Ne shqyrtuam javën e fundit të profetit Isa el Masih a.s. Inxhili shënon se ai ishte kryqëzuar në ditën 6 – e Premte e Madhe, dhe ai u ringjall të dielën e ardhshme. Kjo ishte parashikuar te të dyja në Tevrat dhe në Psalmet dhe Profetët. Por pse ndodhi kjo dhe çfarë do të thotë për ju dhe mua sot? Këtu ne kërkojmë të kuptojmë se çfarë ofrohet nga Profeti Isa al Masih dhe si mund të marrim mëshirë dhe falje. Kjo do të na ndihmojë madje të kuptojmë shpërblimin e Ibrahimit të përshkruar në suren As-Saffat (Surah 37), suren el Fatihah (Surah 1 – Hapësi) kur i kërkon Allahut të ‘na tregojë rrugën e drejtë’, si dhe të kuptojmë pse ‘musliman’ do të thotë ‘ai që nënshtrohet’ dhe pse ritet fetare si abdesi, zekati dhe ngrënia hallall janë qëllime të mira, por të pamjaftueshme në vetvete për Ditën e Gjykimit.
Lajm i keq – çfarë thonë profetët për marrëdhënien tonë me Allahun
Tevrati mëson se kur Allahu krijoi njerëzimin Ai
Kështu Perëndia krijoi njeriun simbas shëmbëlltyrës së vet,
simbas shëmbëlltyrës së Perëndisë;
Ai krijoi mashkullin e femrën. (Zanafilla 1:27)
“Imazhi” nuk nënkuptohet në një kuptim fizik, por përkundrazi që ne jemi krijuar për ta pasqyruar Atë në mënyrën se si kemi funksionuar emocionalisht, mendërisht, shoqërisht dhe shpirtërisht. Ne u krijuam për të qenë në marrëdhënie me Të. Ne mund ta përfytyrojmë këtë marrëdhënie në rrëshqitjen e mëposhtme. Krijuesi, si sundimtar i pafund, vendoset në krye, ndërsa burri dhe gruaja janë vendosur në fund të rrëshqitjes pasi ne jemi krijesa të fundme. Marrëdhënia tregohet nga shigjeta lidhëse.
Të krijuar sipas imazhit të Tij, njerëz në marrëdhënie me Krijuesin
Allahu është i përsosur në karakter – Ai është i Shenjtë. Për këtë thotë Zaburi
sepse ti nuk je një Perëndi që kënaqet në pabesinë;
te ti nuk mund të zërë vend e keqja.
5 Ata që lëvdojnë vetveten, nuk do të mund të qëndrojnë
para syve të tua;
ti i urren të gjithë ata që kryejnë padrejtësi. (Psalmet 5: 4-5)
Adami kreu një akt mosbindjeje – vetëm një – dhe Shenjtëria e Perëndisë kërkoi që Ai të gjykonte. Teurati dhe Kurani shënojnë se Allahu e bëri atë të vdekshëm dhe e dëboi nga prania e Tij. E njëjta situatë ekziston edhe për ne. Kur ne mëkatojmë ose nuk bindemi në ndonjë mënyrë, ne çnderojmë Allahun pasi nuk veprojmë sipas imazhit në të cilin jemi krijuar. Marrëdhënia jonë është e prishur. Kjo rezulton në një pengesë aq të fortë sa një mur shkëmbi që vjen mes nesh dhe Krijuesit tonë.
Mëkatet tona krijojnë një pengesë të fortë midis nesh dhe Zotit të Shenjtë
Shpimi i pengesës së mëkatit nga Merita Fetare
Shumë prej nesh përpiqen ta shpojnë këtë pengesë mes nesh dhe Allahut me vepra ose vepra fetare që fitojnë merita të mjaftueshme për të thyer barrierën. Namazet, agjërimi, haxhi, shkuarja në xhami, zekati, lëmosha për bamirësi janë mënyrat që ne kërkojmë të fitojmë merita për të shpuar pengesën siç ilustrohet më poshtë. Shpresa është se meritat fetare do të anulojnë njëfarë mëkati. Nëse veprat tona të shumta fitojnë merita të mjaftueshme, ne shpresojmë të anulojmë të gjitha mëkatet tona dhe të marrim mëshirë dhe falje.
