjen nevojave tona instiktive për modesti, shprehje gjinore dhe vetë-identitet.
Veshje – nga Shkrimet Hebraike
Tregimi i vetëm që shpjegon pse vishemi dhe përpiqemi ta bëjmë me shije, vjen nga Shkrimet e lashta Hebraike. Këto Shkrime më vendosin ty dhe mua në një histori që pretendon të jetë historike. Ato ofrojnë njohuri se kush jeni, pse bëni atë që bëni dhe çfarë ju pret në të ardhmen. Kjo histori shkon prapa në agimin e njerëzimit, por gjithashtu shpjegon fenomenet e përditshme si pse visheni. Njohja me këtë tregim ia vlen pasi ofron shumë njohuri për veten, duke ju udhëhequr drejt një jetese më të bollshme. Këtu e shikojmë tregimin biblik përmes thjerrëzave të veshjeve.
Ne kemi parë tregimin e lashtë të krijimit nga Bibla. Ne filluam me fillimin e njerëzimit dhe të botës. Pastaj pamë në përballjen fillestare midis dy kundërshtarëve të mëdhenj. Tani ne i shikojmë këto ngjarje nga një këndvështrim pak më ndryshe, gjë që shpjegon ngjarjet e zakonshme si blerja e rrobave në modë.
Bërë sipas shëmbëlltyrës së Perëndisë
Ne hulumtuam këtu se Zoti kishte bërë kozmosin dhe më pas
Kështu Zoti e krijoi njerëzimin sipas shëmbëlltyrës së tij,
Genesis 1:27
në shëmbëlltyrën e Zotit ai i krijoi ato;
ai i krijoi mashkull dhe femër.
Në krijim Zoti u shpreh plotësisht artistikisht përmes bukurisë së krijimit. Mendoni për perëndimet e diellit, lulet, zogjtë tropikë dhe pamjet e peizazhit. Për shkak se Zoti është artistik, edhe ju, të bërë ‘sipas shëmbëlltyrës së tij’, do të shpreheni në mënyrë estetike instinktivisht, pa e ditur as me vetëdije ‘pse’.
Ne pamë që Zoti është një person. Zoti është një ‘ai’, jo një ‘ajo’. Prandaj, është e natyrshme që ju gjithashtu dëshironi të shpreheni si vizualisht ashtu edhe personalisht. Veshjet, bizhuteritë, ngjyrat dhe kozmetika (makijazhi, tatuazhet, etj) janë kështu një mënyrë e spikatur për ju që të shpreheni estetikisht dhe individualisht.
Mashkull dhe femër
Zoti gjithashtu i krijoi njerëzit sipas shëmbëlltyrës së Perëndisë si ‘mashkull dhe femër’. Nga kjo kuptojmë edhe pse e krijoni ‘pamjen’ tuaj, nga veshjet, moda, nga frizurat tuaja etj. Këtë ne e njohim natyrshëm dhe lehtë si mashkull apo femër. Kjo shkon më thellë se moda kulturore. Nëse shihni modën dhe veshjen nga një kulturë që nuk e keni parë kurrë më parë, në përgjithësi do të jeni në gjendje të dalloni veshjet e meshkujve dhe femrave në atë kulturë.
Kështu krijimi juaj në imazhin e Zotit si mashkull apo femër fillon të shpjegojë instinktet tuaja të veshjes. Por ky tregim i Krijimit vazhdon me disa ngjarje të mëvonshme historike që shpjegon më tej veshjen dhe ju.
Duke mbuluar Turpin tonë
Mirë u dha njerëzve të parë zgjedhjen t’i binden ose të mos i bindeshin Atij në parajsën e tyre fillestare. Ata zgjodhën të mos binden dhe kur bënë, llogaria e krijimit na thotë se:
Atëherë u hapën sytë e të dyve dhe e kuptuan se ishin lakuriq; kështu qepën gjethe fiku dhe bënë mbulesa për vete.
Zanafilla 3: 7
.jpg){kind=link}
.jpg){kind=link}
Kjo na tregon se nga kjo pikë njerëzit humbën pafajësinë e tyre para njëri-tjetrit dhe para Krijuesit të tyre. Që atëherë ne instinktivisht kemi ndjerë turp për të qenë të zhveshur dhe kemi dashur të mbulojmë lakuriqësinë tonë. Përtej nevojës për të qëndruar ngrohtë dhe të mbrojtur, ne ndihemi të ekspozuar, të pambrojtur dhe të turpëruar kur jemi të zhveshur para të tjerëve. Zgjedhja e njerëzimit për të mos iu bindur Perëndisë e lëshoi këtë tek ne. Ai gjithashtu lëshoi botën e vuajtjes, dhimbjes, lotëve dhe vdekjes që ne të gjithë e njohim aq mirë.
Zgjerimi i Mëshirës: Një Premtim dhe disa rroba
Zoti, në mëshirën e tij për ne, atëherë bëri dy gjëra. E para, Ai shqiptoi një Premtim në formë enigmë që do të drejtonte historinë njerëzore. Në këtë gjëegjëzë Ai premtoi Shëlbuesin e ardhshëm, Jezusin. Zoti do ta dërgonte për të na ndihmuar, për të mundur armikun e tij, dhe për të mposhtur vdekjen për ne.