Ne përpiqemi ta kalojmë këtë pengesë duke bërë vepra të mira për të fituar merita para Allahut
Por sa merita kemi nevojë për të hequr mëkatin? Cila është siguria jonë se veprat tona të merituara do të jenë të mjaftueshme për të shuar mëkatin dhe për të shpuar pengesën që ka ardhur mes nesh dhe Krijuesit tonë? A e dimë nëse përpjekjet tona për qëllime të mira do të jenë të mjaftueshme? Ne nuk kemi asnjë siguri dhe prandaj përpiqemi të bëjmë sa më shumë që mundemi dhe shpresojmë se do të jetë e mjaftueshme në Ditën e Gjykimit.
Së bashku me veprat për të fituar merita, përpjekjet për qëllime të mira, shumë prej nesh punojnë shumë për të qëndruar të pastër. Ne e marrim abdes para namazit me zell. Ne punojmë shumë për të qëndruar larg njerëzve, objekteve dhe ushqimeve që na bëjnë të papastër. Por profeti Isaia zbuloi se:
Jemi të gjithë si një gjë e papastër,
dhe të gjitha veprat tona të drejtësisë janë si një rrobe e ndotur;
po fishkemi të gjithë si një gjethe
dhe paudhësitë tona na çojnë larg si era. (Isaia 64:6)
Profeti na thotë se edhe nëse shmangim gjithçka që na bën të papastër, mëkatet tona do t’i bëjnë ‘veprat tona të drejta’ po aq të padobishme sa ‘leckat e ndyra’ për të na pastruar. Ky është një lajm i keq. Por bëhet më keq.
Lajmi më i keq: fuqia e mëkatit dhe vdekjes
Profeti Musa a.s. vendosi qartë standardin në Ligj se kërkohej bindje totale. Ligji nuk thoshte kurrë diçka si “përpjekje për të ndjekur shumicën e urdhrave”. Në fakt Ligji thoshte vazhdimisht se e vetmja vepër që siguronte pagesën për mëkatin ishte vdekja. Ne pamë në kohën e Nuhut a.s dhe madje edhe me gruan e Lutit a.s se vdekja erdhi nga mëkati.
Inxhili e përmbledh këtë të vërtetë në këtë mënyrë:
Sepse paga e mëkatit është vdekja,… (Romakëve 6:23)
“Vdekja” fjalë për fjalë do të thotë ‘ndarje’. Kur shpirti ynë ndahet nga trupi ynë, ne vdesim fizikisht. Në mënyrë të ngjashme, ne jemi edhe tani të ndarë shpirtërisht nga Perëndia dhe jemi të vdekur dhe të papastër në sytë e Tij.
Kjo zbulon problemin e shpresës sonë për të fituar merita për të paguar mëkatin. Problemi është se përpjekjet tona të vështira, meritat, qëllimet e mira dhe veprat tona, edhe pse jo të gabuara, janë të pamjaftueshme sepse pagesa e kërkuar (‘paga’) për mëkatet tona është ‘vdekja’. Vetëm vdekja do ta shpojë këtë mur sepse kënaq drejtësinë e Zotit. Përpjekjet tona për të fituar merita janë si të përpiqemi të kurojmë kancerin (i cili rezulton me vdekje) duke ngrënë ushqim hallall. Të hash hallall nuk është e keqe, është e mirë – dhe duhet të hahet hallall – por nuk do ta shërojë kancerin. Për kancerin keni nevojë për një trajtim krejtësisht të ndryshëm që i vret qelizat kancerogjene.
Pra, edhe në përpjekjet dhe qëllimet tona të mira për të gjeneruar merita fetare, ne në të vërtetë jemi të vdekur dhe të papastër si një kufomë në sytë e Krijuesit tonë.
Mëkati ynë rezulton me vdekje – Ne jemi si trupat e papastër të pajetë para Allahut
Ibrahim – duke treguar Rrugën e Drejtë
Ndryshe ishte me Profetin Ibrahim a.s. Atij i vlerësohej ‘drejtësia’, jo për shkak të meritës së tij, por sepse ai besoi dhe besoi premtimin ndaj tij. Ai i besoi Allahut për të përmbushur pagesën e kërkuar, në vend që ta fitonte vetë. ne pamë në sakrificën e tij të madhe që vdekja (pagesa për mëkatin) u pagua, por jo nga djali i tij, por nga një qengj i siguruar nga Perëndia.
Allahu i tregoi Ibrahimit Rrugën e Drejtë – ai thjesht i besoi Premtimit të Allahut dhe Allahu siguroi pagesën e vdekjes për mëkatin
Kurani flet për këtë në suren Es-Saffat (Surah 37 – Ata që vendosin grada) ku thotë:
Ne e shpaguam atë me një të therrur (kurban) të rëndësishëm. Dhe ndaj tij Ne lamë përkujtim të mirë ndër popujt e ardhshëm. Selam (shpëtim e paqe) pastë Ibrahimi! (Surah As-Saffat 37:107-109)
Allahu ‘shpërbleu’ (pagoi çmimin) dhe Ibrahimi mori bekimin, mëshirën dhe faljen, ku përfshihej ‘paqja’.
Lajm i mirë: Puna e Isa al Masih në emrin tonë
Shembulli i profetit është aty për të na treguar Rrugën e Drejtë në përputhje me kërkesën e sures El-Fatihah (Surah 1 – Hapja):
Sunduesit të Ditës së Gjykimit.
Vetëm Ty të adhurojmë dhe vetëm prej Teje ndihmë kërkojmë.
Udhëzona në rrugën e drejtë!
Në rrugën e atyre që u ke dhuruar mirësi e jo në të atyre që kanë shkaktuar zemërimin Tënd, as në të atyre që janë të humbur! (Surah Al-Fatihah 1:4-7)
Inxhili shpjegon se ky ishte një ilustrim për të treguar se si Allahu do të paguante për mëkatin dhe do të siguronte një kurë për vdekjen dhe papastërtinë në një mënyrë të thjeshtë por të fuqishme.
Sepse paga e mëkatit është vdekja, por dhuntia e Perëndisë është jeta e përjetshme në Jezu Krishtin, Zotin tonë. (Romakëve 6:23)
Deri më tani, të gjitha kanë qenë ‘lajme të këqija’. Por ‘inxhil’ fjalë për fjalë do të thotë ‘lajm i mirë’ dhe duke deklaruar se sakrifica e vdekjes së Isait është e mjaftueshme për të shpuar këtë pengesë midis nesh dhe Zotit, ne mund të shohim pse është lajm i mirë siç tregohet.
Sakrifica e Isa al Masih – qengji i Zotit – bën pagesën me vdekje për mëkatin për ne, ashtu siç kishte bërë qengji i Ibrahimit.
Profeti Isa el Masih u sakrifikua dhe pastaj u ngrit nga të vdekurit si fryti i parë kështu që ai tani na ofron jetën e tij të re. Nuk kemi nevojë të mbetemi më robër të vdekjes së mëkatit.
Ringjallja e Isa al Masih ishte ‘fruti i parë’. Ne mund të çlirohemi nga vdekja dhe të marrim të njëjtën jetë të ringjalljes.
Në sakrificën dhe ringjalljen e tij Isa al Masih u bë porta përmes pengesës së mëkatit që na ndan nga Zoti. Kjo është arsyeja pse profeti tha:
Unë jam dera; nëse dikush hyn nëpërmjet meje, do të shpëtohet; do të hyjë, do të dalë dhe do të gjejë kullotë. 10 Vjedhësi nuk vjen veçse për të vjedhur, për të vrarë e për të shkatërruar; por unë kam ardhur që të kenë jetë e ta kenë me bollëk. (Gjoni 10:9-10)
Isa al Masih është pra porta që e thyen pengesën e mëkatit dhe vdekjes
Për shkak të kësaj porte, ne tani mund të rifitojmë marrëdhënien që kishim me Krijuesin tonë përpara se mëkati ynë të bëhej pengesë dhe mund të jemi të sigurt se do të marrim mëshirë dhe faljen e mëkateve tona.
Porta e hapur rikthen Marrëdhënien me Krijuesin tonë
Siç deklaron Inxhili:
Në fakt një është Perëndia, dhe një i vetëm është ndërmjetësi midis Perëndisë dhe njerëzve: Krishti Jezus njeri, 6 i cili e dha veten si çmim për të gjithë, për dëshmim në kohën e caktuar, (1 Timoteut 2:5-6)
Dhurata e Zotit për ju
Profeti ‘e dha veten’ për ‘të gjithë njerëzit‘. Pra, kjo duhet të përfshijë ty po ashtu edhe mua. Nëpërmjet vdekjes dhe ringjalljes së tij ai ka paguar çmimin për të qenë një ‘ndërmjetës’ dhe na ofron jetën. Si jepet kjo jetë?