Gjëja e dytë që bëri Zoti ishte:
Zoti Perëndi bëri rroba prej lëkure për Adamin dhe gruan e tij dhe i vesh
Zanafilla 3: 21
Perëndia siguroi rroba për të mbuluar lakuriqësinë e tyre. Perëndia e bëri këtë për t’iu drejtuar turpit të tyre. Që nga ajo ditë, ne, fëmijët e këtyre paraardhësve njerëzorë, instinktivisht vishemi si rezultat i këtyre ngjarjeve.
Veshja e lëkurës – Një ndihmë vizuale
Perëndia i veshi ata në një mënyrë specifike për të ilustruar një parim për ne. Veshja që Perëndia siguroi nuk ishte një bluzë pambuku apo pantallona të shkurtra xhins, por ‘rroba prej lëkure’. Kjo do të thoshte se Zoti vrau një kafshë për të bërë lëkura për të mbuluar lakuriqësinë e tyre. Ata ishin përpjekur të mbuloheshin me gjethe, por këto ishin të pamjaftueshme dhe kështu kërkoheshe lëkura. Në llogarinë e krijimit, deri në këtë kohë, asnjë kafshë nuk kishte ngordhur ndonjëherë. Ajo botë e lashtë nuk e kishte përjetuar vdekjen. Por tani Perëndia sakrifikoi një kafshë për të mbuluar lakuriqësinë e tyre dhe për të mbrojtur turpin e tyre.
Kjo filloi një traditë, e praktikuar nga pasardhësit e tyre, e cila kalonte nëpër të gjitha kulturat, e flijimit të kafshëve. Në fund njerëzit harruan të vërtetën që ilustron kjo traditë sakrifice. Por ajo u ruajt në Bibël.
23 Sepse paga e mëkatit është vdekja, por dhurata e Perëndisë është jeta e përjetshme në Krishtin Jezus, Zotin tonë.
Romance 6: 23
Kjo thotë se pasoja e mëkatit është vdekja, dhe duhet paguar. Ne mund ta paguajmë vetë me vdekjen tonë, ose dikush tjetër mund ta paguajë atë në emrin tonë. Kafshët e flijuara vazhdimisht ilustronin këtë koncept. Por ato ishin vetëm ilustrime, ndihma pamore që tregonin për sakrificën e vërtetë që një ditë do të na çlironte nga mëkati. Kjo u përmbush me ardhjen e Jezusit i cili u sakrifikua me dëshirë për NE. Kjo fitore e madhe e ka siguruar këtë
Armiku i fundit që do të shkatërrohet është vdekja
1 Korintasve 15:26
Festa e dasmës së ardhshme – Veshjet e dasmës janë të detyrueshme
Jezusi e krahasoi këtë ditë të ardhshme, kur Ai shkatërron vdekjen, me një festë të madhe dasme. Ai tregoi shëmbëlltyrën e mëposhtme
Atëherë ai u tha shërbëtorëve të tij: “Dasma është gati, por ata që ftova nuk e meritonin të vinin. 9 Pra, shkoni në qoshet e rrugëve dhe ftoni në banket këdo që gjeni.’ 10 Kështu shërbëtorët dolën në rrugë dhe mblodhën të gjithë njerëzit që gjetën, të këqij dhe të mirë, dhe salla e dasmës u mbush me të ftuar.
11 “Por kur mbreti hyri për të parë të ftuarit, vuri re një burrë që nuk kishte veshur rroba dasme. 12 Ai pyeti: “Si hyre këtu pa rrobat e dasmës, mik?” Burri mbeti pa fjalë.
13 Atëherë mbreti u tha shërbëtorëve: “Lidheni duart dhe këmbët dhe hidheni jashtë, në errësirë, ku do të ketë të qara dhe kërcëllim dhëmbësh”.
Mateu 22: 8-13
Në këtë histori që tregoi Jezusi, të gjithë janë të ftuar në këtë festë. Njerëzit do të vijnë nga çdo komb. Dhe për shkak se Jezusi pagoi për mëkatin e të gjithëve, ai jep edhe rrobat për këtë festë. Veshja këtu përfaqëson meritën e tij që mbulon mjaftueshëm turpin tonë. Ndonëse ftesat e dasmës shkojnë shumë larg dhe mbreti i shpërndan rrobat e dasmës pa pagesë, ai ende i kërkon ato. Ne kemi nevojë për pagesën e tij për të mbuluar mëkatin tonë. Burri që nuk u vesh me rrobat e dasmës u refuzua nga festivali. Kjo është arsyeja pse Jezusi thotë më vonë:
Unë ju këshilloj të blini nga unë ar të rafinuar në zjarr, që të bëheni të pasur; dhe të bardhë rroba të veshësh, që të mund të mbulosh lakuriqësinë tënde të turpshme; dhe sallam për të vënë në sytë tuaj, që të mund të shihni.
Zbulesa 3: 18
Perëndia ndërtoi mbi këtë ndihmë fillestare vizuale prej lëkure kafshësh që mbulojnë lakuriqësinë tonë, duke parapërgatitur sakrificën e ardhshme të Jezusit në mënyra të jashtëzakonshme. Ai testoi Abrahamin në vendin e saktë dhe në një mënyrë që ilustron Sakrificën e vërtetë që vjen. Ai gjithashtu themeloi Pashkën i cili tregonte ditën e saktë dhe gjithashtu ilustroi më tej Sakrificën e vërtetë që vjen. Por, duke pasur parasysh se si kemi parë veshjet të dalin së pari drejt në tregimin e krijimit, është intriguese kjo krijimi gjithashtu paraprakisht e bëri veprën e Jezusit.