Sepse paga e mëkatit është vdekja, por dhuntia e Perëndisë është jeta e përjetshme në Jezu Krishtin, Zotin tonë. (Romakëve 6:23)
Vini re se si na jepet. Ofrohet si…’dhuratë‘. Mendoni për dhuratat. Pavarësisht se cila është dhurata, nëse është me të vërtetë një dhuratë është diçka për të cilën nuk punoni dhe nuk e fitoni me meritë. Nëse e fitonit, dhurata nuk do të ishte më dhuratë – do të ishte një pagë! Në të njëjtën mënyrë nuk mund të meritoni apo fitoni sakrificën e Isa al Masih. Ju jepet si dhuratë. Është kaq e thjeshtë.
Dhe cila është dhurata? Eshte ‘jeta e përjetshme‘. Kjo do të thotë se mëkati që solli vdekjen ju dhe mua, tani është paguar. Zoti të do ty dhe mua kaq shumë. Është kaq i fuqishëm.
Pra, si mund ta marrim ju dhe unë jetën e përjetshme? Përsëri, mendoni për dhuratat. Nëse dikush dëshiron t’ju bëjë një dhuratë, ju duhet ta ‘merrni’ atë. Sa herë që ofrohet një dhuratë ka vetëm dy alternativa. Ose dhurata refuzohet (“Jo faleminderit”) ose merret (“Faleminderit për dhuratën tuaj. Unë do ta marr”). Kështu gjithashtu kjo dhuratë duhet të merret. Nuk mund të besohet, studiohet apo kuptohet vetëm mendërisht. Për të qenë i dobishëm, çdo dhuratë që ju ofrohet duhet të ‘marrë’.
Por të gjithë atyre që e pranuan, ai u dha pushtetin të bëhen bij të Perëndisë, atyre që besojnë në emrin e tij, 13 të cilët nuk janë lindur nga gjaku, as nga vullneti i mishit, as nga vullneti i burrit, por janë lindur nga Perëndia.(Gjoni 1:12-13)
Në fakt, Inxhili thotë për Zotin këtë
…Perëndisë, Shpëtimtarit tonë, i cili dëshiron që gjithë njerëzit të shpëtohen… (1 Timoteut 2:3-4)
Ai është një Shpëtimtar dhe dëshira e Tij është që ‘të gjithë njerëzit’ të marrin dhuratën e tij dhe të shpëtohen nga mëkati dhe vdekja. Nëse ky është vullneti i Tij, atëherë të marrësh dhuratën e tij do të ishte thjesht nënshtrim ndaj vullnetit të Tij – vetë kuptimi i fjalës “musliman” – ai që nënshtrohet.
Pra, si ta marrim këtë dhuratë? Këtë thotë Inxhili
…sepse një i vetëm është Perëndia i të gjithëve, i pasur ndaj të gjithë atyre që e thërrasin. (Romakëve 10:12)
Vini re se ky premtim është për ‘të gjithë’. Meqenëse ai u ngrit nga të vdekurit Isa al Masih është gjallë edhe tani. Pra, nëse e thërrisni, ai do të dëgjojë dhe do t’ju japë dhuratën e tij. Ju thërrisni dhe pyesni. Ndoshta nuk e keni bërë kurrë këtë. Më poshtë është një udhëzues që mund t’ju ndihmojë. Nuk është një këngë magjike. Nuk janë fjalët specifike që japin fuqi. Është besimi siç kishte Ibrahimi që ne e vendosim në Isa el Masih për të na dhënë këtë dhuratë. Ndërsa ne i besojmë atij Ai do të na dëgjojë dhe do të përgjigjet. Inxhili është i fuqishëm, por edhe kaq i thjeshtë. Mos ngurroni ta ndiqni këtë udhëzues nëse ju duket i dobishëm.
I dashur Profet dhe Zoti Isa el Masih. E kuptoj se me mëkatet e mia jam ndarë nga Allahu Krijuesi im. Megjithëse mund të përpiqem shumë, përpjekjet e mia nuk e kalojnë këtë pengesë. Por e kuptoj që vdekja jote ishte një sakrificë për të larë të gjitha mëkatet e mia dhe për të më pastruar. Unë e di se ju u ngritët nga të vdekurit pas sakrificës suaj, kështu që besoj se sakrifica juaj ishte e mjaftueshme dhe prandaj ju nënshtrohem. Të lutem të më pastrosh nga mëkatet e mia dhe të ndërmjetësosh me Krijuesin tim që të kem jetë të përjetshme. Faleminderit, Isa Masih, që i ke bërë të gjitha këto për mua dhe a do të vazhdosh të më udhëzosh edhe tani në jetën time që të mund të të ndjek ty si Zoti im.
Me emrin e Allahut, të Gjithëmëshirshmit